Χωρίς να θέλω να χαλάσω το πάρτι της υποκρισίας όσων διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη σημερινή μέρα…
…και όπου σαφώς η κατάλυση του πολιτεύματος και η αναστολή άρθρων του Συντάγματος αποτελεί την Εσχάτη προδοσία, ιδίως όταν καταλήγει με εθνική καταστροφή…
…εεεε, να υπενθυμίσω απλά ότι όλα αυτά συνέβησαν ακριβώς 51 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, και ότι οι έχοντες ζωντανές και ενσυνείδητες αναμνήσεις από την εποχή αυτή τη στιγμή είναι στην τρίτη ηλικία.
Πράγμα που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο γεγονός απέχει δυόμιση φορές περισσότερο χρονικά από ότι απείχε τότε από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και 20 χρόνια μετά τον «εμφύλιο».
Οπότε, και με δεδομένη την αντιστροφή της φοράς της πολιτικοκοινωνικής σκέψης από τότε, μάλλον δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα ούτε από γεροντάκια, ούτε από τα όποια απομονωμένα σταγονίδια ανανέωσης του μηνύματος εκείνης της περιόδου.
Η δε Χρυσή Αυγή για να σας προλάβω, έχει άλλο αφήγημα και άλλες προτεραιότητες στοχοποίησης του μίσους της, παρά τις όποιες αναφορές της σε εκείνη την περίοδο.
Εκείνο το οποίο φοβάμαι όμως (και θα ήθελα τη γνώμη κάποιων πολιτικών και κοινωνικών επιστημόνων) είναι ο τρόπος με τον οποίο οι μηχανισμοί του ιστορικού γίγνεσθαι στην Ελλάδα πορεύονται σε κύκλους που κορυφώνονται σε ιστορικά γεγονότα, συνήθως τραγικά και όχι ευχάριστα, στην ακμή τους.
Και μετά, το όλο σύστημα μηδενίζει (στην κυριολεξία και μεταφορικά) το κοντέρ και επανεκκινεί εκ του μηδενός.
Συγκεκριμένα, ο εκάστοτε κύκλος έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Κατ’ αρχήν, η έναρξη κάθε ιστορικού κύκλου σηματοδοτείται από το τέλος του προηγούμενου (δεν είναι απλά μια αισιόδοξη «νέα αρχή», είναι ένα ¨νέο τέλος» που φέρνει -αναπόφευκτα- μια νέα αρχή) με μεγάλα γεγονότα, καταστροφές κοκ.
Με το που τελειώνει αυτός ο κύκλος, αλλάζει το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, έρχεται νέο υπόδειγμα και το παλιό είτε απλά παροπλίζεται, είτε αφορίζεται μέσω της επιλεκτικής ιστορικής, πολιτισμικής και κοινωνικής μνήμης.
Έτσι από τον «ατυχή» Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1987 οδηγηθήκαμε στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, μετά στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο (δε μας έφτανε η Κατοχή, έπρεπε να σφαχτούμε και μεταξύ μας γιατί οι Κομμουνιστές τριβόντουσαν στην γκλίτσα του τσοπάνη), και μετά ακολούθησε η μετακομμουνιστική περίοδος η οποία μέσα σε ένα ακραίο και μπρουταλ αντικομμουνισμό, ακόμα και επί (και ως επί το πλείστον) κεντρώων κυβερνήσεων, κατέληξε στο «ρεσιτάλ», στο ιδεολογικό κρεσέντο της δικτατορίας του 1967-1974 και στην εθνική τραγωδία της Κύπρου.
Με πολλή ανησυχία λοιπόν δύναται να παρατηρήσει κάποιος τα εξής:
Βρισκόμαστε στο τέλος ενός τέτοιου Κύκλου και μάλιστα με πολύ επώδυνες διαδικασίες εφόσον, ακόμα και το 1967-1974 δεν υπήρξε ένταση διάρκειας δεκαετίας (έπταετία¨τη λέμε ακόμα), ούτε φτωχοποίηση, η δε επακολουθήσασα εθνική καταστροφή δεν επηρέασε τον «Εθνικό Κορμό» (δηλαδή εμάς, τους «Ελλαδίτες»).
