Αναδημοσίευση από: hellasjournal.com

Του Νίκου Μελέτη

Την πλήρη αδυναμία του πολιτικού προσωπικού της χώρας ακόμη και να διαπιστώσει την πραγματική απειλή για την χώρα, και να διαμορφώσει στρατηγική αντιμετώπισης της, ανέδειξε η συζήτηση στη Βουλή.

Ακομη και οι πλεον δύσπιστοι δεν μπορούν να αμφισβητήσουν ότι η Τουρκία επιδιώκει με κάθε τρόπο και αφορμή, την κλιμάκωση της έντασης ακομη και σε θερμή κρίση, έχοντας πεισθεί ότι ο στρουθοκαμηλισμός της ελληνικής πλευράς θα την βοηθήσει να επιτύχει τοςυ στόχους και επιδιώξεις της, χωρίς καν να χρειασθεί να υλοποιήσει τις απειλές της. Όσο για την Κύπρο ολοι αντιλαμβάνονται ότι η κριση είναι προ των πυλών…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ίσως θα πρεπει να αντιληφθεί ότι οδηγεί σε λαθος συμπεράσματα και τον ίδιο, το δόγμα ότι για όλα και για την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών ευθύνεται η κυβέρνηση. Και αυτό το «δόγμα» θα το βρει ο ίδιος μπροστά του όταν ερθει η ώρα να κυβερνήσει.

Ούτε φυσικά η απάντηση σε αυτή την κριτική είναι ότι όλα είναι υπό έλεγχο και όλα γίνονται με τον σωστο τρόπο στα ελληνοτουρκικά…

Η αντιπαράθεση του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα με τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας εξαντλήθηκε σε έναν ανταγωνισμό για το ποιος από τους δυο ηταν πιο υποχωρητικός στον κ. Γιλντιριμ και με την μια πλευρά να δηλώνει ότι το επεισόδιο στον Έβρο με την αιχμαλωσία ουσιαστικά των δυο Ελλήνων στρατιωτικών είναι «σύνηθες» και την άλλη να εγκαλεί τον πρωθυπουργό γιατι δεν προέβη σε μια κινηση καταδικασμένη εκ των προτέρων σε αποτυχία, το τηλεφώνημα δηλαδή στον πρόεδρο της Τουρκίας, κ. Ταγίπ Ερντογάν.

Η αδυναμία που αναδεικνύεται ειναι ότι προκειμένου να προβληθεί το πολιτικό πρόσημό που επιδιώκει η κάθε πλευρά, κοντεύουμε να αμφισβητούμε ακομη και την πραγματικότητα. Και αυτό αποτελεί μια ολέθρια παγίδα σε ότι αφορά την διαχείριση κρίσιμων ζητημάτων όπως τα ελληνοτουρκικά.

Η υποθεση των δυο στρατιωτικών δεν είναι ένα σύνηθες περιστατικό. Και αν αυτό μπορούσε να το ισχυρισθεί κάποιος την πρώτη ώρα από την σύλληψη τους, ειναι προφανές ότι δεν μπορει να το υποστηρίζει οκτώ ημέρες μετά.

Και σε αντίθεση με άλλους «ομήρους» που κρατά για τα παζάρια του με άλλες χώρες ο κ. Ερντογαν, οι δυο Έλληνες δεν είναι απλοί πολίτες, δημοσιογράφοι, κληρικοί η τουρίστες. Είναι Έλληνες στρατιωτικοί, στην στολή τους έχουν το Εθνόσημο και με αυτή την ιδιότητα συνελήφθησαν.

Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε τον Κώστα Σημίτη ότι μετά τα Ιμια περίμενε την μεσολάβηση των Αμερικανών και τους ευχαρίστησε, ενώ ο ίδιος μετα τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού πηρε τηλεφωνο τον κ. Γιλντιριμ. Και λοιπόν; Το αποτέλεσμα δεν ηταν άλλο από την ταυτόχρονη αποχώρηση των σκαφών τόσο του ελληνικού όσο και του τουρκικού λιμενικού από την περιοχή των Ιμίων, σε μια κίνηση απεμπλοκής που απλώς επιβεβαιώνει το καθεστώς που επιβλήθηκε επι κυβέρνησης Σημίτη και με την μεσολάβηση του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.

Ο κ. Μητσοτάκης αν και όλοι αντιλαμβάνονται και προφανώς και ο ίδιος, ότι ένα τηλεφώνημα προς τον κ. Ερντογαν μαλλον θα δυσκόλευε τα πράγματα, επέλεξε να ασκήσει κριτική στον κ. Τσίπρα ειδικά γι αυτό. Όμως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ενώ από την μια ομιλεί για σύνηθες περιστατικό που δεν χρειάζεται να αναδειχθεί σε μέιζον θεμα , πριν τρεις ημέρες το έθεσε στον ίδιο τον ΓΓ του ΟΗΕ. Προφανώς συνεπώς δεν είναι ένα σύνηθες επεισόδιο, εξάλλου αν ηταν τέτοιο οι δύο στρατιωτικοί θα ήταν πίσω στα σπίτια τους ηδη.

