Μετά το “κόκαλο” Novartis και την “κατεψυγμένη” αναβάθμιση Moody’s, στα επίπεδα 2014, θα μας σερβίρουν, ως “ψητό”, το χρέος αλλά με “πατάτες”.
Με κέρδος ένα κάποιο (φραστικό και χωρίς αντίκρισμα) ευχολόγιο περί ρύθμισης του χρέους θα “καταπιούμε” τα πλεονάσματα 3,5%, μέχρι το 2028 και την (βεβαιότατη) Εποπτεία.
Και τα (επί μονίμου βάσεως) υποχρεωτικά πλεονάσματα, για άλλα 40 χρόνια.
Μόνο έτσι θα λειτουργήσει κάποια (άγνωστη προς στιγμής) φόρμουλα τακτοποίησης του σημερινού χρέους, με επιμήκυνση ορισμένων πληρωμών, μικροελαφρύνσεις επιτοκίων. Αλλά σε καμία περίπτωση μείωσης του.
Ασφαλώς κάθε τακτοποίηση είναι καλοδεχούμενη. Και γιατί να μην είναι. Στα χέρια όμως του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε συμφωνία. Ακόμη και με μορφή μακρόχρονης “αιχμαλωσίας” του λαού. Τους αρκεί να είναι προπαγανδιστικά αξιοποιήσιμη.
Παράδειγμα το, ήδη παπαγαλισμένο…, “γαλλικό κλειδί” για το χρέος. Αυτό που οι βουλευτικές ντουντούκες – ΣΥΡΙΖΑ, πηγαινοφέρνουν σε κουβέντες τους (στα κανάλια και στα ραδιόφωνα), ως μαγικό φίλτρο γαλλικού οραματισμού…
Μας λένε, δηλαδή, πως αν συμβεί και έχετε ανάπτυξη (οι δανειστές θα κρίνουμε πόση) οφείλετε να πληρώνετε, κανονικότατα, τις δόσεις σας. Διαφορετικά πάμε σε τέταρτο μνημόνιο και τα κεφάλια μέσα…
Αν δεν έχετε ανάπτυξη (πάλι εμείς θα το κρίνουμε) θα είμαστε ανεκτικοί στις δόσεις (θα σας πούμε πόσο). Αλλά έτσι και αγγίξετε, έστω και 0,50%, δείκτη ανάπτυξης, ξανά –μανά οι δόσεις για τα δανεικά που τσεπώσατε…
Με τα ματιά του κράτους-μπαταχτσή (όπως μας θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ) “μπράβο μας” που θα καταφέρουμε να μας λυπούνται οι δανειστές, ως κακομοίρηδες και ζήτω μας… που θα ανεχθούν καθυστερήσεις στην επιστροφή των δανεικών.
Αλλά ακόμη και αυτή η “ελεημοσύνη”, των Γάλλων, δεν θα δουλέψει, ως “κλειδί”, αν δεν εξασφαλίσουμε πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022. Και ως το 2028, αν δεν έχουμε πουλήσει όλο το κράτος, που βεβαίως και παραμένει υποθηκευμένο για 99 χρόνια.
Είναι δε σε όλους μας γνωστό τι σημαίνει πλεόνασμα 3,5% για μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις, φόρους, εισφορές, πλειστηριασμούς, κατασχέσεις, φέσια του κράτους σε ΦΠΑ, πάγωμα δημοσίων επενδύσεων, αλλά και απολύσεις που, το 2018, υπολογίζονται σε 30-40.000 χιλιάδες (μόνο από μικρομεσαίους και επαγγελματικά γραφεία).
Αστεία πράγματα όμως η κατάντια του λαού, για τον ΣΥΡΙΖΑ, του Μαδούρο και της Βενεζουέλας όπως έδειξαν και με την προχθεσινή προσπάθεια παραπλάνησης του λαού οι, “ειδικοί” στην πρόκληση και την αναίδεια, σύντροφοι υπουργοί.
Γιατί είναι αναίδεια, χωρίς προηγούμενο, όταν τολμάς να υποβαθμίσεις ως “κάτι μικροπράγματα…” τα κουρέματα συντάξεων επί ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με τον νόμο Κατρούγκαλου όσο και με το “προσύμφωνο” Τσίπρα – Τσακαλώτου για τον (σχεδόν) αφανισμό τους από τον Ιανουάριο του 2019.
Είναι αναίδεια και θρασύτητα, για τη νοημοσύνη μας, όταν η παπαγαλία για αναβάθμιση της Moody’s αποκρύπτει την επιστροφή μας στα επίπεδα του 2014, από τα οποία μας έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναίδεια επίπεδου καφενέ της κακιάς ώρας είναι και, η χρησιμοποίηση κινητικότητας στην αγορά αυτοκινήτων, ως απόδειξη… “ευμάρειας” των Ελλήνων, επί ΣΥΡΙΖΑ, όσο οι Εφορίες διαθέτουν 2-3 ειδικά δωμάτια, να στοιβάζουν πινακίδες από Ι.Χ. που εγκατέλειψαν ο μισθωτός, ο μεροκαματιάρης, ο συνταξιούχος, ο άνεργος για να κυκλοφορούν ακόμη και με τα πόδια, όταν τον εκδικούνται… οι κρατικοί οδηγοί του κρατικού μονοπωλίου συγκοινωνιών. Το οποίο και επεκτείνεις στην Θεσσαλονίκη.
Αναίδεια ολοκληρωτικής αντίληψης, είναι και η απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να πιστέψουμε ότι οι επενδυτές στριμώχνονται… στο υπουργείο Οικονομίας- Ανάπτυξης, ή ότι θα μας σώσουν οι Ελληνοαμερικανοί… όταν η μοναδική επένδυση, της τελευταίας 10ετίας!!!, το Ελληνικό, κινήθηκε επειδή εντάχθηκε στα 113 προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου. Και επειδή δεν προχώρησε μας πάγωσαν και την δόση Φεβρουαρίου!!!
Από το “ψητό” για το χρέος που θα μας φουρνίσουν… θα θυμόμαστε τις πατάτες του…
Οι δανειστές θα μας “ελεήσουν” μόνο αν δεν παρουσιάσουμε ανάπτυξη.
Γιατί, παρ’ όλα αυτά, επιμένουν σε “λογικές” αριστερού καταφερτζή…;
Για να ξεπεράσουν την ανικανότητά τους να κινητοποιήσουν (βεβαίως με κίνητρα) ιδιωτικές επενδύσεις, επικεντρωμένες στην αύξηση παραγωγής του εθνικού προϊόντος, στην δυναμική εξωστρέφεια του και στη μακροπρόθεσμη σταθερή απασχόληση ανέργων στην εγχώρια παραγωγή.
Οι λύσεις αυτές όμως θέλουν δουλειά, γνώσεις και τόλμη.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr