Φανταστείτε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, να έχει φτάσει στις καθυστερήσεις και η μία ομάδα να προσπαθεί να πετύχει το γκολ της τιμής, αφού χάνει με καθαρό σκορ.

Κάπως έτσι μοιάζει τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, στην οποία κατά το κοινώς λεγόμενο δεν της βγαίνει τίποτα. 

Από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, οι ήττες είναι συνεχόμενες και μάταια μέχρι στιγμής ψάχνει να πετύχει το γκολ της τιμής.

Δεν είναι πρωτοφανές στην πολιτική ζωή της χώρας μία κυβέρνηση από ένα χρονικό σημείο και ύστερα να μην μπορεί να διαχειριστεί την λεγόμενη καθημερινότητα. Συνήθως όλες το παθαίνουν κάπου στα μισά της δεύτερης τετραετίας.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, η οποία τον Σεπτέμβριο του 2015 έλαβε τη δεύτερη εντολή από τον ελληνικό λαό, η ώρα που το γήπεδο γέρνει προς το ένα τέρμα φαίνεται πως έχει έρθει.

Μία γρήγορη αναδρομή στα γεγονότα του τελευταίου μήνα θα πείσει και τον πιο δύσπιστο πως ο κ.Τσίπρας έχει μπει ήδη στη λογική του να διαχειριστεί την επερχόμενη ήττα, αφού η δυστοκία στην επίλυση των θεμάτων που ανακύπτουν είναι πια εμφανής και κυρίως συνεχής:

— Σκάνδαλο Novartis: Πρόκειται για την υπόθεση την οποία έκανε σημαία η κυβερνητική πλειοψηφία. “Πύρινα” δημοσιεύματα στο φιλοκυβερνητικό τύπο, επικοινωνιακές κορώνες μέχρι και σύσταση προανακριτικής επιτροπής για δέκα πολιτικά πρόσωπα ανάμεσά τους και δύο πρώην πρωθυπουργοί.

Αποτέλεσμα; Πρακτικά μηδέν, μια και τα μέλη της επιτροπής έριξαν χθες ουσιαστικά αυλαία , συμφωνώντας ότι η Βουλή δεν έχει αρμοδιότητα να εξετάσει τα αδικήματα της δωροδοκίας και της δωροληψίας. Σύμφωνα μάλιστα με τον πρόεδρο της Επιτροπής Θόδωρο Δρίτσα η οριστική απόφαση για την αρμοδιότητα θα ληφθεί στις 17 Απριλίου.

— Ο παρολίγο διορισμός του Ευστάθιου Μαρίνου στη διοίκηση του ΕΦΚΑ. Ακόμα και σε μία συνηθισμένη κοινοβουλευτική διαδικασία όπως αυτή για την έγκριση της ηγεσίας του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού, η κυβερνητική πλειοψηφία απέτυχε να ορίσει την επιλογή της, κάτι που δεν έχει προηγούμενο στο πρόσφατο παρελθόν. Το χειρότερο όμως για την κυβέρνηση είναι πως η υπόθεση αυτή κλόνισε το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, μετατρέποντας μία διαδικασία ρουτίνας σε εστία προβλημάτων για το Μέγαρο Μαξίμου.

–Οι δηλώσεις του βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Κατσίκη περί ανταλλαγής των δύο Ελλήνων στρατιωτικών με τους οχτώ Τούρκους που βρίσκονται στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της και μάλιστα με αρνητικό πρόσημο, σε μία χρονική συγκυρία που το λιγότερο που χρειαζόταν ήταν η εσωστρέφεια.

–Η δυστοκία της κυβέρνησης και η φθορά πλέον που κουβαλάει αποτυπώθηκε και στο χειρισμό του νομοσχεδίου για τα ζώα που αποσύρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν δεν μπορεί να υπάρξει σωστή διαχείριση σε ένα τέτοιο θέμα, τα περιθώρια δείχνουν ότι στενεύουν.

–Η διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό, που μπορεί να άρχισε με μεγάλες φιλοδοξίες από την κυβερνητική πλευρά, σιγά σιγά όμως ο πήχης ολοένα και χαμηλώνει. Κάποιοι έσπευσαν να προβλέψουν μάλιστα ότι το άνοιγμα του ζητήματος της ονομασίας της γειτονικής χώρας θα προκαλούσε ρήγμα στο εσωτερικό της ΝΔ. Μία πρόβλεψη που μέχρι στιγμής δε δείχνει να επαληθεύεται.

Με άλλα λόγια λοιπόν η κυβερνητική πλειοψηφία μετράει άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγαλύτερες ήττες είτε σε επίπεδο ουσίας είτε σε επίπεδο επικοινωνίας. 

Ήττες που έχουν ένα ιδιαίτερο στοιχείο. Η μία έρχεται πίσω από την άλλη.

Ο δρόμος αυτός συνήθως έχει μία κατάληξη. Την ήττα στις εκλογές, όποτε αυτές και αν γίνουν.

Του Γιάννη Κ. Τρουπή
liberal.gr