Σκηνή πρώτη: Μολδαβός, 41 ετών, δολοφονεί εν ψυχρώ στον Πειραιά έναν κοσμηματοπώλη και έναν περαστικό στη διάρκεια ληστείας. Μένει στη φυλακή για μόλις 8 χρόνια. Για δυο ανθρώπινες ψυχές…
Αποφυλακίζεται με τον νόμο Παρασκευόπουλου (και με τις ευλογίες του Σύριζα). Και επιστρέφει στη μόνη δουλειά που ξέρει να κάνει. Τις ληστείες.
Συμμετέχει σε ληστεία στο Παλαιό Φάληρο. Στην προσπάθειά του να διαφύγει, πέφτει από τον 7ο όροφο και σκοτώνεται.
Έτσι μάθαμε την ταυτότητά του. Και συνειδητοποιήσαμε και τις τραγικές συνέπειες της ιδεοληψίας των συριζαίων “τύπου Παρασκευόπουλου”. (Που θεωρούν τους κακοποιούς κάτι σαν τις παράπλευρες απώλειες του καπιταλιστικού συστήματος. Σίγουρα αντισυστημικοί…)
Εξοργίζεστε; Περιμένετε και τη συνέχεια…
Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης ρωτήθηκε πρόσφατα αν μετανιώνει για τον νόμο που φέρει το όνομά του (και καλώς τον φέρει για να τον θυμόμαστε…).
Απάντησε: “Και γιατί θα πρέπει να μετανιώσω για τον συγκεκριμένο νόμο; Επειδή μειώθηκε η εγκληματικότητα, π.χ., για τις ανθρωποκτονίες; Από εκεί που ήταν χίλιες, έγιναν 500”.
Μένεις ξερός; Μένεις.
Ερώτηση: Ακόμα και αν οι στατιστικές του κ. Τόσκα δεν είναι μαϊμού, γεγονός για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, υπάρχει κάποια αιτιατή σχέση ανάμεσα στις απολύσεις σκληρών κακοποιών, δολοφόνων και βαρυποινιτών από τις φυλακές και τη μείωση (λέμε τώρα…) της εγκληματικότητας;
Προφανώς καμία. (Σαν να ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας ότι επισκέφθηκε το Καστελόριζο και μειώθηκαν οι τουρκικές παραβιάσεις).
Τι μένει; Η ιδεοληπτική επιμονή.
Έχετε βγει από τα ρούχα σας; Με το δίκιο σας…
Σκηνή δεύτερη:
Ο 52χρονος επιχειρηματίας Αλέξανδρος Σταματιάδης έρχεται τετ α τετ με τους κακοποιούς μέσα στο σπίτι του στην Κηφισιά. Στην προσπάθειά του να σώσει την οικογένειά του δέχεται δυο σφαίρες από απόσταση αναπνοής. Ο Αλέξανδρος Σταματιάδης άφησε την τελευταία του πνοή χθες στο νοσοκομείο “Γ. Γεννηματάς”.
Οι ληστές και δολοφόνοι του κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αν και όποτε συλληφθούν, ίσως μάθουμε αν και αυτοί έχουν αποφυλακιστεί με τον νόμο Παρασκευόπουλου.
Αλλά τις συνέπειες της ιδεοληψίας των συριζαίων “τύπου Παρασκευόπουλου- Τόσκα” τις έχουμε πλέον εμπεδώσει.
Ο κ. Τόσκας,
- που διέλυσε την ομάδα “Ζήτα” κατ’ απαίτηση των συνιστωσών του Σύριζα,
- που θεωρεί λογικό 200-300 αντιεξουσιαστές να καίνε κάθε βράδυ τα Εξάρχεια,
- που παρακολουθεί αμέριμνος τη δράση του “Ρουβίκωνα” και
- που, παρά τα όσα καταγράφει καθημερινά το αστυνομικό δελτίο,
…νιώθει υπερήφανος για τις επιδόσεις του, δήλωσε μετά την επίθεση στον άτυχο επιχειρηματία:
“Δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο χωρίς προβλήματα, εγκλήματα και παραβάσεις”.
Έτσι κάνουν οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης επί εποχής Αριστεράς. Αμπελοφιλοσοφούν για την ατελή συγκρότηση της ανθρώπινης φύσης. Το να κινητοποιήσουν τα περιπολικά το θεωρούν λεπτομέρεια.
(Άσε που τα χρησιμοποιεί ο κ. Βούτσης για να μεταφέρει τους “Ρουβίκωνες”…)
Ποια είναι η ομοιότητα με τον κ. Παρασκευόπουλο;
Ο κυνισμός; Η ανικανότητα;
Όχι μόνο. Κυρίως είναι η ιδεοληπτική επιμονή. Που δεν σου επιτρέπει να έχεις επαφή με την πραγματικότητα…
Υπάρχει πάντα ένας άλλος κόσμος. Ο δικός τους.
Υ.Γ.: Η αλήθεια είναι ότι το υπουργείο του κ. Τόσκα εξέδωσε ανακοίνωση συλλυπητηρίων για τον θάνατο του επιχειρηματία. Να υποθέσουμε ότι συνειδητοποίησε τις ανάγκες των πολιτών; Και τις ευθύνες του; Ήταν ένα είδος αυτοκριτικής;
Πολύ αμφιβάλλω. Απλά είδε τις δημοσκοπήσεις. Που δείχνουν ότι το 68% των πολιτών δεν είναι ικανοποιημένο από το επίπεδο ασφαλείας, ενώ πάνω από το 55% των ψηφοφόρων του Σύριζα δηλώνουν επίσης την αγωνία τους για τις συνθήκες που επικρατούν.
Ιδεοληπτικοί, ναι. Αλλά όχι βλάκες. Και κυρίως πονηροί…
capital.gr