Η δήλωση του ιστορικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή. Και προκαλεί.
Αρχικά να επισημάνω, πως ο Ν.Φίλης, χρησιμοποιεί την λέξη «θέμα» για να χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο συμβάν. Μια λέξη άοσμη και άγευστη.
Αποφεύγει να χρησιμοποιήσει την λέξη «αιχμαλωσία», που αποτυπώνει επακριβώς αυτό που συνέβη στον Εβρο.
Πλήρης υποβάθμιση του γεγονότος που αποτυπώνεται και στον τρόπο εκφοράς του λόγου.
Ο Ν. Φίλης μίλησε σαν ένας ουδέτερος παρατηρητής.
Ανακύπτουν βέβαια μερικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν.
Αν η σύλληψη δύο στρατιωτικών δεν καθιστά το «θέμα» μείζον, πόσοι θα πρέπει να συλληφθούν για να γίνει το «θέμα» μείζον;
Πέντε; οκτώ; δέκα;
Κατ΄αναλογίαν, η απώλεια πόσων βραχονησίδων θα αποτελέσει το μείζον θέμα;
Δύο, τριών, εφτά;
Στην απώλεια πόσων νησιών θα πρέπει να αισθανθούμε εθνική ταπείνωση; Πάνω από τα πέντε έως έξι, όπως δήλωσε ο συνεταίρος του Ν.Φίλη, Κ.Ζουράρις;
Πού βάζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την κόκκινη γραμμή, το όριο συναγερμού;
Ολα αυτά δεν έχουν καταστεί σαφή μέχρι σήμερα.
Αν κρίνω και από την δήλωση του πρωθυπουργού προχθές στην Βουλή, πως αυτό που έγινε στον Εβρο είναι ένα «σύνηθες επεισόδιο», τότε έχω κάθε λόγο να ανησυχώ για την εθνική ευαισθησία του Α.Τσίπρα.
Λες και κάθε μέρα συλλαμβάνονται Ελληνες στρατιωτικοί, φυλακίζονται και παραπέμπονται σε δίκη, με άγνωστη την ημερομηνία διεξαγωγής της.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η δήλωση του, καθ΄ύλην αρμόδιου υπουργού, του Π.Καμμένου πως επρόκειτο περί ομηρίας.
Ως γνωστόν, όσοι κρατούν ομήρους ζητούν ανταλλάγματα για να τους αφήσουν ελεύθερους.
Στην προκειμένη περίπτωση ποια είναι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσουν οι Τούρκοι; Τι παραπάνω γνωρίζει ο υπουργός και μιλά για ομηρία;
Μήπως όλα αυτά έχουν σχέση με το γεγονός πως ο πρωθυπουργός, προχθές στην Βουλή, δεν απάντησε στην ερώτηση του Κ. Μητσοτάκη, αν υποσχέθηκε στον Ντ. Ερντογάν την απέλαση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών;
Πολλά ερωτήματα, καμιά απάντηση.
Ο αναγνώστης, λοιπόν, εύλογα διερωτάται. Είναι τόσο ανίκανοι; Είναι τόσο ανίδεοι;
Ούτε ανίκανοι είναι, ούτε ανίδεοι.
Είναι διεθνιστές. Είναι αριστεροί.
Απλά πράγματα.
Στα ιδεολογικά τους προτάγματα, οι έννοιες της πατρίδας, της σημαίας, της εθνικής άμυνας, δεν έχουν θέση.
Βέβαια, σε μια δημοκρατία ο καθένας κρατεί τις σημαίες του.
Και η Αριστερά τις δικές.
Κακώς, κάποιοι—και είναι πολλοί—εκπλήσσονται με όλα αυτά που συμβαίνουν. Εκπλησσόμαστε, όταν περιμένουμε από κάποιον μια συμπεριφορά που συμβαδίζει με την προσωπικότητα του και τις κοινά αποδεκτές αξίες, και αυτός πράττει εντελώς διαφορετικά.
Μας αιφνιδιάζει, μας εκπλήσσει.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι γνωστές εδώ και πολύ καιρό.
Προς τι η έκπληξη;
Η άρνηση στράτευσης αποτελεί το «κόσμημα» των βιογραφικών πολλών στελεχών της.
Ο Ν. Φίλης και ο πρωθυπουργός είπαν αυτά που πιστεύει όλη η ριζοσπαστική Αριστερά. Εξέφρασαν τις πάγιες, διακηρυγμένες θέσεις της.
Με τέτοιες αντιλήψεις όμως δεν μπορούν να χειρισθούν εθνικές κρίσεις, γιατί, απλούστατα, δεν μπορούν να εκτιμήσουν πότε υπάρχει εθνική κρίση.
Η ιδεολογία τους δεν τους το επιτρέπει.
Ετσι, ικέτες, ας εναποθέσουμε τις ελπίδες μας για το μέλλον της Ελλάδος στον Υψιστο, γιατί με αυτούς που μπλέξαμε δεν θα έχουμε καλό τέλος.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr