Προχθές είχαμε την ανακοίνωση της πρώτης εκτίμησης (η δεύτερη και ακριβέστερη θα γίνει τον Οκτώβριο) για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ, από την ΕΛΣΤΑΤ.
Η αύξηση που σημείωσε το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, έφτασε το 1,4%!
Με υστέρηση (σχεδόν) 50% έναντι αρχικού στόχου 2,7%!
Ενώ η απόκλιση από τον αναθεωρημένο (μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο) στόχο του 2%, έφτασε το 25% (περίπου)!
Μιλάμε όχι απλά για μια αποτυχία επίτευξης στόχου, αλλά για κανονική πανωλεθρία. Η οποία μπορεί να έχει σημαντικές και δραματικές συνέπειες για τη χώρα, στο άμεσο μέλλον. Συνέπειες οικονομικές και πολιτικές.
Σε απλά ελληνικά, οι ανακοινώσεις της Eurostat για το έλλειμμα τον επόμενο μήνα, θα κρίνουν πάρα πολλά. Τόσο σε οικονομικό επίπεδο (ανάγκη λήψης νέων μέτρων, έναρξη μειώσεων αφορολόγητου νωρίτερα κ.ά.), όσο και πολιτικό (εφαρμογή κόφτη τον Μάιο, πρόωρες εκλογές κ.λπ.).
Πάντως η ανακοίνωση της Στατιστικής Αρχής “παράγει” και ένα καλό νέο. Επιτέλους, μετά από επίμονες προσπάθειες τριών ετών και κάμποσα μαθήματα λειτουργίας της πραγματικής οικονομίας στου κασίδη το κεφάλι, η κυβέρνηση Συριζανέλ κατόρθωσε να επιτύχει ΑΕΠ μεγαλύτερο από εκείνο του 2014, των Γερμανοτσολιάδων Σαμαροβενιζέλων.
Τρία χρόνια πεταγμένα στο καλάθι των αχρήστων. Μέγα κατόρθωμα τόσο της κυβέρνησης, όσο και των κοσμοθεωριών που πρεσβεύει!
Όλοι οι άλλοι κλείνουν τα εργοστάσια αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανασκολοπίζει τη μεσαία τάξη για να κρατήσει την αντιπροσωπεία σε λειτουργία. Ας πρόσεχε… η μεσαία τάξη.
Αυτή η επίδοση της ελληνικής οικονομίας, ήταν μια εξαιρετικά δυσάρεστη έκπληξη, για πάρα πολλούς. Ανάμεσά τους ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα όσα έλεγαν δημόσια, μέχρι και τον Δεκέμβριο.
Όπως ίσως θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες, η στήλη είχε επανειλημμένα προειδοποιήσει για ανάπτυξη κάτω του 1,5% και τις συνέπειες του γεγονότος. Από τα τέλη του 2016 και το προσχέδιο του τότε προϋπολογισμού, ακόμη.
Κατά κύριο λόγο, εξαιτίας των παραμέτρων συνεισφοράς στο ΑΕΠ στις οποίες στηριζόταν ο στόχος για ανάπτυξη 2,7%, τότε. Δηλαδή για την “παλαβή” αναμενόμενη αύξηση των επενδύσεων κατά 9,1% και την ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εκτίμηση για μεγέθυνση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8%.
Περιέργως πως, ο στόχος των επενδύσεων επετεύχθη. Ένας Θεός της δημιουργικής λογιστικής ξέρει με ποιόν τρόπο. Και πόσες μαρμίτες αριθμών χρειάστηκαν. Βλέπετε ο σχηματισμός ακαθάριστου παγίου κεφαλαίου (δηλαδή οι επενδύσεις) είναι ένα μέγεθος που “σηκώνει ρεγουλάρισμα”, πάντα. Ας είναι. Θα δούμε τι θα πει και η Eurostat σε λίγες εβδομάδες…
Το γεγονός είναι ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα το 2018, σημείωσαν σημαντικότατη αύξηση (+15,7%)! Εντυπωσιακό, οπωσδήποτε! Από κάθε άποψη και πρίσμα…
Η ιδιωτική κατανάλωση όμως, έμεινε σχεδόν στάσιμη (αύξηση 0,1%) ενώ το συνολικό μέγεθος (δηλ. το σύνολο κατανάλωσης γενικής κυβέρνησης και ιδιωτικού τομέα) σημείωσε μείωση -0,2%!
