Τα γεγονότα στην Τούμπα την περασμένη Κυριακή δεν μπορούν να σβήσουν εύκολα από τη μνήμη μας και την καθημερινότητά μας.
Δεν είναι τυχαίος ο πρόεδρος αυτός.
Εχει κάποιους φίλους μέσα στην κυβέρνηση, κυρίως όμως είναι ο «εκλεκτός» της. Με απλά λόγια, είναι ο πολιορκητικός κριός για την άλωση του πιο σημαντικού κομματιού ή μέρους των μέσων μαζικής επικοινωνίας.
Η κρίση για την προσφορότητα και την έκταση της ανήθικης αυτής επέμβασης ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση. Η τελευταία δεν αρνείται τη φιλοδοξία της να καθυποτάξει τα πιο σημαντικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Και στην επιλογή της αυτή δεν διστάζει να εντάξει στον στόχο της όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας που, κατά την εκτίμησή της, είχαν σταθεί εμπόδιο στα πιο τυχοδιωκτικά της σχέδια.
Τι τράβηξε την προσοχή όλων μας από το οπτικό υλικό των επεισοδίων; Σα να ήθελε να επιδείξει το πιστόλι.
Και προφανώς, δεν τον ένοιαζαν οι συνέπειες. Δεν τις υπολόγιζε. Ενιωθε κοντά του τη ζεστή επιδοκιμαστική αναπνοή του πρωθυπουργού της χώρας και της παρέας του. Και ήθελε να τη διατρανώσει. Με πολλούς και παραπλήσιους στόχους.
Αυτό, όμως, ξύπνησε, επιτέλους, τις συνειδήσεις. Και κινητοποίησε τη διεθνή και εθνική κοινή γνώμη. Καταιγισμός!
Με εντυπωσιακή αδράνεια τόσο των αστυνομικών όσο και άλλων διωκτικών αρχών. Που το μόνο που πέτυχαν ήταν η επαύξηση του κοινού ενδιαφέροντος και η ύψιστη ενεργοποίηση των δημοκρατικών αντανακλαστικών όλων μας.
Τι ξέραμε όλοι για τον Ιβάν; Κάτι που δεν έχει σχέση με την ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης. Με τους πιστούς και φανατικούς οπαδούς της.
Κάθε Κυριακή, όταν παίζει ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, χτυπάει η καρδιά όλης της Θεσσαλονίκης. Ολης της Μακεδονίας. Και αυτή η ένταση του πάθους επιτρέπει και σε ακραία στοιχεία να διεκδικούν, και εκείνα, τον επικίνδυνο ρόλο τους.
Ολους αυτούς τους έλεγχε ο Ιβάν. Ο τυχοδιώκτης!
Απαρνήθηκε την ελληνική ιθαγένεια, για να ανακτήσει τη ρωσική. Ετσι πολύ δύσκολα μπορούσε να επιστρέψει στη νομική αγκαλιά της Ελλάδας.
Και τότε κάποιοι, ένοχοι μπροστά στην ιστορία μας, του δώσανε την ελληνική ταυτότητα. Πάλι. Για τις, δήθεν, υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα!
Τώρα ετοιμάζει πάλι τις βαλίτσες του. Για να επιστρέψει στη Ρωσία. Και στους δύσκολους χειμώνες της. Μας προετοιμάζει γι’ αυτό ακόμα και ο γιος του.
Την ώρα που αυτός και ο πατέρας του θα έπρεπε να γονατίσουν μπροστά στην ελληνική έννομη τάξη. Και να ζητήσουν αυτός και ο Ιβάν μια μεγάλη συγγνώμη. Για όσα έπραξε ο Ιβάν. Για όσα ιερά και όσια ποδοπάτησε.
Ομως…
Δεν ήταν ο Ιβάν αυτός που παρέσυρε τη χώρα μας σε παραληρηματικούς τυχοδιωκτισμούς ολόκληρο το 2017 και έβλαψε την οικονομία μας πάνω από 200 δισ. ευρώ.
