Ρωτήστε όποιον έμπορο συναντήσετε, στην Αθήνα. «Πώς πάνε οι δουλειές;».

Η απάντηση είναι σχεδόν ομόφωνη. Τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο η πτώση του τζίρου κυμαίνεται από 12% έως 20%. Ο Μάρτιος δεν δείχνει καλύτερος. Ειδικά ο Φεβρουάριος, για τους περισσότερους εμπόρους του κέντρου της Αθήνας, αποδείχθηκε… καταστροφικός.

Την πρώτη Κυριακή των εκπτώσεων με τα καταστήματα ανοιχτά, κάτι κινήθηκε στην αγορά. Μετά ήρθε η κόπωση. Στο τέλος ήρθαν οι καταστροφές των μπαχαλάκηδων.

Το ίδιο συνέβη και πέρυσι.

Το 2017, η αγορά ξεκίνησε με ενθουσιασμό, από τον Ιούλιο και μετά όμως μόλις ξεκίνησαν να έρχονται σωρηδόν τα ραβασάκια της Εφορία, η καταναλωτική διάθεση εξατμίσθηκε. Το κακό κλίμα διατηρήθηκε μέχρι τα Χριστούγεννα. Ο τζίρος της αγοράς το 2017 έδειξε αναιμική άνοδο +0,9%.

Γιατί δεν λοιπόν ανακάμπτει η αγορά;

Γιατί δεν αγοράζουν ενθουσιασμένοι οι πολίτες, τώρα που η οικονομία ανακάμπτει, τώρα που… η χώρα βγαίνει από τα Μνημόνια και η… ελπίδα επέστρεψε;

Οι έμποροι θα απαντήσουν αμέσως:

· Φταίει και ο ευτελισμός του θεσμού των εκπτώσεων. Εκπτώσεις, προ-εκπτώσεις, προωθητικές ενέργειες, προσφορές, δόσεις και «ειδικές» τιμές, υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Οι πολίτες δεν πιστεύουν τις τιμές που βλέπουν. Οι περισσότεροι δεν αγοράζουν γιατί πιστεύουν ότι αύριο θα βρουν κάτι φθηνότερο ή σε καλύτερη προσφορά…

Οι καταναλωτές θα απαντήσουν επίσης χωρίς δισταγμό:

· Οι φόροι αδειάζουν το πορτοφόλι. Οι εισφορές δίνουν τη χαριστική βολή. Η ζωή μας ακριβαίνει μέρα με τη μέρα, όχι γιατί ανεβαίνουν οι τιμές αλλά γιατί τα εισοδήματα δεν επαρκούν πια για να καλύψουν ακόμη και τις βασικές καθημερινές ανάγκες.

Και φυσικά όλοι έχουν δίκιο…

Οι επιχειρήσεις δεν δουλεύουν για τον τζίρο. Στόχος είναι το κέρδος. Η διαφορά της τιμής πώλησης από το κόστος λειτουργίας πληρώνει τον μισθό των εργαζόμενων και των εμπόρων.

• Όταν οι τιμές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της αγοράς. 

• Όταν οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για τα απαραίτητα. 

• Όταν οι δουλειές απαξιώνονται. 

• Όταν τα εισοδήματα εξατμίζονται από την βαριά φορολογία.

• Όταν η ανασφάλεια σκοτώνει την επιθυμία για μια καλύτερη ζωή, εμπόριο δεν μπορεί να υπάρξει.

Χωρίς εμπόριο, το χρήμα δεν κυκλοφορεί, ο πλούτος δεν διαχέεται στην κοινωνία, η ευημερία δεν αγγίζει τα νοικοκυριά.

Χωρίς εμπόριο, το Κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη βασική του λειτουργία….

Του Χρήστου Ν. Κώνστα
liberal.gr