Αυτό ήταν αρκετό να περικόψει την ανάκαμψη της οικονομίας κατά το ήμισυ (περίπου). Καταλαβαίνετε…
Εν πάση περιπτώσει όμως, το πρόβλημα δεν είναι τι έγινε το 2017. Όχι πλέον! Ότι έγινε, έγινε και όλοι θα υποστούμε τις συνέπειες.
Το ζητούμενο είναι τι θα γίνει τώρα.
Άραγε έμαθαν οι αρμόδιοι το μάθημά τους; Θα προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις και προσαρμογές πολιτικών;
Δυστυχώς δεν φαίνεται να εξετάζεται κάποια σχετική πιθανότητα. Ούτε καν μοιάζει να υπάρχουν σκέψεις για κάτι τέτοιο. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι για το 2018, καλά θα κάνουμε να ζητήσουμε την βοήθεια του καλού Θεούλη!
Διότι, όπως έχει η κατάσταση έως σήμερα και με τις ενδείξεις που παρουσιάζονται, ακόμη και η ελάχιστη αισιοδοξία αποτελεί υπερβολή!
Πάρτε για παράδειγμα την πρώτη εφετινή μέτρηση του πληθωρισμού στην κατανάλωση. Οι τιμές τον Ιανουάριο μειώθηκαν κατά 0,2%, σε σύγκριση με εκείνες του Ιανουαρίου 2017!
Πέραν του συναγερμού για δημιουργία νέων πιέσεων στασιμοπληθωρισμού (είδες το QE Αλέξη;) στη χώρα, ο οιωνός είναι εξαιρετικά αρνητικός.
Διότι, πότε και γιατί πέφτουν οι τιμές;
Κυρίως σε δύο περιπτώσεις. Όταν υπάρχει έντονος ανταγωνισμός ή όταν σημειώνεται αισθητή πτώση στην κατανάλωση. Ως γνωστόν όμως, στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός δεν βρίσκεται δα και στο φόρτε του.
Σκεφτείτε μόνο τους λόγους για τους οποίους απεργούσαν οι οδηγοί και ιδιοκτήτες ταξί, μόλις χτες…
Θέλετε κι άλλο κακό προμήνυμα για την πορεία της οικονομίας εφέτος;
Όπως όλοι γνωρίζουν ο τουρισμός αποτελεί τον κυριότερο μοχλό μεγέθυνσης της Ελληνικής οικονομίας. Την “βαριά βιομηχανία” της, όπως τον αποκαλούν κάποιοι (λανθασμένα).
Αυτή η “βαριά βιομηχανία” λοιπόν, δημιουργεί το 20% (περίπου) του ΑΕΠ κατ’ έτος.
Το 2017, τα μεγέθη του τουρισμού αυξήθηκαν κατά 10% (περίπου). Χονδρικά και απλοϊκά λοιπόν, ο τουρισμός δημιούργησε μια αύξηση του Ελληνικού ΑΕΠ κατά 2%.
Επομένως, αν με κάποιο τρόπο τον αφαιρούσε κάποιος από το ΑΕΠ την προηγούμενη χρονιά, η οικονομία θα σημείωνε ύφεση της τάξης του -0,5%! Πάντα υπολογίζοντας χονδρικά και απλοϊκά αλλά και χωρίς να ληφθεί υπόψη η μείωση της θετικότατης επίδρασης που ασκεί ο τομέας στην υπόλοιπη πραγματική οικονομία…
Προσπαθήστε τώρα να φανταστείτε τι πραγματικά σημαίνει για τον τουρισμό, η συνέχιση όλων αυτών των εντάσεων που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες, με την Τουρκία.
Και αρχίστε να ψάχνετε για μεγάλα κεριά και παρεκκλήσια…
Πέτρος Λάζος
capital.gr
