Ο κατευνασμός και η μουδιασμένη στάση της Ελλάδας προς τις συνεχείς και διαχρονικές προκλήσεις από την Τουρκία, ή όπως λέμε το αμυντικό “Δόγμα της Κότας”, δεν παράγουν αποτελέσματα, είτε αυτά είναι η άμβλυνση του αναθεωρητισμού της γείτονος ως προς το καθεστώς στο Αιγαίο και τα υπογεγραμμένα της Συνθήκης της Λοζάννης, είτε προς την επίλυση των θεμάτων της υφαλοκρηπίδας, είτε προς την ανάκληση του καθεστώτος casus beli στο Αιγαίο, είτε προς την επίλυση της κατοχής της βόρειας Κύπρου.
Η στήριξη για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχθηκε αδιέξοδη, ενώ οι κουμπαριές και οι προσκλήσεις αβροφροσύνης όπως η πρόσφατη, δίνουν απλά τροφή στην αυξημένη επιθετικότητα και διεκδικητικότητα της Τουρκίας έναντι ελληνικών εδαφών.
Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα, επιλέγοντας να ακολουθήσει αμυντικά το κατά φαντασίαν κατευναστικό “Δόγμα της Κότας”, επαναπαύθηκε για πάρα πολλά χρόνια στην εισαγωγή οπλικών συστημάτων από το εξωτερικό, ενώ ταυτόχρονα εξώθησε την ελληνική αμυντική βιομηχανία στην παρακμή και τελικά στο μαρασμό. Πιθανότατα δε, διαβρώθηκε η δυνατότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να αποτελούν αξιόπιστη απειλή στις τουρκικές προκλήσεις.
Γι’ αυτό άλλωστε και η επίκληση της Ελλάδος στα Ευρωπαϊκά Όργανα να ενεργήσουν κατευναστικά απέναντι στην Τουρκία μετά το μπαράζ προκλήσεων των τελευταίων εβδομάδων, που κορυφώθηκε στη σύλληψη δυο Ελλήνων στρατιωτικών κάτω από άγνωστες συνθήκες, προκάλεσε την ειρωνεία της γείτονος ότι η Ελλάδα τρέχει κάθε λίγο και λιγάκι κλαψουρίζοντας για την Τουρκία στους εταίρους της.
Βέβαια, η Τουρκία εξέφρασε επίσης δια στόματος του Πρωθυπουργού της και την αλαζονεία για την παρουσία του 6ου Αμερικανικού Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο, λέγοντας ότι δεν θα πτοηθεί ακόμα και αν έρθει και ο 66ος Στόλος.
Δυστυχώς η Ελλάδα έχει επενδύσει εδώ και 40 χρόνια σε συντάξεις θυγατέρων σε αγαμία και προνομιούχων πρόωρων συνταξιούχων, και όχι στην αμυντική βιομηχανία της. Μάλιστα συνεχίζει και το κάνει απαρέγκλιτα και στα 9 χρόνια της Κρίσης, ενώ απέχει συνειδητά από τη δημιουργία εγχώριας παραγωγής αμυντικής ισχύος, που να κάνει τη γείτονα χώρα να σκεφτεί δυο φορές πριν εμβολίσει την ελληνική ακταιωρό εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, πριν απειλήσει ελληνικά αλιευτικά σκάφη, και πριν συλλάβει Έλληνες στρατιωτικούς εν στολή κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, και πριν απειλήσει για “να μας δώσει ένα γερό οθωμανικό χαστούκι”!
Με αυτές τις κινήσεις είναι ξεκάθαρο ότι η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει αίσθημα φόβου, ηττοπάθειας και αδιεξόδου στην ελληνική κοινωνία.
Αυτός είναι ο λεγόμενος “υβριδικός πόλεμος” που ακούμε να εξηγούν οι ειδικοί τις τελευταίες ημέρες.
Μάλιστα με τόση αλαζονεία φέρεται η Τουρκία που προειδοποιεί ο Αμερικανός Πρέσβης ότι φοβάται κάποιο “ακούσιο θερμό επεισόδιο” ανάμεσα στις δυο χώρες, με μια Ελλάδα αμυντικά εξασθενημένη από την ένδεια αμυντικών δαπανών στην οικονομική κρίση των τελευταίων 9 ετών, και την αδιέξοδη διακυβέρνηση των τελευταίων ετών που έχουν οδηγήσει τη μεσαία τάξη της Ελλάδος στην εξαφάνιση.
Με μοχλό την υπερφορολόγηση και τις τιμωρητικές εισπρακτικές πρακτικές του ελληνικού κράτους που συμπεριφέρεται ως να ήταν εγκληματική οργάνωση απέναντι στους μισούς πολίτες της χώρας που έχει φτωχοποιήσει, μετατρέποντας το κρατικό χρέος σε ιδιωτικό χρέος μέσω της υπερφορολόγησης, οδηγώντας στην εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας προκειμένου να συνεχίσει απρόσκοπτα την χρηματοδότηση της προσοδοθηρίας των υπολοίπων, οι Έλληνες βρίσκονται σε απελπιστική ψυχολογία ως κοινωνία.
Με την κοινωνία εξουθενωμένη από την λανθασμένη πολιτική διαχείριση της κρίσης μέσω υπερφορολόγησης και διατήρησης του τερατώδους μεγέθους του κράτους, οι πολίτες της παραγωγικής οικονομίας, οι άνεργοι και οι μεταναστεύσαντες οδηγούνται σε αδιέξοδο και αισθήματα αδικίας που επιτείνονται με κάθε δικαστική απόφαση, για επαναφορά των μισθών δημοσίων υπαλλήλων στα προ κρίσης επίπεδα, ενόσω η φορολογία αυξάνεται για τους υπόλοιπους και οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί παίρνουν φωτιά.
