Μια φορά κι έναν καιρό, ο Στάθης Καλύβας, ένας πολιτικός επιστήμονας, καθηγητής στο επικατάρατο Γέιλ στη μητρόπολη του καπιταλισμού, συνεργάστηκε με τον Νίκο Μαραντζίδη, έναν άλλο πολιτικό επιστήμονα ο οποίος ήξερε την Αριστερά από μέσα, έχοντας υπάρξει μέλος του Ρήγα Φεραίου, και ξαναείδαν τον ελληνικό Εμφύλιο.
Η αριστερή ιστοριογραφία είχε προλάβει να φιλοτεχνήσει μια αγιογραφία για την Αριστερά, στην οποία δέσποζαν διωκόμενοι και μάρτυρες για τις ιδέες τους.
Τους είπαν αναθεωρητές, αλλά η δουλειά τους άλλαξε την ιστορική ανάγνωση του Εμφυλίου.
Μια φορά κι έναν καιρό, επίσης, ο κάποτε γελοιογράφος της «Αυγής» Ανδρέας Πετρουλάκης μετέφερε το σαρκαστικό του χιούμορ εκτός του ιερού φετίχ.
Χωρίς να αλλάξει, εξελίσσοντας τη δηκτική γραφή του, έχασε ωστόσο το δικαίωμα να θεωρείται ιερός ακόμα και ως βέβηλος.
Ετσι γίνεται όταν φεύγεις από την Αριστερά.
Μια άλλη φορά κι έναν καιρό, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Στέλιος Ράμφος μαζί με τον Παναγιώτη Νέλλα, τον Κωστή Μοσκώφ, τον Χρήστο Γιανναρά, τον Κώστα Ζουράρι υποστήριξαν ενθέρμως τη λεγόμενη νεοορθοδοξία, ένα ρεύμα σκέψης που εξυμνούσε μια δυσκίνητη παραδοσιόπληκτη θρησκευόμενη Ελλάδα, που ζητούσε ανάλογο στην Αριστερά επειδή και ο κομμουνισμός επαγγελλόταν έναν δικό του παράδεισο, μια τέλεια μελλοντική «αταξική» κοινωνία.
Τότε, ο Τύπος της δημοκρατικής Αριστεράς είδε με συμπάθεια αυτή την κίνηση.
Στην πορεία, ο Ράμφος, αντί να παραμείνει οπαδός ενός ελληνοχριστιανικού κοινοτισμού, επέλεξε να δει τον ολοκληρωτισμό στην ιδεολογία της Αριστεράς – και να επικρίνει τις ελληνικές πρακτικές της. Ετσι έγινε εχθρός.
Με τους τρεις αυτούς εχθρούς του λαού συνομίλησε η δημοσιογράφος Εύη Κυριακοπούλου για την εκπομπή της στην ΕΡΤ.
Το κρατικό κανάλι ενέκρινε, πλήρωσε και έβαλε επτά επεισόδια της εκπομπής στο μούσκιο.
Ινα μη μιανθώσι οι τηλεθεατές.
Πρόκειται για καθαρή λογοκρισία.
Την κάνει δυνατή η λειτουργία ενός δαπανηρού και δύσκαμπτου κομματικού κάστρου, που το πληρώνουν όλοι οι έλληνες πολίτες, για να εξυπηρετεί τις πολιτικές και πολιτιστικές ανάγκες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Οι «νεκροί» της ΕΡΤ αντεπιτίθενται με τη χοντροκοπιά των νεκροζώντανων στις διοικήσεις, που υπηρετούν την προπαγάνδα.
Η βαναυσότητα των αυταρχικών εξουσιών ανέκαθεν στηριζόταν σε χοντροκομμένους ανθρώπους.