“Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία, θα τον συντρίψουμε!” αναφώνησε, φουσκωμένος σαν διάνος ο ΥΠΕΘΑ Πάνος Καμμένος, γνωστός και ως ο “θα τα κάνω Κούγκι” Πάνος ή ο Πάνος το κομάντο!
Αρχικά χρειάζεται να πούμε ότι πρέπει κάποιος να ειδοποιήσει τον υπουργό να αγοράσει στην ορντινάντσα του, ένα καινούργιο σακί για τα σκισμένα καλσόν. Το παλιό γέμισε από εκείνα που έχει σκίσει στις μέχρι σήμερα κωλοτούμπες του!
Κατόπιν πρέπει να σημειώσουμε ότι η “περήφανη” δήλωση έγινε στο πλαίσιο του εορτασμού της εθνικής εορτής και σε απάντηση των πολλών και προκλητικών δηλώσεων που γίνονται τελευταία από Τούρκους αξιωματούχους.
Σύμφωνα δε με κάποιες πληροφορίες, είτε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, είτε στο περιθώριό της, επεσήμανε πως εάν δεν αναθεωρείται νομικά η Συνθήκη της Λωζάνης, μπορεί ν’ αναθεωρηθεί de facto!
Μια εξαιρετικά δυσοίωνη αναφορά, οπωσδήποτε. Εάν έχει γίνει πράγματι…
Όμως είτε οι πληροφορίες είναι εσφαλμένες, είτε όχι, μικρή σημασία έχει. Το γενικότερο μήνυμα που μεταδίδει η τουρκική συμπεριφορά τους τελευταίους μήνες είναι ταυτόσημο, ούτως ή άλλως.
Γεγονός το οποίο μας φέρνει στην ουσία της υπόθεσης. Η οποία είναι πως περιπτώσεις χωρών όπως η Τουρκία και ηγετών όπως ο Σουλτάνος Ερντογάν, δεν αντιμετωπίζονται μονάχα με λόγια.
Όσο “περήφανα” ή αυστηρά κι αν είναι. Είτε πρόκειται για κορόνες του υπουργού-κομάντο (γελά η υπόλοιπη κυβέρνηση, η Ευρώπη και η υφήλιος ολόκληρη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα), είτε πρόκειται για αυστηρές συστάσεις από μια Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής. Όπως συνέβη με τη Σύνοδο της προηγούμενης εβδομάδας.
Οι Σουλτάνοι αυτού του κόσμου δεν καταλαβαίνουν από λόγια. Αν καταλάβαιναν δεν θα ήταν Σουλτάνοι. Μόνο πράξεις, αποτελέσματα και καταμερισμό κέρδους-ζημίας, αντιλαμβάνονται.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας επιτύγχανε να ενσωματωθούν στα συμπεράσματα της Συνόδου οι αυστηρές συστάσεις προς την Τουρκία, λίγες μόνο μέρες πριν την Ευρωτουρκική συνάντηση της Βάρνας, θεωρούσε πως είχε καταφέρει κάτι σημαντικό.
Ήταν ο μόνος και διέπραττε μεγάλο σφάλμα. Οποιεσδήποτε συστάσεις και αιτήματα προς την Τουρκία, εάν δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένες πράξεις ή έστω προειδοποιήσεις, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Από οποιονδήποτε και αν προέρχονται. Όποιος διαφωνεί ας ρωτήσει τους Αμερικανούς οι οποίοι, εδώ και πολλούς μήνες, παρακολουθούν τον πάλαι ποτέ “κουμπάρο μας” (τρομάρα μας) να φλερτάρει ανοικτά με τον “Πρόεδρο Βλαντιμίρ” και να κινείται εντελώς ανεξάρτητα και ανεξέλεγκτα από το ΝΑΤΟ!
Προς μεγάλη τους απορία…
Οι ΗΠΑ όμως, με τις δυνατότητες και τον αέρα της μοναδικής υπερδύναμης, έχουν την πολυτέλεια να αδιαφορήσουν, όσο το πρόβλημα δεν βλάπτει ζωτικά τους συμφέροντα.
