Σοκ για τις επιχειρήσεις αποτελεί η πραγματική φορολογική επιβάρυνση καθώς το ελληνικό δημόσιο υφαρπάζει με κάθε τρόπο έως και το 81% των προς διανομή κερδών.
Από 35% που ανέρχονταν το 2000, οι φορολογικές επιβαρύνσεις αυξήθηκαν και διαμορφώθηκαν στο 44% το 2014 για να εκτοξευθούν σήμερα στο 81%.
Το χειρότερο είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν τους επιτρέπει να αναπτυχθούν και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα τους στις διεθνείς αγορές.
Η όποια ανάπτυξη της οικονομίας βασίζεται στο 81% των φόρων που πληρώνουν οι επιχειρήσεις αλλά και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ η πραγματική φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων έχει αυξηθεί σημαντικά με τον φόρο εισοδήματος να έχει επανέλθει στα επίπεδα του 2006 ενώ πλέον επιβάλλεται (σε σχέση με το 2006) και φόρος στα εισοδήματα από διανεμόμενα μερίσματα.
Μάλιστα οι αναλυτές του Συνδέσμου υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα φορολογεί σωρευτικά τα διανεμόμενα κέρδη για απλούς μετόχους σε επίπεδα που κινούνται λίγο άνω του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ, και σαφώς υψηλότερα των γεωγραφικά εγγυτέρων ανταγωνιστών της χώρας εντός της Ένωσης. Αν προστεθούν και οι ασφαλιστικές εισφορές για μέλη της διοίκησης, η Ελλάδα καθίσταται και σε αυτή τη διάσταση φόρο-πρωταθλητής.
Ο Σύνδεσμος χαρακτηρίζει ως κορυφή του παγόβουνου τους φορολογικούς συντελεστές εστιάζοντας στο συνολικό πλαίσιο που διέπει σήμερα τη φορολογία των επιχειρήσεων το οποίο δεν επιτρέπει στη επιχειρήσεις να αναπτυχθούν και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα τους στις διεθνείς αγορές.
- Η δυνατότητα συμψηφισμού ζημιών με κέρδη μελλοντικών ετών στην Ελλάδα περιορίζεται σε 5 έτη, όταν στις περισσότερες χώρες της Ευρ. Ένωσης είναι τουλάχιστον 10 έτη, ενώ η Ευρ. Επιτροπή προτείνει απεριόριστο χρονικό ορίζοντα συμψηφισμού.
- Η ύπαρξη σε πολλές χώρες ειδικών κινήτρων για φορολογικές εκπτώσεις σε δαπάνες -που στην Ελλάδα είναι συγκριτικά περιορισμένες (αν και μέχρι προ λίγων ετών απουσίαζαν εντελώς).
- Η απουσία ενός πλαισίου ευνοϊκών κανόνων και κινήτρων για τις εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, ώστε να ενθαρρυνθεί η εξυγίανση και μεγέθυνση επιχειρήσεων, να μειωθεί το στοκ των μη εξυπηρετούμενων δανείων , να υπάρξουν οικονομίες κλίμακος και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές.
- Η απουσία κινήτρων όπως οι υπεραποσβέσεις ή οι επιταχυνόμενες αποσβέσεις για νέες επενδύσεις σε εξοπλισμό, που μάλιστα κατά υπολογισμούς του ΣΕΒ θα είναι δημοσιονομικά ουδέτερες.
- Η εφαρμογή μη ανταγωνιστικών πλέον συντελεστών απόσβεσης, ειδικά επενδύσεων σε μηχανήματα και εξοπλισμό, που υποχρεώνει τις Ελληνικές επιχειρήσεις να αποσβένουν αργά εξοπλισμό, ακόμα και αν αυτός στην πραγματικότητα αποσβένεται ταχύτερα, κάτι που ισχύει ειδικά, αλλά όχι μόνο, στην περίπτωση εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας.
- Η διατήρηση αναχρονιστικών φόρων όπως είναι το χαρτόσημο.
- Το ζήτημα της αβεβαιότητας που υπάρχει ως προς την εφαρμογή του νόμου όταν γίνονται οι έλεγχοι των φορολογικών αρχών και κατά τους οποίους η υποκειμενική έννοια της «παραγωγικότητας της δαπάνης» οδηγεί συχνά σε βεβαίωση επιπλέον φόρων και προστίμων.
Του Προκόπη Χατζηνικολάου
liberal.gr