Αν σε αυτό το κοκτέιλ πολιτικής απογοήτευσης προστεθεί και η ηττοπάθεια και η ανασφάλεια λόγω εγκληματικότητας που στοιβάζει πάνω στην πρώτη ο λεγόμενος “υβριδικός πόλεμος” που φαίνεται να διεξάγει η γειτονική Τουρκία ενάντια στη χώρα μας, και επιπροσθέτως η υποχωρητική κατευναστική τακτική του Μίστερ “Γκουντ ντιπλόμασυ – ε;” ΥπΕξ μας στο ονοματολογικό των Σκοπίων, στις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας και στις πρόσφατες διεκδικήσεις των δυτικών γειτόνων μας Αλβανών, τότε το αποτέλεσμα θα είναι νομοτελειακά αποσταθεροποιητικό για τη χώρα σε όλα τα μέτωπα.
Η κατάληξη των παραπάνω συνισταμένων πιθανότατα θα είναι η δημιουργία ενός εκλογικού αλαλούμ, όταν θα στηθούν οι 4 κάλπες το 2019 (Ευρωπαϊκές, Περιφερειακές, Δημοτικές και Εθνικές), με τους πολίτες να ψηφίζουν υπό καθεστώς ανασφάλειας, αβεβαιότητας και ηττοπάθειας την βέβαιη επικράτηση των πιο ακραίων πολιτικών φωνών στο πολιτικό σκηνικό, που θα υπόσχονται “Επιστροφή στην Εθνική Αξιοπρέπεια” με ένα νόμο και ένα άρθρο!
Εξάλλου, το ελληνικό εκλογικό σώμα έχει αποδείξει, όχι μία αλλά πάνω από 5 φορές, ότι πιστεύει τους ψεύτες που το παραμυθιάζουν με ανεδαφικές υποσχέσεις για κακούς δράκους και καλές νεράιδες.
Ο βεβαιότερος τρόπος φυσικά για να δημιουργηθεί νέο Εθνικό Θέμα θα ήταν να απαντήσει στρατιωτικά σήμερα η Ελλάδα, και να δώσει πάτημα στην Τουρκία για νέα de facto απώλεια ελληνικών εδαφών και γκρίζων ζωνών, χάρη στην υπεροπλία της δεύτερης.
Θα μπορούσαμε όμως σίγουρα να επιβάλλουμε οικονομικές κυρώσεις στην γείτονα, και να μετατοπίσουμε τη δυσαρέσκειά μας σε εκείνην έστω και μερικώς, δημιουργώντας οικονομικά αντικίνητρα της συνέχισης των προκλήσεων, αξιοποιώντας τη γεωγραφική και οικονομική θέση μας.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μετριάσει την ηττοπάθεια και το αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας για επικείμενη εθνική ήττα, στην κοινωνία. Μαζί με αυτά θα χρειαστούν και γενναίες περικοπές στην φορολόγηση και τις σκανδαλώδεις σπατάλες του κράτους για την προνομιακή μεταχείριση μέρους του ελληνικού πληθυσμού εις βάρος των υπολοίπων.
Θα πρέπει ίσως επίσης να παγώσουν όλες οι εργασίες για το πέρασμα του Τουρκικού αγωγού από την Ελλάδα προς την Ευρώπη, ώσπου να λυθεί το θέμα των φιλειρηνικών σχέσεων των δυο χωρών. Αυτό να δούμε αν θα δείξει στους φίλους και γείτονες Τούρκους ότι δεν είμαστε τελείως “του κλότσου και του μπάτσου”!
Μάλιστα θα ήταν καλό να ψηφιστεί και ένας “εκ νέου δασμός διέλευσης” για το αέριο που τυχόν θα περάσει στο μέλλον, που θα υπολογίζεται με βάση τον αριθμό των ετήσιων παραβιάσεων της Τουρκίας.
Αυτά για αρχή, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να φέρει η Ελλάδα αίτημα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για οικονομικές κυρώσεις της ΕΕ προς την Τουρκία όπως ένα εμπάργκο, όσο συνεχίζεται η επιθετικότητά της προς δυο χώρες – μέλη της, και όσο συνεχίζει και ισχύει το casus beli (αιτία πολέμου) προς την Ελλάδα. Ακόμα και αν δεν γίνει δεκτό, όσο διαρκούν οι συζητήσεις με τους εταίρους θα υπάρχει η ασύμμετρη απειλή – ανταπάντηση της Ελλάδος προς την Τουρκία για την απαράδεκτη επιθετική στάση της.
Διαφορετικά ετοιμαστείτε για τον δρόμο που οδηγεί στην κατακόρυφη άνοδο των ακραίων φωνών του πολιτικού συστήματος, στην πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας με την έλευση της Απλής Αναλογικής που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τις μεθεπόμενες εκλογές, στην περαιτέρω εξαθλίωση της κοινωνίας, και τελικά την συνολική αποσταθεροποίηση της χώρας ανάμεσα στις συμπληγάδες των δύστροπων γειτόνων μας και την αναπόφευκτη πλέον (μετά όλων των παραπάνω) δραχμή.
Η εποχή του κατευνασμού πρέπει να τελειώσει τώρα! Το έχουμε ξαναπεί: το “Δόγμα της Κότας” οδηγεί στην κατσαρόλα.
Επιτέλους, κιόλας!
Του Άγη Βερούτη
capital.gr