Πέντε κανόνες. «Πέντε κανόνες» αρκούν «για να σταματήσει αυτή η αηδία».
Σαν φερμένος από άλλη χώρα, ο υφυπουργός Αθλητισμού δικαιολόγησε την απόφασή του για διακοπή του πρωταθλήματος με το σκεπτικό ότι αυτό που απαιτείται είναι διαβούλευση για νέα νομοθέτηση. Χρειάζονται νέοι κανόνες επειδή οι ισχύοντες κανόνες του αθλητικού, αλλά και του κοινού ποινικού δικαίου, δεν έχουν ακόμη τύχει εφαρμογής.
Γίνεται έτσι προσπάθεια το εξόφθαλμο πολιτικό πρόβλημα να καλυφθεί πίσω από ένα προπαγανδιστικά κατασκευασμένο νομικό κενό.
Τέτοιο κενό δεν υπάρχει.
O,τι συνέβη θα μπορούσε ήδη, άνευ ετέρου, να έχει τιμωρηθεί.
Η διακοπή, την οποία ο Βασιλειάδης διαφημίζει ως δρακόντεια πρωτοβουλία, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ηχηρή υπεκφυγή – μια φαντεζί παρέλκυση.
Η κυβέρνηση δεν είχε πολλές εναλλακτικές. Χρειαζόταν χρόνο, μήπως και η εικόνα της Τούμπας κάπως κρυώσει. Μήπως και ανακαλυφθεί τρόπος να μη στραφεί κατά του εισβολέα. Δηλαδή να μη στραφεί κατά του εαυτού της.
Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα, που κουβαλάει επικοινωνιακά τα τελευταία εικοσιτετράωρα ο υφυπουργός Αθλητισμού, υποδυόμενος τον σοκαρισμένο, δεν χωράει στο χαρτοφυλάκιό του.
Δεν είναι αθλητικό. Eτυχε απλώς να εκπυρσοκροτήσει εντός γηπέδου.
Σαββίδης για την κυβέρνηση δεν σημαίνει μόνο «δουλειές». Δεν σημαίνει μόνο μιντιακά ερείσματα.
Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ αφέθηκε –όχι μόνο από την παρούσα κυβέρνηση– να αποκτήσει τέτοια επιφάνεια, ώστε αξιώνει την εκπροσώπηση ενός ποιμνίου που δεν εξαντλείται στην οπαδική κοινότητα.
Αρκεί κανείς να αναζητήσει τις δηλώσεις των βουλευτών Θεσσαλονίκης μετά την πρωτόδικη απόφαση για την τιμωρία του ΠΑΟΚ.
Αρκεί να ανατρέξει σε αυτόν τον διακομματικό διαγωνισμό αγανακτισμένου λυρισμού, για να ψυχανεμιστεί την εμβέλεια του πολιτικοποδοσφαιρικού συνδρόμου το οποίο βρίσκει ξαφνικά απέναντί της η κυβέρνηση.
Ξαφνικά, γιατί μέχρι την Κυριακή νόμιζε ότι το είχε με το μέρος της.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκμεταλλεύθηκαν ανελέητα τις δεξαμενές στήριξης που τους παρείχε ο Σαββίδης.
Τώρα, όποια τροπή κι αν πάρει στα δικαστήρια και στον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος η υπόθεση, θα έχει βαρύ κόστος για την κυβέρνηση.
- Μια διευθέτηση ευνοϊκή για τον Ιβάν θα την εξέθετε ακόμη περισσότερο.
- Μια καθαρή καταδίκη του ίδιου και της ομάδας του θα απειλούσε να προκαλέσει αντίποινα από έναν παράγοντα που έχει αποδείξει ότι δεν δεσμεύεται από κάποιο πολιτικό καθωσπρεπισμό.
Υπάρχει και μία επιπλέον δυσκολία.
Ο Ιβάν στερεώθηκε ως πόλος εξουσίας στο σημείο όπου διασταυρώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Μπορεί η αποσταθεροποίηση αυτού του πόλου να αφήσει ανεπηρέαστη την ήδη κλονισμένη σχέση του Τσίπρα με τον συνεταίρο του; Μπορεί το σύμπλεγμα που εξέθρεψαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να λυθεί χωρίς αυτοακρωτηριασμό;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗΣ
kathimerini