Μέχρι εδώ ήταν χρήσιμος ο Τσίπρας. Θα φανεί στα κλωθογυρίσματα για τη ρύθμιση του χρέους. Στις εγγυήσεις για μεταρρυθμίσεις. Και στην Εποπτεία.
Καθόλου τυχαίο που δεν ακούστηκε κιχ… από τους δανειστές στα «παλικαρίσια» του ΣΥΡΙΖΑ για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια και την Ελλάδα που θα φροντίσει… τους ταπεινωμένους από την κρίση μετά τον Αύγουστο που θα ανακράξουμε… ζήτω η ελευθερία.
Την είχαν «στημένη» οι δανειστές, στους Τσίπρα και Τσακαλώτο, όπως και το 2015 στον ανεπανάληπτο Βαρουφάκη. Γι’ αυτό και άφησαν να πολλαπλασιάζονται οι ανοησίες περί καθαρής εξόδου λες και υπάρχει και ακάθαρτη…
Τον Ιούνιο όμως, με την τέταρτη αξιολόγηση οι δανειστές θα είναι που θα «παπαγαλίζουν» σε «γλώσσα Τσίπρα» τη δική τους «καθαρή έξοδο» καθορίζοντας και τους βαθμούς «καθαρότητας».
Και ενώ ο Τσίπρας δεν θα είναι σε θέση να εξηγήσει τι εννοεί με το «καθαρή έξοδος» η Τρόικα και το Eurogroup θα ερμηνεύουν πεντακάθαρα στα γερμανικά… και στα αμερικάνικα… (για να ακούει και το ΔΝΤ) τι σημαίνει για την Ευρωπαϊκή Ένωση «καθαρή έξοδος» από την Ελλάδα.
Φθάνοντας στην εκκρεμότητα της ρύθμισης του χρέους τα «ναι μεν αλλά…» θα είναι τόσα πολλά και τόσο χοντρά.. που θα καταλάβει και ο πλέον αδαής ότι η ρύθμιση περνάει στα χέρια της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη και αν οι εκλογές (πράγμα μάλλον απίθανο) γίνουν το 2019.
Και είναι βαθιά νυχτωμένος όποιος δεν αντιλαμβάνεται (από σήμερα) ότι ρύθμιση χρέους στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα αποκλείεται, για ευνόητους λόγους.
Με το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας στο 180% του ΑΕΠ δεν είναι ζουρλοί… οι δανειστές να εκτεθούν στους φορολογούμενους των χωρών τους ότι χαρίζονται στους Έλληνες.
Δεν είναι ούτε παρανοϊκοί, κάνοντας χατίρια στο χρέος της Ελλάδας, να ανοίξουν πόρτα δανεικών για τον χειμώνα… σε άλλα κράτη – μέλη που βρίσκονται επίσης σε κατάσταση ανάγκης, φθηνού χρήματος και δανεικών από την Ε.Ε.
Ούτε τυφλοί είναι να μην βλέπουν πως στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, του Ρουβίκωνα, των Πολάκηδων, των Σπίρτζηδων και των Κουρουμπλήδων όχι επενδυτές και επενδύσεις δεν θα έλθουν αλλά θα φύγουν και οι υπόλοιποι μεροκαματιάρηδες μικροί και μεσαίοι που παριστάνουν τη μεταποίηση της χώρας…
Με το ζόρι κρατάνε φιμωμένους τους πολίτες τους για τα χατίρια που έγιναν στην Ελλάδα όταν η, επίσης φτωχή του νότου, Πορτογαλία, βγαίνοντας από τα μνημόνια, δεν δέχθηκε ούτε την τελευταία δόση των δανεικών, προκειμένου να βγάλει από την καμπούρα της το ΔΝΤ.
Υπογράφοντας στις 21 Ιουνίου και τη συμφωνία αξιολόγησης θα καταλάβουμε ακόμη πιο καλά γιατί μας άφησαν να πιπιλάμε την αριστερή, κακής (όπως πάντα) ποιότητας, καραμέλα για «καθαρή έξοδο».
Το «προσύμφωνο» που θα υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ για δημοσιονομικό σφάξιμο σε μισθούς, συντάξεις, κρατικούς υπαλλήλους, επιδόματα και αφορολόγητο θα είναι, υπό κάποια έννοια, το «πιστοποιητικό» της πραγματικά καθαρής εξόδου, από το τρίτο μνημόνιο. Των δανειστών όμως και όχι της Ελλάδος.
Παρόμοιο πιστοποιητικό «καθαρής εξόδου» των δανειστών (προς χρήση στους Ευρωπαίους φορολογούμενους) θα γίνει και το χρονοδιάγραμμα που θα παραδώσουμε, τον Ιούνιο, για το πότε και το πώς θα αλλάξουν χέρια οι ΔΕΚΟ και η υπόλοιπη κρατική περιουσία.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που θα μπουν και σε «αλφαβητική σειρά» με τη συμφωνία του Ιουνίου σε συνδυασμό, ταυτόχρονα με την έναρξη λειτουργίας του Υπερταμείου, (και σε συνδυασμό με την υποθήκη του ελληνικού κράτους για 99 χρόνια) είναι «παράσημο» των δανειστών για την «καθαρή έξοδο» από το μπαταχτσίδικο δημόσιο της φτωχής Βαλκανικής Ελλάδας, με τους πλούσιους κατοίκους που ζουν 45 χρόνια με δανεικά.
Και για να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις για την «καθαρή έξοδο» των δανειστών από το μνημόνιο προς την Ελλάδα θα υπάρξουν και εγγυήσεις.
Με τη «μέγγενη» των δανειστών να διαθέτουν (μετά την έξοδο της Ελλάδα από τα μνημόνια) τέτοιες εγγυήσεις ελέγχου στο ελληνικό χρέος, στην ελληνική κρατική περιουσία, στα δημοσιονομικά, μέχρι και το 2022 και με τον «μπαμπούλα» της Εποπτείας πάνω από το κεφάλι μας ποιος εξασφαλίζει «καθαρή έξοδο».
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
