Του Στέλιου Συρμόγλου
Και μπορεί ακόμη και τα εθνικά μας θέματα να προσλαμβάνουν αναλογίες σεισμού, για πολλούς από τους “χαμογελαστούς” της πολιτικής, η ταλαιπωρία που δυνάστεψε και δυναστεύει τούτη την κοινωνία, εύκολα απαλλοτριώνεται σε αντάλλαγμα κάθε εφησυχασμού.
Αλλωστε, ο πύρινος κύκλος της δοκιμασίας, δεν αφορά όλους αυτούς του διαπλεκόμενους της πολιτικής, οι οποίοι έχουν από καιρό ξεπεράσει την κρίση της συνείδησής τους, προσανατολισμένοι σ’ άλλα ενδιαφέροντα και πρόσκαιρα συμφέροντα, έτοιμοι να δεχθούν με απάθεια ό,τι στους πολλούς το καυτερό σήμερα διαπερνά τη ζωή τους.
Σε τούτο τον τόπο, μ’ όλα όσα συμβαίνουν με τρόπο προκλητικό για την νοημοσύνη μας, εμείς ξεκοσκινίζουμε τα χώματα από τα κοινωνικά χαλάσματα, όταν τα χαλάσματα φράζουν το δρόμο με ογκόλιθους προβλημάτων. Και ό,τι μας συμβαίνει, όσο κι αν βρισκόμαστε απέναντι στην πολιτική διαπλοκή, στη νοθεία των απόψεων και στα ασύστολα ψέματα, τίποτα δεν μας γίνεται κίνητρο τουλάχιστον συλλογής.
Αν έλεγα αντίδρασης η αξίωση θα ήταν μεγάλη!..
Σήμερα, στο φως της οδυνηρής για το έθνος μας περιπέτειας, οι εξορκισμοί και οι προεξοφλήσεις με βάση τις προσδοκίες, έχουν μετατοπιστεί στο πεδίο του ανέφικτου. Διατρέχουμε έτσι χρόνια κούφια με την ανύποπτη μακαριότητα, που θρέφεται από την υπνωμένη κοινωνική συνείδηση, αντιμετωπίζοντας την πολιτική αυθαιρεσία και ανευθυνότητα, με νηπιακή λογική και χωρίς το βάρος της τρομακτικής δικής μας ευθύνης.
Δεχθήκαμε αγόγγυστα όχι απλώς την εκθεμελίωση της ζωής μας, αλλά και τη μετατόπιση των αξιών με τη άγια αδιαφορία του αναχωρητή, με τη γωνία του οπτικού μας πεδίου να φανερώνει μόνο τον ορίζοντα της στενής περιοχής όπου σωρεύεται το προσωπικό συμφέρον ή κληρονομούμενη φτωχή δανεική πείρα.
Οπότε ευνοούμε κάθε πολιτική διαπλοκή, όλων αυτών των χρυσοθήρων της πολιτικής, οι οποίοι πάντα θαμπωμένοι από το πλούσιο κοίτασμα της κοινωνικής ανοχής, εκτροχιάζονται στη ψευδολογία .ν αστόχαστο ατομικισμό.
Ενα ελάχιστο ποσοστό συμφωνίας χρειάζεται γύρω από μερικές – βασικές και προυποθετικές – μόνιμες ανθρώπινες αξίες, για να μπορέσει τούτη η κοινωνία να ισορροπήσει την έννοια της δημοκρατίας σαν ηθικής αξίας ικανής να ξαναδώσει στον Ελληνα τη χαμένη του αξιοπρέπεια.
