Η κυβέρνηση συνεχίζει να επιμένει στην “καθαρή έξοδο” από το 3ο Μνημόνιο τον προσεχή Αύγουστο. Σαν δικαιολογία για αυτήν την εμμονή, χρησιμοποιεί την παραπλανητική θεωρία-προπαγάνδα πως θα υπάρξει πλήρης ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων, μετά το τέλος του Προγράμματος.


Μας το επιβεβαίωσε, κατά τη διάρκεια του Οικονομικού Forum των Δελφών, ο εκλεκτός του κυρίου Βούτση για την θέση του επικεφαλής (θου Κύριε…) του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, λέκτωρ Φ. Κουτεντάκης.

Θα μας κοστίσει λίγο παραπάνω μας ενημέρωσε, αλλά θα είμαστε ανεξάρτητοι. Αφού δεν πρόσθεσε ότι “έτσι θα έχουμε ακσιοπρέπεια” που έλεγε μια άλλη ψυχή (και μας κόστισε ο κούκος, αηδόνι), πάλι καλά…

Φυσικά τίποτα δεν θα μπορούσε ν’ απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα.

Το θέμα έχει ξεκαθαριστεί απόλυτα. Από πάρα πολλούς παράγοντες των Βρυξελλών (π.χ. Declan Costello), της Φρανκφούρτης (όσοι νομίζουν ότι ο καυγάς Draghi-Τσακαλώτου αφορούσε μόνο τους πλειστηριασμούς, ας ψάξουν λίγο καλύτερα) και του ΔΝΤ (το έχει επισημάνει επανειλημμένα η ίδια η διευθύνουσα του Ταμείου, Christine Lagarde).

Και όχι μόνο αυτούς. Όποιος π.χ. πιστεύει ότι ο κύριος Τόμας Βίζερ μιλά μόνο και μόνο επειδή είναι “συνταξιούχος” (παρεμπιπτόντως, μάλλον δεν θα είναι για πολύ ακόμη) ή επειδή απλά τον ρωτούν, δεν ξέρει και πολλά για τη γραφειοκρατία της Βελγικής πρωτεύουσας και τους τρόπους που αυτή λειτουργεί.

Αλλά ακόμη και αν θεωρηθεί ότι όλες αυτές οι δηλώσεις γίνονται στα πλαίσια μιας διαπραγμάτευσης που διεξάγεται τώρα και επομένως δεν έχουν κάποια βαρύνουσα αξία, η υποχρέωση να ελέγχεται στενά η χώρα μέχρι να αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος (75%) του χρέους της, υφίσταται. Είναι μέρος των κανόνων του ESM.

Έχει δε διευκρινισθεί αρμοδίως (από τον ίδιο τον Klaus Regling) ότι δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης για μη εφαρμογή των προβλεπομένων.

Έστω όμως ότι και τα όσα λέει ο Managing Director του ESM, μπορούν να παρακαμφθούν. Μέσω π.χ. της γνωστής “πολιτικής διαπραγμάτευσης” (που η κυβέρνηση όλο δοκιμάζει και όλο σκάει σε τοίχο).

Ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, η στενή εποπτεία και το “Μνημόνιο χωρίς Μνημόνιο” θα είναι εδώ και θα κατευθύνει την ζωή της χώρας, από τον φετινό Αύγουστο και για πολλές δεκαετίες.

Η κυβέρνηση, από την εποχή που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, έσκιζε τα ρούχα της και ολοφυρόταν, πρώτα για κούρεμα και αργότερα για ελάφρυνση του χρέους.

Οι εταίροι-πιστωτές έχουν δηλώσει και δεσμευτεί δημόσια ότι θα συμφωνήσουν σε αναδιάρθρωση και ελάφρυνση του Ελληνικού Δημόσιου χρέους, “εφόσον χρειάζεται”.

Καθώς, ειδικά μετά την Βαρουφακειάδα, δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να μην θεωρεί ότι η ελάφρυνση είναι απαραίτητη, αυτή θα πραγματοποιηθεί.

Θεωρεί κανείς ότι θα υλοποιηθεί χωρίς να απαιτήσουν οι πιστωτές εφαρμογή αυστηρότατων όρων και μεταρρυθμίσεων; Μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι η ελάφρυνση δεν θα συνοδεύεται από στενότατη εποπτεία α λα Τρόικα;

Φυσικά, όχι! Δεν υπάρχει περίπτωση!

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η χώρα θα βρίσκεται υπό αυστηρή επιτήρηση, για αρκετό καιρό. Τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2030, το πιθανότερο μέχρι και την δεκαετία του 2050.

Μόνο ένας βλάκας θα πίστευε κάτι διαφορετικό.

Οπότε γεννιέται ένα ερώτημα: ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά; Γιατί όλοι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, έχουν πέσει με τα μούτρα να μας πείσουν ότι δεν θα υπάρξει εποπτεία, ότι η Ελλάδα θα πραγματοποιήσει μια “καθαρή έξοδο” κ.λπ. κ.λπ.

Πρόκειται, απλά και μόνο για μια (αγωνιώδη) προσπάθεια δημιουργίας προεκλογικού αφηγήματος;

Ή υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω απ’ όλο αυτό το πανήγυρι-παραμύθι προπαγάνδας;

Σχετίζεται η αγωνία της κυβέρνησης να περάσει το μήνυμα πως “τελειώνουν τα Μνημόνια” με τα όσα, εξαιρετικά σημαντικά και επικίνδυνα, συμβαίνουν στα εθνικά θέματα;

Η επιμονή πως “θ’ ανοίξουν οι κάνουλες ακόμη περισσότερο” έχει κάποια σχέση με την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων ή με την (ξαφνικά) εξαιρετικά αυξημένη επιθετικότητα της Τουρκίας;

Ερωτήσεις ιδιαίτερες και ενοχλητικές, που ίσως δεν μοιάζουν απόλυτα εύλογες με τα υπάρχοντα στοιχεία. Ερωτήσεις οι οποίες όμως, θα μπορούσαν να κρύβουν σημαντικότατες και συνταρακτικές εξελίξεις. Εξελίξεις που θα άλλαζαν τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εκ βάθρων.

Κανείς δεν έχασε προσέχοντας. Ας έχουμε τον νου μας…

Πέτρος Λάζος
capital.gr

Πηγή

Share.