Ενας παλιός κραταιός βιομήχανος, από τα λεγόμενα παλιά τζάκια, πριν από χρόνια έλεγε σε ομήγυρη μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως, αν θες να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου με το προσωπικό, η λύση δεν είναι να μην προσλαμβάνεις αριστερούς εργάτες, αλλά να προσλαμβάνεις αριστερό διευθυντή προσωπικού.
Τον θυμήθηκα αυτές τις μέρες βλέποντας πώς κατάφερε η αριστερή μας κυβέρνηση να περάσει από τη Βουλή την πώληση των μονάδων της ΔΕΗ, χωρίς στην κυριολεξία να ανοίξει ρουθούνι.
Και κατάλαβα επιτέλους γιατί οι συντηρητικοί -κατά τα άλλα- Ευρωπαίοι ηγέτες αγάπησαν και αγαπούν τον -κατά τα άλλα- αριστερό Τσίπρα που τους έβριζε.
Και αποδείχθηκε στην πράξη ότι καλύτερο υπηρέτη των συμφερόντων τους από τον Τσίπρα δεν θα μπορούσαν να βρουν στη χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Αλλωστε δοκίμασαν πριν από αυτόν άλλους τρεις πρωθυπουργούς, αλλά η δουλειά δεν έγινε όπως την ήθελαν.
Δυσανασχετούσαν και δημιουργούσαν συνεχή προσκόμματα στις εντολές τους και τις ντιρεκτίβες τους.
Κλωτσούσαν στη σκληρή λιτότητα, στις περικοπές μισθών και συντάξεων, στην ανηλεή φορολόγηση και ό,τι έκαναν εξ ανάγκης το έκαναν με μισή καρδιά, και είχαν απέναντί τους γεμάτες τις πλατείες με αγανακτισμένους που έστηναν λαϊκά δικαστήρια στους «γερμανοτσολιάδες» και φούντωναν τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα του λαού.
Μετά το πρώτο περιπετειώδες εξάμηνο του 2015 και τα παιδαριώδη λάθη των νεοφώτιστων στην εξουσία αριστερών, λοιπόν, με επιστημονικό τρόπο και με την απειλή εξόδου από το ευρώ, δάμασαν εν μια νυκτί τον ατίθασο αριστερό ηγέτη, τον καβάλησαν και τον έκαναν εργαλείο για τη δουλειά τους.
Και έκτοτε δεν τους διέψευσε, ούτε τους απογοήτευσε στο παραμικρό.
Το γεγονός ότι διέψευσε όλες τις προσδοκίες που ο ίδιος καλλιέργησε στον ελληνικό λαό είναι ένα ζήτημα που δεν τους ενδιαφέρει.
Το ότι έκτοτε κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έταζε πριν από το 2015 και πάλι δεν τους νοιάζει, γιατί συν τοις άλλοις τού αναγνωρίζουν το μεγάλο του προσόν να κάνει το άσπρο μαύρο με περισσή ευκολία και να το επικοινωνεί με ακόμα μεγαλύτερη.
Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν κάποια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις διανοούνταν να περάσει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και μάλιστα με αυτούς τους όρους.
Ακόμα θα καιγόταν η Αθήνα και θα συνεχίζονταν τα λιντσαρίσματα των «ξενόδουλων φιλελέδων» που τόλμησαν να πουλήσουν τον εθνικό πλούτο.
Κι όμως, οι σκληροί συνδικαλιστές που κάποτε κατέβαζαν τους διακόπτες για πλάκα, επειδή η διοίκηση τους έδινε αυξήσεις μόνο 20% αντί 25% που διεκδικούσαν οι ίδιοι, τώρα βγαίνουν και λένε πως ευτυχώς που δεν πάθαμε και χειρότερα!
Εκεί όμως που βγάζω το καπέλο στην κυβέρνηση είναι η επικοινωνιακή της στρατηγική.
Πάνω λοιπόν που συζητιόταν στη Βουλή η ΔΕΗ, ξαμολάει αίφνης την αναδοχή παιδιών και από ομόφυλα ζευγάρια, και όλοι έκτοτε ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα λες και ήταν αυτό που έκαιγε και ήταν το υπερεπείγον για την ελληνική κοινωνία.
Και για να μην υπάρξει καμία περίπτωση να περάσει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας η ΔΕΗ, βγάζουν από την επικοινωνιακή φαρέτρα και το θέμα με τις φρεγάτες, δημιουργείται ένα αλαλούμ, θυσιάζουν εξευτελίζοντας τον πρόθυμο και αναλώσιμο Κουβέλη, και τέλος καλό όλα καλά με τη ΔΕΗ!
Τώρα πάμε για άλλα.
Βασίλης Στεφανακίδης
protothema