Οδηγώ ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο με ταχύτητα 45 μίλια την ώρα σε μια σχετικά έρημη περιοχή που έχει όριο τα 35.
Ακούω πίσω μου τη σειρήνα ενός περιπολικού. Κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω τα γνωστά μπλε και κόκκινα φωτάκια των αμερικανικών αστυνομικών αυτοκινήτων. Ανάβω τα αλάρμ και κόβω ταχύτητα πηγαίνοντας προς την δεξιά λωρίδα του δρόμου.
Σβήνω τη μηχανή. Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο με κομπλαρισμένο χαμόγελο. Ακούω τη θυμωμένη φωνή του αστυνομικού από το μεγάφωνο του περιπολικού να μου λέει να ακουμπήσω τα χέρια μου στην οροφή του αυτοκινήτου. Ψαρώνω παραπάνω. Το κάνω σαστισμένος καθώς βλέπω ότι ο αστυνομικός έχει σκύψει πίσω από την ανοιγμένη πόρτα του περιπολικού και με σημαδεύει με το πιστόλι του. Μετά βίας συγκρατούμαι να μη κατουρηθώ πάνω μου. Αφού έχω κάνει ό,τι μου λέει, τον βλέπω με την περιφερειακή μου όραση να με πλησιάζει προσεκτικά με το όπλο προτεταμένο. Έρχεται κοντά και με κοιτάζει με το φλώρικο ελληνικό μου ντύσιμο και τα αθλητικά παπούτσια, και χαλαρώνει.
Βάζει το πιστόλι στη θήκη. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Μου κάνει την παρατήρηση που βγήκα από το αυτοκίνητο αντί να μείνω μέσα με σβηστή μηχανή και τα χέρια στο τιμόνι. Ζητάω “συγγνώμη δεν το ήξερα”. Γελάει λίγο όπως με βλέπει ψαρωμένο και με ρωτάει αν ξέρω ότι πήγαινα με μεγαλύτερη ταχύτητα από όσο έπρεπε. Ξανά ζητάω συγγνώμη και λέω κάτι μπερδεμένα με μίλια και χιλιόμετρα και μετά μου ζητάει δίπλωμα και άδεια. Του τα δίνω. Τα κοιτάζει και ψάχνει την αγγλική σελίδα του Ιντερνάσιοναλ διπλώματος οδήγησης που είχα χωρίς να μπορεί να τη βρει. Μου τα δίνει πίσω και μου λέει “θα πρέπει να προσέχεις νεαρέ, θα μπορούσα να σε είχα πυροβολήσει επειδή βγήκες από το αυτοκίνητο.”
Κάτι του είπα για ευγένεια και πως το κάνουμε στην Ελλάδα από σεβασμό και λοιπά και με αφήνει να φύγω τελικά χωρίς πρόστιμο αλλά μόνο με ένα χαρτί επίπληξης να μην το ξανακάνω.
Το να βρίσκεσαι από την λάθος πλευρά ενός όπλου δεν είναι αστεία υπόθεση. Καθόλου αστεία ακόμη και αν το κρατάει ένας κρατικός υπάλληλος, επαγγελματίας τήρησης του νόμου. Ειδικά όταν είσαι 19 ετών. Δεν θα ήθελα να μάθω πως είναι να απειλείσαι από έναν εγκληματία. Το έμαθε η μικρή κόρη μου όμως. Στην Ελλάδα οι εγκληματίες την έχουν καλά.
Δυστυχώς η μικρή μου κόρη έμαθε πώς είναι να απειλείσαι από εγκληματίες όταν την λήστεψαν πριν 2 βδομάδας στο άλσος του Φιλοπάππου μαζί με άλλες 4 συμμαθήτριές της που είχαν πάει να δούνε την Ακρόπολη. Οι ληστές ήταν 4 νεαροί αλλοδαποί ο ένας με μαχαίρι και ένας με ένα σπασμένο μπουκάλι, και άλλοι δυο που πήραν από 5 δεκαεφτάχρονα κοριτσάκια τα κινητά τους και τα πορτοφόλια τους και τα ακουστικά που άκουγαν μουσικούλα.
Τι τα θες. Έχουν σημαντικότερα πράγματα να κάνουν στην αστυνομία από το να προστατεύουν μαθήτριες από ληστές. Πχ να καταγράφουν τα περιστατικά στο βιβλίο συμβάντων και να γκρινιάζουν γιατί ήταν πολλά τα κοριτσάκια.
Ο ελληνικός νόμος προστατεύει τους εγκληματίες που μπαίνουν στο σπίτι σου να σε ληστέψουν.
Ο ελληνικός νόμος λέει ότι αν ο ληστής που μπαίνεις στο σπίτι σου και παραβιάζει την εστία σου έχει ένα περίστροφο και σε απειλεί, τότε εσύ μπορείς να αμυνθείς με όπλο ίσης ή χαμηλότερης ισχύος. Αν δηλαδή έχεις μια καραμπίνα στο σπίτι, τότε δεν μπορείς να την σηκώσεις για να απειλήσεις τον κλέφτη με το περίστροφο, διότι η καραμπίνα έχει μεγαλύτερη ισχύ πυρός.
Αν για παράδειγμα μπούνε στο σπίτι σου πέντε ληστές με μαχαίρια των 30 εκατοστών, και εσύ έχεις νόμιμο περίστροφο στην κατοχή σου, τότε για να υπερασπιστείς τη ζωή σου πρέπει να μάθεις μάχη σώμα με σώμα με μαχαίρι, ένας εναντίον πέντε. Αλλιώς την έβαψες. Αν τραυματίσεις έναν τότε πας για κακούργημα. Ειδικά αν οι ληστές δεν καταφέρουν να σε τραυματίσουν εξίσου.
Ο ελληνικός νόμος για την αυτοάμυνα είναι στημένος υπέρ των εγκληματιών και εναντίον των θυμάτων τους.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Ειδικά εφόσον η εγκληματικότητα έχει εκτοξευτεί και η αστυνομία δεν την καταστέλλει προληπτικά αλλά μόνο εκ των υστέρων καταγράφει τα περιστατικά ληστειών με βασανισμό και δολοφονία γέρων και ανυπεράσπιστων, από τους ληστές με τα καλάσνικοφ και άλλες συμμορίες Ελλήνων και αλλοδαπών που έχουν βρει το παραθυράκι στον ελληνικό νόμο και κάνουν πάρτι.
Σε άλλες χώρες αν μπεις στο σπίτι του άλλου για να ληστέψεις, ξέρεις πως αν σου την ανάψει δεν θα πάθει τίποτα. Στην Ελλάδα είναι κακούργημα.
Αυτοί οι νόμοι πρέπει να καταργηθούν και να αλλάξουν με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Αλλιώς οι μόνοι που θα μείνουν στο τέλος θα είναι οι εγκληματίες. Και οι περισσότεροι δεν ψηφίζουν καν καθώς είναι πολίτες άλλων χωρών και έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές με έσοδα.
Ο ελληνικός νόμος είναι υπέρ των εγκληματιών και των μαφιόζων. Δεν πάμε καλά.
Του Άγη Βερούτη
capital.gr