Από το Δημόκριτο και εντεύθεν, η ένωση του ελέγχου και της ευθύνης ορίζει την έννοια ‘Ἐλευθερία’. Η καθολική Ἐλευθερία των πραγματικών εντολέων-πολιτών της είναι το μεταϊδανικό της κυρίαρχης πολιτείας της κλασικής Ελλάδος, το διακύβευμά της και η πρωταρχική της σκοπιμότης.

Βάσια Ζαριφοπούλου • Νίκος Γεωργαντζάς

Τούτα όμως δεν αφορούν μόνον στην πολιτεία καθ’ αυτήν ως έννοια ή ιδέα. Καθώς ολοκληρώνεται αθροιστικά, κατά μήκος των διαδοχικών σφαιρών της αμιγώς ανόθευτης προσωπικής, κοινωνικής και πολιτικής Ἐλευθερίας, των πραγματικών εντολέων-πολιτών της πολιτείας, η καθολική Ἐλευθερία είναι επίσης η επιχείρηση, το πρόταγμα και η σκοπιμότης, που κάθε πραγματικό πολίτευμα ή πολιτικό σύστημα διακυβεύει.

Οι πραγματικοί εντολείς-πολίτες μιας φυσικά ή οργανικά κυρίαρχης πολιτείας εν Ἐλευθερία, από κοινού πάντοτε επιλέγουν ένα πραγματικό πολίτευμα, καθόσον μέσω αυτού από κοινού θεσμοθετούν, υλοποιούν και ελέγχουν τις από κοινού ειλημμένες αποφάσεις τους. Η Ἐλευθερία αφορά μόνον σε ανθρώπους που αυτοκυβερνώνται, και όντως δεν υπάρχει, υπό την τυραννική κομματοκρατία του δεσποτικού καθεστώτος, που τόσο δόλια μας ετεροκυβερνά.

Τόσο εννοιολογικά όσο και ετυμολογικά, το δεσποτικό καθεστώς είναι το αντίθετο ενός πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, το δεσποτικό καθεστώς μας μαθαίνει να το βλέπουμε ως ένα πολιτικό σύστημα, ώστε να μην μπορούμε να διαχωρίζουμε το άσπρο από το μαύρο και το ναι από το όχι.

Χωρίς την Ἐλευθερία, η ζωή είναι πολύ συγκεχυμένη. Εσύ ευδαιμονείς ή όχι χωρίς την Ἐλευθερία;