Για την κατάσταση στα ελληνοτουρκικά δεν ευθύνεται φυσικά η κυβέρνηση, ούτε οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, που χρησιμοποίησαν όλες τα ιδια εργαλεία για την αντιμετώπιση της Τουρκίας: τις ευρωτουρκικές σχέσεις, ενίοτε τον παρεμβατικό ρόλο που ειχε στην Τουρκία η Ουάσιγκτον και τις προσωπικές σχέσεις. Από το ζεϊμπέκικο, μεχρι τις κουμπαριές και τις μεχρι πρόσφατες φιλίες και την ανταλλαγή γραβατών.

Δυστυχώς τα εργαλεία αυτά αποδεικνύονται ολο και πιο ανίσχυρα και αναποτελεσματικά.

• Η Ουάσιγκτον, θα πρέπει πρώτα να καταφέρει να μιλήσει με το καθεστώς Ερντογαν για να λύσει τα δικά τους ζητήματα και μετά να ασχοληθεί με τα ελληνοτουρκικά. Εξάλλου η παρέμβαση των Αμερικανών γίνεται πάντοτε με λογική ίσων αποστάσεων και αυτό εξυπηρετεί τις τουρκικές επιδιώξεις καθως αυτή είναι η πλευρά που αμφισβητεί και διεκδικεί.

Η τουρκική ηγεσία παρά τις επίσημες δηλώσεις δεν ενδιαφέρεται πια για την ένταξη της στην Ε.Ε. και αντιθέτως θεωρεί προσβλητική για το μέγεθος της χώρας, που την εκλαμβάνουν πλέον ως περιφερειακή δύναμη, να υποβάλλεται σε «εξετασεις» με όρους που θέτουν χώρες όπως η Κύπρος και το Λουξεμβούργο.

Σε ότι αφορά τις προσωπικές σχεσεις δυστυχώς εχει αποδεχθεί ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ακολουθούν ανεξάρτητη πορεία, που υπερβαίνει κατά πολυ τις διαπροσωπικές επαφές μεταξύ των ηγετών.

Ειδικά μάλιστα στην παρουσα φάση η υποθεση των οκτώ τούρκων στρατιωτικών, διέλυσε κάθε έστω και συμβολικό δεσμό υπήρχε μεταξύ του Ερντογαν και της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.

Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση αρκετές φορές τις τελευταίες ημέρες από την ανάγκη προβολής κάποιας θετικής είδησης αναφέρθηκαν στην «πιο ισχυρή δηλωση της Ε.Ε.» που κατάφερε να αποσπάσει ποτέ ελληνική κυβέρνηση.

Όμως αυτή δεν ήταν παρά η προφορική δηλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ με την οποία εν ονόματι των 28 εξέφρασε «αλληλεγγύη στην Ελλαδα και στην Κυπρο, και κάλεσε επειγόντως την Τουρκία να τερματίσει αυτές τις δραστηριότητες (παράνομες παραβιάσεις σε Ανατολική Μεσόγειο . Αιγαίο), συμπληρώνοντας ότι αυτές οι πράξεις έρχονται σε αντίθεση με τις σχεσεις καλής γειτονίας και ομαλοποίησης των σχέσεων με όλα τα κρατη μέλη».

Αναφέρθηκαν μάλιστα σε αντιδιαστολή οι αποφασεις της Ε.Ε. μετά τα Ίμια. Οι συγκρίσεις βέβαια είναι εντελώς ανόμοιων πραγμάτων, αλλά θα πρέπει να θυμίσουμε ότι το 1996 υπήρξε η επιλογή της Αθήνας για διασύνδεση των ελληνοτουρκικών με την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας με αιχμή είτε την εγκατάλειψη της θεωρίας των γκρίζων ζωνών είτε την παραπομπή στην Χάγη. Μια επιλογή που εγινε επίσημη θέση της Ε.Ε. στο Ελσίνκι το 1999 και εγκαταλείφθηκε το 2005 από την κυβέρνηση Καραμανλή.

• Όσο για την ανταλλαγή «φιλοφρονήσεων», για το ποιος ειχε την ελληνική σημαία στην συνάντηση με τον Γιλντιριμ και τον Ερντογάν και η αμφισβήτηση για το εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ελληνικότητα των Ιμίων στην συνομιλία του με τον Τούρκο ομόλογο του αλλα και η άκομψη επιμονή στην αποκάλυψη του περιεχομένου της τηλεφωνικής επικοινωνίας Τσίπρα-Ερντογαν μετα την διαφυγή των οκτώ στην Αλεξανδρούπολη, επιβεβαίωσαν απλώς το συμπέρασμα που εχει ηδη εξαχθεί: ότι δεν είναι μονο το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας που μας λείπει…