Πράγμα το οποίο δεν ισχύει για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Λόγω των πολύ ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που υπάρχουν διαχρονικά ανάμεσα στις μεγαλύτερες οικονομίες της Γηραιάς Ηπείρου και τη γείτονα.
Μόνο η αμοιβή της Τουρκίας για τα περισσότερα από 3 εκατομμύρια Σύριων (κυρίως) προσφύγων που κρατά στα εδάφη της, φθάνει τα €6 δισ.! Αναμένεται δε να ζητήσει και να πάρει (μάλλον δίκαια) περισσότερα! Ίσως και σήμερα στη Βάρνα…
Οικονομικά συμφέροντα που έχουν σαν φυσικό επακόλουθο να επιθυμούν οι Βρυξέλλες ένα ήρεμο και ανέφελο περιβάλλον στις σχέσεις με την Τουρκία.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όμως, η Ελλάδα δεν μπορεί να συμβάλλει. Λόγω των διαταραγμένων σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, από την ημέρα άφιξης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών και ύστερα…
Κάτι ξέρει ο λαός που λέει “Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι!”…
Όπως και να έχει, το να περιμένει κάποιος ν’ αναχαιτιστεί, ή έστω ν’ αποθαρρυνθεί, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τις Ευρωσυστάσεις, είναι προφανής ουτοπία.
Χρειάζεται οπωσδήποτε να συνοδεύονται οι λέξεις από πράξεις. Πράξεις με κόστος για την Τουρκία.
Αυτού του είδους πράξεις όμως, είναι πολύ δύσκολο να αποφασιστούν από την Ευρώπη, λόγω των προαναφερθέντων συμφερόντων. Η μοναδική περίπτωση να σκληρύνει ουσιαστικά τη στάση της η Ευρώπη απέναντι στον Σουλτάνο, είναι να απειληθούν σημαντικότερα συμφέροντα από εκείνα με τη γείτονα.
Αν π.χ., ας πούμε, υπήρχε πιθανότητα να μπλοκαριστούν όλες (μα ΟΛΕΣ) οι αποφάσεις, όλων (μα ΟΛΩΝ) των ευρωπαϊκών οργάνων, από αλλεπάλληλα ελληνικά και κυπριακά βέτο. Υποθετικά μιλώντας…
Βέβαια η άσκηση βέτο είναι μία κίνηση εξαιρετικά σοβαρή. Η πραγματοποίηση της οποίας δεν έχει επιστροφή, δημιουργεί ιδιαίτερα κακό κλίμα μεταξύ εταίρων και εμπεριέχει τρομακτικές δυσκολίες και κινδύνους για την υπερχρεωμένη Ελλάδα. Τόσο από την πλευρά των Ευρωπαίων, όσο και από αυτή της Τουρκίας.
Για παράδειγμα ο κίνδυνος να “ξεφύγουν” μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τον τουρκικό έλεγχο και να φθάσουν στην Ελλάδα, είναι απόλυτα και αδιαμφισβήτητα υπαρκτός.
Όπως και αυτός μιας π.χ. πολύχρονης καθυστέρησης στη λήψη αποφάσεων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Αυτήν την παράμετρο και πάμπολλες ακόμη, οφείλει να σκεφτεί ο πρωθυπουργός σοβαρά, να τις ζυγίσει όλες και ν’ αποφασίσει που και πως θα πιέσει την Ευρώπη για να βοηθήσει στη διαμάχη με την Τουρκία. Να βοηθήσει επί του πρακτέου και ουσιαστικά.
Διαφορετικά η επεκτατικότητα της Τουρκίας δεν θα σταματήσει ποτέ και πουθενά!
Παρά δε τα όσα λέει ο “θα τα κάνω Κούγκι” Πάνος, μια αψιμαχία λίγων ωρών ή ημερών, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα λήξει προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων.
Ενώ ταυτόχρονα, η αντιπολίτευση έχει ήδη υπεραρκετούς λόγους να μιλά για ειδικά δικαστήρια και άλλα τέτοια χαρούμενα. Δεν χρειάζεται σε αυτά να προστεθούν οι απώλειες κάποιων νησιών ή του μισού Αιγαίου…
Πέτρος Λάζος
capital.gr