Δεν ήταν ο Ιβάν αυτός που κατασκεύασε με κουκουλοφόρους κατηγορίες εναντίον δέκα κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων μόνο και μόνο για να κρατήσει την καρέκλα της εξουσίας.
Δεν ήταν ο Ιβάν αυτός που επέδειξε ασυγχώρητη για δημοκρατικό ηγέτη παροιμιώδη ανοχή απέναντι στη διάχυτη βία και ανομία από μασκοφόρους που περιέρχονται απειλητικά όλους τους δημόσιους χώρους. Ακόμα και εκείνους που υπηρετούν κορυφαίους θεσμούς.
Δεν ήταν ο Ιβάν που επέβαλε στους βουλευτές του να απορρίψουν και να απαγορεύσουν κάθε απόδειξη ή ανταπόδειξη για τους βρώμικους ισχυρισμούς του Αλέξη σε βάρος κορυφαίων αντιπάλων του. Περιμένετε! Αυτοί θα κλείσουν την προανακριτική επιτροπή χωρίς ούτε μια ουσιαστική απόδειξη. Χωρίς ανοιχτή εξέταση ούτε ενός κρίσιμου μάρτυρα.
Δεν ήταν ο Ιβάν αυτός που επέβαλε σε θεσμικούς παράγοντες όλες τις ανομίες που ευτυχώς ο ελληνικός λαός κατανόησε έγκαιρα.
Ιβάν είναι ένα συνηθισμένο ρωσικό όνομα.
Η αίγλη του οφείλεται στον πρώτο τσάρο του βασιλείου της Ρωσίας. Η πραγματική ιστορία είναι δεμένη με πολλούς ρωσικούς μύθους.
Χαρακτηριστικό είναι το Παραμύθι του αγγειοπλάστη. Ο τσάρος γίνεται φίλος με έναν απλό αγγειοπλάστη χάρη στο κοινό τους παιχνίδι να λύνουν δύσκολα αινίγματα. Κάποια στιγμή ο Ιβάν, εντυπωσιασμένος από την ευστροφία του φτωχού τεχνίτη, τον προτρέπει: Ελα μαζί μου και τότε θα έρθω κι εγώ μαζί σου. Πράγματι, με τη βοήθεια του τσάρου, ο αγγειοπλάστης αναπτύσσει την επιχείρησή του και φτιάχνει κεραμικά για όλη τη Ρωσία. Αργότερα εμφανίζεται ένας παραδοσιακός βογιάρος αριστοκράτης, εχθρός του Ιβάν, που χρωστά πολλά χρήματα στον πάλαι ποτέ φτωχό αγγειοπλάστη φίλο του. Ο Ιβάν τον τιμωρεί για το χρέος του. Και τον αναγκάζει να αποδώσει τον τίτλο ευγενείας στον αγγειοπλάστη.
Ετσι φτιάχτηκε η ρωσική παράδοση. Ο Ιβάν είναι o άτεγκτος μα συνάμα συμπονετικός και φωτισμένος ηγεμόνας. Πρόθυμος να προστατεύσει τον απλό λαό από τους τεμπέληδες παρηκμασμένους βογιάρους. Εστω κι αν φτάνει στα άκρα για να το πετύχει.
Αυτή η πλαστή εικόνα του Ιβάν περιγράφεται ανάγλυφα στην πρώτη ταινία της σειράς «Ιβάν ο Τρομερός» του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Προσπάθησε να δημιουργήσει ιστορικές αναλογίες ανάμεσα στον ήρωα και τον Στάλιν. Ο Ιβάν μετά από εκστρατείες και πολεμικές επιχειρήσεις που δίνει μακριά από τη Μόσχα καλείται να επιστρέψει. Μετά από λαϊκή απαίτηση.
Για να πει, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, «θα κυβερνώ πια απολυταρχικά… με τη θέληση του λαού»!
Ιβάν ο Μαινόμενος. Και μάλλον, «τρομερός». Μάλλον και ο φίλος του. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Και η παρέα τους.
Η παραπλανητική ιδεολογική κουκούλα τους δεν κρύβει τίποτα πια.
Aντώνης Ν. Βγόντζας
protothema