Το “ξεβράκωμα” στην τουριστική αγορά μαζί με “επενδύσεις” και τούρκικης λίρας, σε ελληνικά ακίνητα, “αμπαλάρουν” ως ανάπτυξη στην καθαρή έξοδο.
Χωρίς μασημένα λόγια, αυτή είναι η αλήθεια της ανάπτυξης ΣΥΡΙΖΑ, μετά την καθαρή έξοδο… Αν δεν μας αρέσει ας την “βαφτίσουμε” όπως θέλουμε. Για να την μεταβάλουμε πάντως, αποκλείεται.
Και ας ξεκινήσουμε από τις “δουλίτσες” των Τούρκων στην Ελλάδα (όπως έχουμε σημειώσει στη στήλη από το 2016) που έρχονται να προστεθούν στις Ρώσικες, τις Γερμανικές και (ειδικά) στις Κινέζικες με το πρόσχημα της αξιοποίησης των κάθε είδους ελληνικών “ευκαιριών” και “προσφορών”.
Οι οποιασδήποτε μορφής επενδύσεις (από μέγαρα μέχρι χωράφια και υποδομές…) στη Βόρεια Ελλάδα (σε πρώτη φάση) είναι ιδανικότατη λύση για τους μεσοαστούς και μεγαλοαστούς Τούρκους όσο βλέπουν να χάνουν την αξία της περιουσίας τους και να μακραίνει, έτη φωτός…, η απόσταση της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το ίδιο και οι Ασιάτες που ποντάρουν στην Ευρώπη και βλέπουν θετικά τόσο την τρέχουσα ανάπτυξη όσο και τους σχεδιασμούς για τη νέα βιομηχανική επανάσταση με στόχο την αύξηση της συμμετοχής της ευρωπαϊκής βιομηχανίας στο ΑΕΠ (της Ε.Ε.) από το σημερινό 15% στο 20%.
Τι θέλουν οι Ασιάτες, με “πυρήνα” την κινέζικη εξωστρέφεια. Σκαλοπάτι θέλουν για να προλάβουν το τρένο ανάπτυξης στην Ευρώπη. Κατώφλι θέλουν για να περάσουν στη μεγάλη ευρωπαϊκή βιομηχανική και οικονομική οικογένεια.
Και η Ελλάδα (του όσο-όσο…) προσφέρει (τούτη την ώρα) ό,τι ευκαιρία θέλεις. Όχι για την ίδια την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλά για τους ευκαιριακούς “επενδυτές” όπως και οι Τούρκοι που μας βλέπουν (δυστυχώς) σαν παζάρι… Σαν Μοναστηράκι με τους παράδρομους της πλατείας Ασωμάτων…
Αυτό όμως δεν λέγεται ανάπτυξη. Δεν λέγεται ευκαιρία στην Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της έξω από τα μνημόνια. Έξω από τα δανεικά, έστω και των αγορών, με το τσουχτερό επιτόκιο.
Ας το καταλάβουν καλά οι θεομπαίχτες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η ανάπτυξη με τους Κινέζους και Τούρκους παζαρλήδες… και ευκαιριακούς “επενδυτές”… δεν θα οδηγήσει πουθενά.
Από το λούκι δεν θα μας βγάλει ούτε η μεσολάβηση των Γερμανών που πρόλαβαν τις κρατικές υποδομές σε αεροδρόμια και τώρα λογαριάζουν τις υπόλοιπες μαρίνες και τα λιμάνια που ανήκουν στο κράτος.
Απλά οι Γερμανοί, κινήθηκαν γρηγορότερα από εμάς, τους ανίκανους λογάδες… και έκλεισαν δουλειές για να “χτίσουν” το κατώφλι, που λέγαμε, στους μακρινούς πελάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εμείς (η Ελλάδα του όσο-όσο) δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι περισσότερο εκτός από την αξιοποίηση κρατικής περιουσίας που ακόμη παραμένει φωλιά για κρατικούς τεμπελχανάδες… και κομματικούς αφισοκολλητές.
Ίδια η γεύση και στον τουρισμό. Ας τολμήσουμε να βάλουμε τα βρακιά μας… στην θέση τους, κόβοντας τις προσφορές και τις προκλητικές εκπτώσεις σε κάθε μορφής τουριστική υπηρεσία (ιδίως στις τιμές των πρώην απλησίαστων ξενοδοχείων από την Αθήνα μέχρι την Θεσσαλονίκη και την περιφερειακή έως νησιώτικη Ελλάδα) και θα δούμε τι εστί βερίκοκο…
Και τι πρέπει να κάνουμε; Να μην πουλάμε σε Γερμανούς, Τούρκους, Ρώσους, Κινέζους και (πολύ σύντομα) σε Γιαπωνέζους, που δεν θα αργήσουν να μπουν στο παιχνίδι;
Αλίμονο. Το εντελώς αντίθετο επιβάλλεται. Όσο και αν η επιχειρηματική κουλτούρα, των συγκεκριμένων λαών και επιχειρηματιών ή επενδυτών, είναι της ιδεολογίας… “…εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν…”. Τίποτε δεν πρέπει να αφήσουμε να πέσει κάτω…
Αλλά είναι ανεπίτρεπτο (μόνο αυτά και τίποτε άλλο) να παρουσιάζονται, από την “αριστερή” παρέα του ΣΥΡΙΖΑ, ως “εκρήξεις” ή “Αναστάσεις” ή “ελατήρια” ανάπτυξης.
Η φτώχεια μας δεν αλλάζει επειδή ο Τσίπρας ως άλλος “ταχυδακτυλουργός” την βάζει στο “καπέλο” και βγάζει κουνέλια… για ανάπτυξη.
Φτώχεια είναι και δεν αλλάζει η πραγματικότητα ότι 1 στους 3 νέους ψάχνει δουλειά εκτός Ελλάδος.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr