2008: καίγεται η Αθήνα. 2010: οι 3της Μαρφίν. 2012: τα 45 κτίρια στο κέντρο. 2014: η Γλυφάδα. 2015-2018: καιγόμαστε κάθε βράδυ.
«Εγγύηση», για τα άλλα, ο κομισάριος Προστασίας του Πολίτη, σύντροφος Τόσκας, και η αριστερή «θολοκουλτούρα» που καλύπτει κάθε μορφής αλητεία με λεκτικά σχήματα ακατανόητης βλακείας ανάμεικτης με καμουφλαρισμένο μίσος, για την αστική κοινωνία, ώστε να ακούγεται ευχάριστα σε αυτιά των χαχόλων.
Υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Νέα Δημοκρατία να κατέχει την πρωτιά… σε απραξία από τον Δεκέμβριο 2008; Τότε που καιγόταν η Αθήνα αλλά ο υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος ούτε που διανοήθηκε να πειράξει τα «παιδιά» να εκφράσουν με «ενστάσεις» για την κοινωνία μας με τη δική τους «κοινωνική παρέμβαση». Θεός φυλάξει… γίνονται αυτά;
Θα αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ που το 2010 «καμάρωνε» τα «παιδιά» να παίζουν… τους κανίβαλους και για να το χαρούν έκαψαν ζωντανούς τους τρεις υπαλλήλους της Μαρφίν; Τότε που επίσης «τα παιδιά- κανίβαλοι» έκαναν ξανά την «κοινωνική παρέμβαση» με λίγα μπουκαλάκια βενζίνης… Και πώς να τους μαζέψεις. Μήπως ξεχωρίζεις πρόσωπα κάτω από τις κουκούλες;
Θα μείνει μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από Παπανδρέου, Σαμαράδες, Βενιζέλους που επίσης επέτρεψαν την «κοινωνική παρουσία» των γνωστών «παιδιών» καίγοντας άλλη μια φορά το Κέντρο, τον Φεβρουάριο του 2012 και τα περίχωρα του το καλοκαίρι του 2014, «παρεμβαίνοντας κοινωνικά» ως «άγνωστοι αγωνιστές».
Και θα πάμε στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, χωρίς να καεί άλλη μια φορά η Αθήνα; Δεν είναι δυνατόν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να προετοιμαζόμαστε για εκλογές και να μην κάνουμε το χατίρι στα «παιδιά» να «παρέμβουν κοινωνικά» καίγοντας άλλους 5-6 δρόμους στην Αθήνα και 2-3 στην Θεσσαλονίκη.
Τι δηλαδή; Με αυτά τα λίγα θα μείνουμε; Τα 5-10 λεωφορεία και τρόλεϊ τα 50-100 ιδιωτικά αυτοκίνητα, τα μαγαζιά της Ερμού, κάτι κομματικά γραφεία ή τα μουτζουρώματα σε τοίχους, τα σπασίματα σε 200 ακυρωτικά μηχανήματα και τις φωτιές σε 300 σκουπιδοντενεκέδες;
Πως θα φανεί η αντίδραση στην αστική τάξη που παίρνει εκλογικό κεφάλι. Το πιθανότερο είναι να ρίξουν τα «παιδιά» άλλο ένα γιουρούσι Δεκεμβριανών, (για να είναι σημαδιακός και ο «ηρωισμός») και να διαλύσουν ό,τι έχει μείνει σε Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.
Χαράς το πράμα. Έτσι και αλλιώς η Ελλάδα αδειάζει από παλιούς και νέους, από επιχειρηματίες και από επενδυτές. Άρα δεν υπάρχει παρεξήγηση… Αφήστε τα «παιδιά» να αλωνίσουν. Τι έχει να σκιαχτεί ο Τσίπρας, και ο Τόσκας.
Άλλωστε «κοινωνική παρέμβαση» κάνουν τα «παιδιά». Μας το ξεκαθάρισε και η διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Μαίρη Μπότση όταν μπουκάρισαν στην αίθουσα που έκανε μάθημα και την έβαψαν κόκκινη.
Μήπως διαφοροποιήθηκε κάποιος από την επιστημονική κοινότητα της χώρας και να πει τα πράγματα με το όνομά τους ή να μας πει, τέλος πάντων, τι είναι αυτή η «κοινωνική παρέμβαση» να καταλάβουμε και εμείς οι αστοί; Τι μας λες τώρα… Ποια επιστημονική κοινότητα και κουραφέξαλα.
Γίνονται αυτά στην Ελλάδα όπου καθηγητές, πολιτικοί και κόμματα βαφτίζουν τους επαγγελματίες δολοφόνους «προοδευτικές δυνάμεις» και τους κανίβαλους, που καίνε συνανθρώπους τους, «δημοκράτες πυρπολητές».
Αυτά γίνονται μόνο στη «ζούγκλα» της Ευρώπης ή στην αγαπημένη του ΣΥΡΙΖΑ Αμερική όπου κάηκες εσύ ο ίδιος έτσι και σε πιάσουν να βάζεις φωτιά όχι σε αυτοκίνητο και μαγαζί αλλά και στον σκουπιδοτενεκέ της γειτονιάς σου.
Στην Ελλάδα όμως της δημοκρατίας και της προόδου… πολιτικοί και κυβερνήσεις, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις εμφανίζονται εντελώς ανίκανοι και ανίκανες να συλλάβουν την αληταρία των «γνωστών αγνώστων» (δυστυχώς έτσι τους αποκαλούμε και εμείς στα ΜΜΕ) και ας τους ξέρουν και με τα μικρά τους ονόματα. Και με τα νούμερα των παπουτσιών που φοράνε…
Αλλά αν τους πιάσουν την πάτησαν. Πολιτικοί και τα κόμματα. Θα είναι ασήκωτο το πολιτικό κόστος.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
