Οι αισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι για να σωθεί η χώρα αρκεί να εκλεγεί πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι απαισιόδοξοι βλέπουν ως νομοτέλεια την δραχμή μέχρι το 2022.
Η αλήθεια δεν είναι καν στην μέση!
Για να τα καταφέρει ο Κυριάκος ως πρωθυπουργός πρέπει να έχει πολιτικό χρόνο και να λύσει τον γόρδιο δεσμό του ιδιωτικού χρέους. Η χώρα είναι αντιμέτωπη με ιστορικές προκλήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγαλύτερη ζημιά απ’ αυτή που καταγράφουν με δηλώσεις τους διάφοροι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αφού, όμως, εγκαταλείψουν τις θέσεις τους.
Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία εξακολουθεί και στηρίζει τον κ. Τσίπρα, ελπίζοντας ότι η Αριστερά θα κατορθώσει να φέρει στην Ελλάδα φιλελεύθερες πολιτικές.
Πρόκειται για τον ορισμό της πολιτικής μυωπίας. Είναι σαν να παραδίδει κανείς την διαχείριση μιας φυλακής στον Hannibal Lecter από την σιωπή των αμνών.
Ο γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας την έχει διασώσει μέχρι στιγμής από τα χειρότερα. Κάτω από άλλες συνθήκες η χώρα θα βρισκότανε ήδη εκτός Ευρωζώνης.
Δεν το έκαναν επειδή θέλουν να διατηρήσουν την Ελλάδα στην σφαίρα επιρροής τους.
Έχουν ενεχυριάσει τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας για τα επόμενα 99 χρόνια και έχουν εξασφαλίσει την εποπτεία της για τις επόμενες δεκαετίες.
Από την δική τους πλευρά, λοιπόν, όλα είναι τακτοποιημένα. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν.
Το πρόβλημα είναι ότι η κακή κατάσταση της Οικονομίας δεν επιτρέπει αισιόδοξα σενάρια για τον λαό αυτής της χώρας.
Μπορεί οι Ευρωπαίοι να έχουν εξασφαλίσει ένα καλό συμβόλαιο γι α τους ίδιους, αλλά οι πολίτες της χώρας δεν θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον, εφόσον δεν λυθεί το μεγάλο θέμα του ιδιωτικού χρέους.
Αυτή την στιγμή ένας στους δύο Έλληνες κάπου χρωστάει. Στις τράπεζες, στα ασφαλιστικά ταμεία, στην εφορία. Πως είναι δυνατόν να αναπνεύσει η Οικονομία μιας χώρας αν ο μισός της πληθυσμός δεν μπορεί στην πραγματικότητα να δραστηριοποιηθεί οικονομικά;
Οι πωλήσεις των κόκκινων δανείων δεν λύνει το πρόβλημα. Με το να πωληθούν όλα τα κόκκινα δάνεια σε funds, αυτό δεν σημαίνει ότι παύουν οι άνθρωποι αυτοί να οφείλουν.
Κι όσο το πρόβλημα παραμένει άλυτο, τόσο ο αριθμός τους θα αυξάνεται!
Σήμερα το ποσοστό των «απόκληρων» είναι στο 50%, του χρόνου θα είναι σίγουρα αυξημένο και τον επόμενο χρόνο ακόμη περισσότερο. Εκτός κι αν βρεθεί μία δραστική λύση. Για να μπορέσει να βρει ο κόσμος και πάλι το χαμόγελό του.
Για τον κόσμο, αυτόν, λοιπόν, δεν έχουν νόημα οι εξαγγελίες για ανάπτυξη, ούτε το αν θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη, όσο δεν δίδεται λύση στο δικό του πρόβλημα.
Το αντίθετο, η αίσθηση του κοινωνικού αποκλεισμού θα ενισχύσει πολιτικά τις λεγόμενες … αντισυστημικές δυνάμεις , γεγονός που θα οδηγήσει την χώρα σε απρόβλεπτες περιπέτειες.
Η επόμενη κυβέρνηση, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη, πρέπει να είναι ισχυρή και να έχει τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για να καταφέρει να αντιμετωπίσει το θέμα του ιδιωτικού χρέους.
Ο Κυριάκος έχει οικονομική παιδεία και αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Ξέρει ότι δεν μπορούμε να συζητάμε για κάποιου είδους κανονικότητα, όταν οι μισοί Έλληνες δεν μπορούν να έχουν έναν κανονικό λογαριασμό στις τράπεζες. Και ξέρει ακόμη ότι χρειάζεται ιδιαίτερη τόλμη στην λήψη αποφάσεων.
Κι αν η Ευρώπη δεν αποδεχτεί τις προτάσεις της επόμενης κυβέρνησης; Η Ευρώπη δεν είχε αποδεχτεί τις προτάσεις για bad bank, αλλά τις συζητάει τώρα. Η Ευρώπη είχε κάνει την ζωή μαρτύριο στους Σαμαροβενιζέλους για τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει γεμίσει το δημόσιο με πολιτικά ρουσφέτια.
Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι της Ευρώπης. Είναι της … επόμενης κυβέρνησης.
Να μην ξεχνάμε ότι και στους Ιρλανδούς είχαν αρνηθεί την χαμηλή φορολογία, αλλά τελικά πέρασε των Ιρλανδών και αποδείχτηκε ότι είχαν και δίκιο!
Θα μπορέσει ο Κυριάκος;
Αν το ερώτημα αφορούσε την ικανότητα του κ. Μητσοτάκη να φέρει μία αξιόπιστη λύση στο τραπέζι, η απάντηση θα ήταν οπωσδήποτε καταφατική. Ως προς τα υπόλοιπα, τις απαντήσεις θα τις έχουμε το βράδυ των εκλογών.
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
