Ιδανικό σενάριο: Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί επιστρέφουν μετά από παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα, βγαίνουμε από το μνημόνιο, παίρνουμε ρύθμιση για το χρέος, επιστρέφουν τα παιδιά μας από το εξωτερικό, η οικονομία ανακάμπτει δυναμικά.
Πραγματικότητα: Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί θα παραμείνουν για μήνες κρατούμενοι στην Τουρκία, επιτήρηση και ουσιαστικό μνημόνιο θα έχουμε για περίπου 150 χρόνια ακόμα, κάθε μέρα τα αεροπλάνα είναι γεμάτα από Έλληνες που φεύγουν έξω για δουλειά και ΜΟΝΙΜΗ μετανάστευση και η οικονομία πλέον ετοιμάζεται να παραδώσει το πνεύμα.
Παρόλα αυτά, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ εμφανίζουν την κατάσταση ως, περίπου, ονειρική.
Αν κάποιος βλέπει μόνο ΕΡΤ, διαβάζει ΑΥΓΗ & «CIA» (τα υπόλοιπα φιλοκυβερνητικά «Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας») νομίζει ότι ζει στη Δανία ή τη Σουηδία.
Μόνο που, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους, ακόμα κι αυτά τα ΜΜΕ δεν μπορούν να κρύψουν όλα όσα γίνονται.
Και δεν μπορούν γιατί μέχρι πριν από λίγο καιρό τα… άσχημα αφορούσαν «κάποιον άλλο», κάποια άλλη κοινωνική ομάδα. Πλέον όμως αφορούν τους πάντες και κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά.
Αν αναρωτηθεί κάθε πολίτης
- πόσοι γνωστοί του είναι άνεργοι,
- πόσοι φυτοζωούν με μισθούς πείνας ή μαύρη εργασία,
- πόσοι έχουν φύγει στο εξωτερικό και
- πόσοι συντηρούνται από τους συνταξιούχους γονείς τους,
…λέτε να εξακολουθήσουν να εμπιστεύονται την… κρατική προπαγάνδα;
Η κυβέρνηση (θεέ μου, το έζησα κι αυτό…) των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θυμίζει κάτι αλλοπαρμένους πυγμάχους, οι οποίοι πριν από τον αγώνα κάνουν δηλώσεις, απειλούν τον αντίπαλο, «παριστάνουν το λιοντάρι» κι όταν ξεκινήσει ο αγώνας τρώνε το ξύλο της αρκούδας, δέχονται αμαχητί τη μία γροθιά πίσω από την άλλη.
Και όταν ο διαιτητής διακόψει τον αγώνα για να τους γλιτώσει από βέβαιο θάνατο, απορούν κιόλας και εξανίστανται!
Κάτι τέτοιους πυγμάχους μου θυμίζει και η σημερινή κυβέρνηση, από τον πρώτο τη τάξει μέχρι τον τελευταίο.
Η πραγματική πραγματικότητα τους έχει κολλήσει «στα σχοινιά» και τους σφυροκοπά χωρίς έλεος.
Όσο και να προπαγανδίζουν, όσο μέικ απ κι αν βάλουν για να κρύψουν τους μώλωπες, το αποτέλεσμα δεν κρύβεται: Τρώνε ασταμάτητο ξύλο.
Και πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει εμείς, ως απλοί θεατές, να τους λυπηθούμε, όταν οι ίδιοι δεν λυπούνται τόσο τον εαυτό τους όσο, κυρίως, την Πατρίδα.
Αφού στο ρινγκ, υποτίθεται, δεν παλεύουν για να αναδείξουν τον εαυτό τους αλλά, δυστυχώς για εμάς, για να προασπίσουν τα συμφέροντα τα δικά μας, την τιμή και την υπόληψη όλων των Ελλήνων.
Γι’ αυτό και αν δεν αποφασίσουν να πετάξουν «λευκή πετσέτα» και να αποχωρήσουν αθόρυβα και με σκυμμένο το κεφάλι, φοβάμαι ότι θα ζήσουμε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Αν συνεχίσουν να πιστεύουν ότι μπορούν να διασωθούν πολιτικά μόνο με λόγια χωρίς ουσία και αναποτελεσματικές τεχνικές εντυπωσιασμού θα συμβεί αυτό που στην πυγμαχία λένε «θα τρέξει αίμα».
Πολύ.
Του Ηλία Ψυχογιού
liberal.gr