Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής κατά την ενημέρωση του για την απόπειρα δολοφονίας που οδήγησε στον θάνατο τελικά τον Λαμπράκη είχε αναρωτηθεί:

«Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»;

Η φράση αυτή έχει χρησιμοποιηθεί κατ’ επανάληψη, από πολλούς και για πολλούς λόγους. 

Μόνο που αυτή τη φορά ταιριάζει γάντι στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, η οποία φαντάζει με ακυβέρνητο καράβι, όχι μέσα σε μια φουρτούνα αλλά σε ένα …τσουνάμι προβλημάτων.

Η ακυβερνησία είναι ορατή παντού, ενώ το μόνο που δουλεύει είναι οι καθημερινές κατασχέσεις, οι απειλές προς τους φορολογούμενους και οι… ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Και αυτοί με στρεβλό τρόπο.

Από εκεί και πέρα βασιλεύει το χάος. Τα Εξάρχεια έχουν γίνει κράτος εν κράτει, με τους αντιεξουσιαστές να λειτουργούν όχι μόνο ως αυτοδύναμη εξουσία στα όρια της περιοχή που…κατέχουν αλλά και να εξαπολύουν επιθέσεις προς όλες τις πλευρές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χειροβομβίδα σε αστυνομικό τμήμα.

Οι αστυνομικοί σηκώνουν τα χέρια ψηλά και ομιλούν για ιδιότυπο καθεστώς ανοχής αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως πλέον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει για διάφορους λόγους την κατάσταση.

Την ίδια στιγμή ο Ρουβίκωνας κάνει… πάρτυ. Κάνει στην κυριολεξία ότι θέλει. Φθάνει στο σπίτι του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, μπαίνει όπου επιθυμεί, επιτίθεται ακόμη και σε ξένες πρεσβείες, φτάνει έξω από το γραφείο του υπουργού Οικονομικών, όπου ελάχιστοι απλοί πολίτες έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν.

Ακροδεξιοί εμφανίζονται να επιτίθενται σε καταληψίες, ενώ ήδη στο φως έρχονται δημοσκοπήσεις αλλά και δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, που κάνουν λόγο για εκ νέου άνοδο των ποσοστών αυτών των μορφωμάτων, εξ αιτίας αυτής ακριβώς της κατάστασης που επικρατεί.

Το οργανωμένο έγκλημα από την άλλη πλευρά ζει τις καλύτερες ημέρες του. Ή μάλλον νύχτες του. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε διαρκή βάση. Βόμβες μπαίνουν σε καταστήματα. Αλληλοεξοντώνονται χωρίς κανείς να μπορεί να κάνει οτιδήποτε.

Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την παραγωγή λάσπης, τη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων και τη δημιουργία συνθηκών διχασμού με μοναδικό στόχο την παραμονή στην εξουσία.

Έχει κατορθώσει να προκαλέσει διχασμό ακόμη και μέσα στο χώρο της Δικαιοσύνης, ενώ κατ επανάληψη, έχει προσπαθήσει να αποδομήσει το χώρο και να επιβάλλει τη δική της πρακτική.

Στα εξωτερικά θέματα τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Από τη μια η τουρκική προκλητικότητα αντιμετωπίζεται με αδιάφορα σφυρίγματα και εκ των υστέρων δηλώσεις ου δείχνουν μια τσάμπα μαγκιά.

Από την άλλη στο θέμα των Σκοπίων μας κάνει πλάκα ο πρωθυπουργός της χώρας. Ο κ. Zaev που ενώ καίγεται για την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. το παίζει ψύχραιμος και εμφανίζεται η ελληνική πλευρά να έχει άγχος, γιατί άραγε, και να υπαναχωρεί χωρίς, εμφανή τουλάχιστον, ανταλλάγματα.

Και μέσα σε όλα πλάκωσαν και οι …«Τσάμηδες» από την Αλβανία που λένε: «αφού όλοι ζητούν γιατί όχι και εμείς».

Στην οικονομία ότι και να πει κανείς είναι λίγο. Πήραν μέτρα, αυτό ξέρουν μόνο, για να φτάσει η χώρα στο σημείο που ήδη ήταν το 2014 και υπόσχονται πάλι στο πόπολο λαγούς και όχι πετραχήλια.

Αυτά επιχειρούν να τα πάρουν από την εκκλησία με την τακτική του μαστιγίου και του καρότου. Σήμερα είναι και πάλι στη φάση του μαστιγίου με τον Ιερώνυμο να περνά στην… αντίσταση και να ομιλεί για πραξικοπηματικές ενέργειες.

Δυστυχώς και πάλι η χώρα θυμίζει «ένα απέραντο φρενοκομείο». Ακυβέρνητο όχι λόγω παρακρατικών προσπαθειών εκτροπής της Δημοκρατίας, αλλά λόγω αδυναμίας της σημερινής ηγεσίας να υλοποιήσει το ρόλο της.

Και η απάντηση στο ερώτημα είναι κανείς. Κανείς δεν κυβερνά. 

Δεν μπορούν και δεν θέλουν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση. Προτιμούν την εφαρμογή μεθόδων που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. 

Τους ενδιαφέρει μόνο η εξουσία που εκπορεύεται από αυτή και τα διάφορα… επιδόματα. 

Είτε αυτά του ενοικίου είτε όλα όσα προκύπτουν από την καρέκλα…

του Βασίλη Βησσάριου
liberal.gr