Αναδημοσίευση από: marketnews.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ

Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται πλέον σε διαδικασία πλήρους αποδρομής. Ότι κι αν κάνει δεν του βγαίνει. Βρίσκεται σε αδιέξοδο. Είναι χαρακτηριστικός ο ανασχηματισμός, που επιχείρησε μετά το κενό, που άφησαν στο κυβερνητικό σχήμα, οι παραιτήσεις του πάμπλουτου ζεύγους από τη Νέα Υόρκη, της Ράνιας Αντωνοπούλου και του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Ώδινεν όρος κι έτεκεν μυν. Και το όνομα του…μυός, Φώτης Κουβέλης. Ο άνθρωπος, που ανέτρεψε την κυβέρνηση Σαμαρά για να φέρει τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, εμποδίζοντας την έγκαιρη έξοδο από τα μνημόνια και φορτώνοντας την Ελλάδα με 200 επιπλέον δισ. ευρώ, περίμενε υπομονετικά ένα υπουργείο, όποιο υπουργείο για να κλείσει την πολιτική του καριέρα μέσα στην καταισχύνη.

Κι αυτό έγινε. Ο “ανασχηματισμός Κουβέλη”, όπως προσφυώς αποκλήθηκε οδήγησε τον άλλοτε “σοβαρό” και “μετρημένο” ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς να καταντήσει υφυπουργός του Πάνου Καμμένου. Με τον οποίον είχαν στο παρελθόν ανταλλάξει δηλητηριώδη σχόλια ο ένας εναντίον του άλλου. Όλα όμως εδώ πληρώνονται. Κι όπως η απομάκρυνση του Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά, με αφορμή το αιφνίδιο κλείσιμο της ΕΡΤ, υπήρξε η αρχή του τέλους για εκείνη την κυβέρνηση, έτσι κι η συμμετοχή του στο κυβερνητικό σχήμα σήμερα, είναι η αρχή του τέλους για τον Τσίπρα και την προβληματική πλέον κυβέρνηση του, που δείχνει ανίκανη να διαχειρισθεί τα μείζονα ανοικτά μέτωπα, πολλά από τα οποία η ίδια έχει ανοίξει, τόσο στα εθνικά ζητήματα όσο και στην οικονομία.

Είναι πλέον τόσο χαρακτηριστική η αδυναμία του πρωθυπουργού να λάβει ρηξικέλευθες αποφάσεις για να βελτιώσει το άκρως αρνητικό κλίμα για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά, δυστυχώς, και για την χώρα, ώστε δεν αποτόλμησε να απομακρύνει από την υπουργική της καρέκλα ούτε καν την πανθομολογουμένως πλέον ανίκανη κι άχρηστη υπουργό Πολιτισμού, την Λυδία Κονιόρδου. Αρκέστηκε απλώς και μόνον να της βάλει ως κομισάριο στο υπουργείο της έναν συριζαίο αρχαιολόγο ως υφυπουργό. Κωμικοτραγικές καταστάσεις, που καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση της…”Πρώτης Φοράς Αριστερά”, δεν έχει ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο για ουσιαστικές παρεμβάσεις κι αλλαγές.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τα κυβερνητικά αδιέξοδα θα μεγεθύνονται όσο περνά ο καιρός κι όσο τα προβλήματα μεγαλώνουν. Ο χρόνος των εκλογών δεν είναι μακριά. Κάποιοι τον τοποθετούν Μάϊο η Ιούνιο του 2018.

Η άποψή μου είναι ότι πιθανότερος χρόνος διεξαγωγής των εκλογών, είναι το φθινόπωρο του 2018, με την επίκληση της (ψευδεπίγραφης) εξόδου από τα Μνημόνια.. Σε μιά ύστατη προσπάθεια του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του να προλάβουν την συντριβή και την εκλογική αυτοδυναμία της ΝΔ και του Κυριάκου.

Αλλά οι εξελίξεις μπορεί να είναι πιό ραγδαίες και καταιγιστικές από ότι υπολογίζουν. Το τέλος τους είναι, έτσι κι αλλιώς, κοντά. Κυβέρνηση με Κουβέλη, Κοτζιά, Καμμένο, Τόσκα κι άλλους αποτυχημένους, δεν μπορεί να κρατήσει όσο κι αν η ανερυθρίαστη προπαγάνδαυ υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ από τα περισσότερα ΜΜΕ, καλά κρατεί…