Τη φωτιά την έφαγε όλη η Κύπρος ασχέτως εάν τα σφάλματα και η κυρίως προδοσία βαρύνουν ΚΥΡΙΩΣ την Ελλάδα. Και μπορεί να μην το καταλάβαμε, αλλά με όρους απολεσθείσας εδαφικής έκτασης, αν εμείς είχαμε πάθει τέτοια καταστροφή, τα σύνορα της Ελλάδας θα άρχιζαν λίγο πιο πάνω από τον Πλαταμώνα!
Δεύτερον, μεγάλο ρόλο στην εθνική καταστροφή παίζει ρόλο μια «μεγάλη αναταραχή»/ ανταρσία/ πραξικόπημα κλπ. Θεωρώ ότι από το 2008 η χώρα υφίσταται ένα βελούδινο ακροαριστερό πραξικόπημα με έξωθεν καθοδήγηση και υποστήριξη, από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και μετά (θα έβαζα και τις μαθητικές διαδηλώσεις του 2006). Λες και κάποιος έχει φαγωθεί να εκθεμελιώσει τη χώρα.
Έχουμε αναφερθεί εδώ σχετικά και για το σχέδιο, και για την προπαγάνδα.
Τρίτον, τηρουμένων των αναλογιών και του ότι βρισκόμαστε εντός ΕΕ -πρώην ΕΟΚ πλέον, πιστευω ότι έχει ήδη συμβεί προσπάθεια κατάλυσης του πολιτεύματος την περίοδο από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι τον Ιούλιο του ίδιου έτους οπότε την ύστατη στιγμή και για λόγους που μπορεί και να μη γνωρίζουμε ακόμα, αποφεύχθηκε το τελευταίο βήμα. Δηλαδή το high-tech σκέλος (χακάρισμα των λογαριασμών και κωδικών των φορολογουμένων στο TAXIS, μετάβαση σε ψηφιακό νόμισμα μηδενικής ανταλλακτικής αξίας) όπως και το πιο «παραδοσιακό», low-tech» σκέλος (μπουκάρισμα δια των όπλων στο Νομισματοκοπείο και υφαρπαγή των νομισματικών αποθεμάτων της χώρας).
Και το ότι αποσοβήθηκε, όπως αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή το μοιραίο, δε σημαίνει ότι αποφεύχθηκε τελείως ο κίνδυνος, ο οποίος ελέω και της αποδεδειγμένα μηδενικής πολιτικής ηθικής των κυβερνώντων μπορεί να επανέλθει και δριμύτερος με την επίκληση οποιουδήποτε υπαρκτού ή μη «κινδύνου» (και αν έχετε προσέξει, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν μπόλικοι). Είσαστε σίγουροι ότι θέλουν να κάνουν εκλογές όπως ορίζει το Σύνταγμα; Είσαστε σίγουροι ότι θα γίνουν εκλογές;
Θα επιμείνω στην παρατήρησή μου ότι αν δεν φύγουν από το «πιλοτήριο» του έθνους «αυτοί εδώ», διαφαίνεται κίνδυνος μεγάλης εθνικής ζημίας. Πλέον αμφιβάλλω αν έχουμε να κάνουμε με κάτι «αριστερό» όπως το ξέραμε, εδώ μάλλον έχει ξεφύγει το πράγμα σε νεοταξικά, νεοεποχίτικα και οργουελιανά πρότυπα απείρως χειρότερα από μια υστερικά ιδεοληπτική προσέγγιση διακυβέρνησης.
Οπότε ναι, ας στηλιτεύσουμε την 21η Απριλίου αλλά ας μη κολλήσουμε στα εθνικιστικά της χαρακτηριστικά.
Όπως είπα απαντώντας σε άλλη ερώτηση:
«Δε φοβάμαι αυτό,που φεύγει. Φοβάμαι αυτό που ρχεται».
Διότι ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες, δεν καταφέραμε, διακόσια χρόνια ελεύθερου Ελληνικού κράτους να σταματήσουμε την κακοδαιμονία του καταστροφικού κύκλου.
Και ο κύκλος συνεχίζει να γυρίζει, να γυρίζει, να γυρίζει.
Οπότε Χρόνια Πολλά σε όσους «γιορτάζουν» και προσδεθείτε για καλό και για κακό οι υπόλοιποι.
ΚΚ2
mrkk2