Όπως κατ’ επανάληψη έχει τονίσει στις δημόσιες τοποθετήσεις και μελέτες που έχει διενεργήσει ο ΣΕΒ, η Ελλάδα χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ προκειμένου να καλυφθεί το χαμένο έδαφος από την περίοδο της κρίσης και να επανέλθει σε τροχιά βιώσιμης ανάκαμψης.
Κατά τις τελευταίες εκτιμήσεις του Συνδέσμου, όπως διατυπώθηκαν ενόψει του επενδυτικού συνεδρίου του ΣΕΒ, θα χρειαστεί οι ετήσιες επενδύσεις να φτάσουν τα 45 δισ. ευρώ από 22 δισ. που είναι σήμερα, δηλαδή να υπερδιπλασιαστούν.
Μόνο που για να συμβεί αυτό θα πρέπει εγγενείς αδυναμίες και σοβαρά αντικίνητρα που σχετίζονται με το επενδυτικό περιβάλλον να θεραπευτούν.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις συγκεκριμένων απτών προβλημάτων που έχουν καταγγελθεί από επιχειρήσεις στο ΣΕΒ ή έχουν διαπιστωθεί από τις πρόσφατες μελέτες και καταγραφές για το εγχώριο περιβάλλον στο επιχειρείν, τα προβλήματα στην αδειοδότηση και τα φορολογικά αντικίνητρα.
Ο ΣΕΒ αναφέρθηκε σε τέσσερα συγκεκριμένα παραδείγματα επενδυτικού παραλογισμού και αντικινήτρων:
Παράδειγμα πρώτο: Την ώρα που το σταθερό επενδυτικό περιβάλλον αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο, κυριότερο ακόμη και από το ύψος των φορολογικών συντελεστών για σοβαρούς και μακροπρόθεσμους επενδυτές (όπως τουλάχιστον δείχνει το γεγονός ότι στους δείκτες ανταγωνιστικότητας και προσέλκυσης επενδύσεων βρίσκονται χώρες που δεν έχουν απαραίτητα μικρή φορολογία όπως η Σουηδία και το Βέλγιο), στην Ελλάδα οι φορολογικοί νόμοι αλλάζουν σαν τα πουκάμισα.
Όπως καταγράφει ο ΣΕΒ, από το 2005 έως σήμερα μέσα σε μόλις 13 χρόνια έχουν ψηφιστεί 25 φορολογικοί νόμοι και έχουν εκδοθεί 100 φορολογικές εγκύκλιοι.
Κατά μέσο όρο, δηλαδή, κάθε χρόνο ψηφίζονται 2 φορολογικοί νόμοι και εκδίδονται 7 φορολογικές εγκύκλιοι.
Παράδειγμα δεύτερο: Για την αδειοδότηση μεγάλης επένδυσης ζητήθηκαν δοκιμές που θα ήταν δυνατές μόνο ως αποτέλεσμα της αδειοδότησης.
Συμβολικά το αίτημα αποδεικνύει ότι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα έχει τον ίδιο ή και μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από τα διαστημικά ταξίδια, για τα οποία ζητούνται από τη… NASA δοκιμαστικές μη επανδρωμένες πτήσεις, για να δοθεί τελικά η άδεια για το κανονικό ταξίδι.
Παράδειγμα τρίτο: Εταιρεία που έχει νόμιμη άδεια εγκατάστασης και λειτουργεί κανονικά επί 8 συναπτά έτη αποφασίζει να προσθέσει στο κτίριό της ένα επιπλέον πατάρι.
Από τις αρμόδιες υπηρεσίες δηλώθηκε ότι για να δοθεί η άδεια για το πατάρι θα πρέπει να γίνει προηγουμένως έλεγχος από την… αρχαιολογία, προφανώς υπό τον φόβο ανακάλυψης αρχαιοτήτων στον… αέρα του κτιρίου.
Παράδειγμα τέταρτο: Βιομηχανία με μονάδα παραγωγής σε κανονική λειτουργία που διαθέτει όλες τις νόμιμες άδειες και εγκρίσεις αποφασίζει να αγοράσει νέο μηχάνημα.
Προφανώς ο πρώτος γολγοθάς αδειοδότησης και γραφειοκρατίας δεν ήταν αρκετός και όταν αποτάνθηκε αρμοδίως διαπίστωσε ότι θα χρειαστεί 7 διαφορετικές άδειες από υπηρεσίες προκειμένου να εκδοθεί Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Προφανώς οι αρμόδιοι κρατικοί υπάλληλοι δεν είχαν πληροφορηθεί ότι έχει απλοποιηθεί η αδειοδότηση και ότι οι εταιρείες μπορούν να εξασφαλίσουν από τα one stop shop, που έχουν φτιάξει τουλάχιστον 5 υπουργοί την τελευταία 15ετία, άδεια για το μηχάνημά τους από μία υπηρεσία σε 24 ώρες.
Τα παραδείγματα αυτά έρχονται να επιβεβαιώσουν πανηγυρικά ότι οι δεκάδες αδειοδοτικές μεταρρυθμίσεις και οι πολυάριθμες διακηρύξεις για σταθερό φορολογικό περιβάλλον παραμένουν ακόμη και σήμερα ευχολόγια ή, στην καλύτερη περίπτωση, πέτυχαν ελάχιστα πράγματα.
Η πρακτική εμπειρία των ανθρώπων που ασχολούνται με το επιχειρείν δείχνει ότι η απόσταση από τη θεωρία, ή ακόμη και τις καλές προθέσεις, μέχρι την πράξη και την αποτελεσματικότητα παραμένει τεράστια.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει σταθερά την τελευταία ή την προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ στις μεγάλες λίστες ανταγωνιστικότητας που καταρτίζονται από την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους διεθνείς φορείς που μετρούν την ελκυστικότητα των κρατών για επενδύσεις.
Του Χάρη Φλουδόπουλου
capital.gr