Η διοίκηση ενός κράτους, σύντροφε, ακόμα και όταν μιλάμε για ένα Χάνι της Γραβέας σαν κ το δικό μας, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.
Δυστυχώς, σήμερα, ίσως με (soon to be) τραγικό* τρόπο, πάρεις πρέφα, ότι
- πέρα από τα οικονομικά που δεν μπορούν να ανατίθενται σε τρόμπες πρώτου βεληνεκούς σαν τον Γιάνη (εν τω μεταξύ έβλεπες σούργελο που έγραφε το όνομά του ανορθόγραφα μόνο και μόνο για ατενσιοχοριλίκι αλλά μυρωδιά δεν είχες πάρει)
- ούτε η διπλωματία μπορεί να ανατίθεται σε καφενόβιους πανελίστες του Παπαδάκη σαν τον μπαρμπα Νίκο Κοτζιά – που ενώ δηλώνει προφέσορας σε Οξφόρδη και Χάρβαρντ εκεί δηλώνουν ότι δεν τον ξέρουν.
Αν πάλι η κατάσταση εξωθηθεί στα άκρα, θα μάθεις απ την καλή και απ την ανάποδη ότι το να ανατίθεται δε η Αμυνα σε σούργελα σαν τον Καμένο που φυσιολογικός άνθρωπος δεν βγαίνει μαζί του ούτε για καφέ μην τον δει κανένα μάτι και γίνει ρεντίκολο, έχει επίσης κόστος.
Το κακό είναι σύντροφε ότι τον λογαριασμό θα τον πλερώσουμε στο τέλος όλοι μαζί.
Και όλα αυτά, γιατί δεν ήθελες να πλερώσεις ΕΝΦΙΑ.
*είναι πιθανό να μην μπορείς να κατηλάβεις τι έχει συμβεί στα δύο παιδιά που έπιασαν στον Εβρο. Αν θες ψάξε και δες το Εξπρές του Μεσονυκτίου – γυρίστηκε το 78, αλλά το ρολόι για την Τουρκία έχει μείνει εκεί. Αν δεν είσαι σινεφιλ να σε πω μια ιστορία.
Το καλοκαίρι του 2016 μια βδομάδα μετά το πραξικόπημα ήμανε στην Σμύρνη (δεν είμαι ατρόμητος, είχα κλείσει τα πάντα και λυπόμουνα να πάνε χαμένα).
Στο ερώτημα προς τον Ελληνα καταστηματάρχη με τα δερμάτινα γιατί «δεν βλέπω Αστυνομία πουθενά» μου απάντηξε «τους βλέπουμε εμείς, είναι με πολιτικά. Τον γείτονα με τα ρούχα τον πήρανε χθες». «Αυτόν θα τον αφήσουν, τον πήραν από λάθος» πετάχτηκε η γυναίκα του.
Πέρυσι το καλοκαίρι (2017), όμως, που ξαναπήγα, το μαγαζί ήταν ακόμα κλειστό. Διότι ο Θεός μπορεί να παραδεχτεί λάθος, ο Ταγίπ ποτέ.
Γενικώς Γραμματέας
Ερρικος Γραμματικος