Αναδημοσίευση από: iefimerida.gr

ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η οίηση και η αλαζονεία συνιστούν ύβρη. Το ξεπέρασμα του μέτρου. Και γυρίζει ως αυτεπίστροφο εναντίον εκείνου που το υπερβαίνει…

Ήταν θέμα χρόνου για τον κ. Τσίπρα. Ο οποίος μαθαίνει τώρα με πολύ δυσάρεστο (για τον ίδιον…) τρόπο πως «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». Ή, για να προσφύγουμε σε άλλη λαϊκή θυμοσοφία, «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος»!

Χθες στη Βουλή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά πρωτίστως ο ίδιος ο πρωθυπουργός, υπέστησαν μια μεγάλη στρατηγική ήττα. Δεν είναι μόνο ότι η υπόθεση της Novartis, που τόσο καιρό έχτιζαν ως εφεδρικό «βαρύ πυροβολικό», δεν τους βγήκε. Είναι κυρίως το ότι η χθεσινή χαμένη μάχη, θα κρίνει πιθανότατα και την έκβαση του πολέμου, που όλα δείχνουν ότι φθάνει στο τέλος του. Με τις πρόωρες κάλπες, τις οποίες πλέον είναι αδύνατον ν’ αποφύγει ο κ. Τσίπρας. Αν, δηλαδή, δεν θέλει όχι απλώς να χάσει στις εκλογές, αλλά να υποστεί πραγματική συντριβή…

Δεν θυμόμαστε άλλη φορά πρωθυπουργός, μέσα στο Κοινοβούλιο, να έχει γίνει στόχος τόσο σκαιών χαρακτηρισμών από σχεδόν το σύνολο της αντιπολίτευσης («συμμορίτης», «αλήτης» «συνωμότης», «υπονομευτής της Δημοκρατίας»), να καταγγέλλεται ως ενορχηστρωτής σκευωρίας, να απειλείται ευθέως με μηνύσεις, να προειδοποιείται ότι «γι’ αυτά τα εγκλήματα θα λογοδοτήσει…»

Αλλά, ούτε θυμόμαστε πρωθυπουργός και αρχηγός κόμματος να έχει ξανά «αδειάσει» τόσο απροκάλυπτα, τόσο ψοφοδεώς, τους βουλευτές του. Τους οποίους, αφού έβαλε με το αίτημα για την σύσταση προανακριτικής να κορυφώσουν μια σκευωρία (που έστησε με αντισυνταγματικό τρόπο και ποδηγετώντας την Δικαιοσύνη…) για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του κράτους!», στην συνέχεια εξέθεσε μιλώντας ο ίδιος όχι για ποινικές ευθύνες (αυτό αντικείμενο ερεύνης και μόνο έχει το αίτημα για προανακριτική) αλλά για «πολιτικές ευθύνες».

Μόλις λίγες ώρες μετά την έναρξη της συνεδρίασης, και αφού κατέστη σαφές ότι και οι μέχρι τότε μεθοδεύσεις περί την υπόθεση, αλλά και αυτή καθ’ αυτή η κοινοβουλευτική διαδικασία, είναι εξωθεσμικές και έκνομες, οι κυβερνητικοί βουλευτές αντελήφθησαν που οδηγούνται τα πράγματα. Και είναι χαρακτηριστικό ότι πλην ελαχίστων, σε σχέση με την σοβαρότητα του αντικειμένου της συζήτησης, απέφυγαν να παρίστανται καν στην αίθουσα. Άφησαν υπουργούς και εντεταλμένους για την στήριξη του αιτήματος, να επιχειρηματολογούν μόνοι τους.

Και ποιο ήταν το κεντρικό «επιχείρημα» των κυβερνητικών ομιλητών, όταν μετά τις τοποθετήσεις των εμπλεκομένων προσώπων και των εκπροσώπων των κομμάτων με στοιχειοθετημένες αποδείξεις αποκάλυπταν το όλο «στήσιμο»; Το… αφελές και αμήχανο ερώτημα «πρόκειται περί σκανδάλου, ή περί σκευωρίας;» Ερώτημα στο οποίο η προφανής απάντηση ήταν (και δόθηκε!) «είναι πράγματι σκάνδαλο εκεί έξω από την Βουλή, και καραμπινάτη σκευωρία μέσα στην Βουλή!» Διότι ουδείς από την αντιπολίτευση ισχυρίσθηκε ότι περί την φαρμακευτική δαπάνη και τις «μεθόδους» των πολυεθνικών εταιριών, δεν υπάρχει σκάνδαλο. Διαχρονικό, και επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και καίρια.

Το ίδιο επιχείρημα-ερώτημα χρησιμοποίησε και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, στην (εκ των πλέον «μαζεμένων» και αμήχανων…) ομιλία του.

«Γι’ αυτό το σκάνδαλο, για το οποίο μίλησε και ο κ. Μητσοτάκης, δεν υπάρχουν… πολιτικές ευθύνες;», είπε ο… μεταλλαγμένος κ. Τσίπρας ποιούμενος την… νήσσα για το γεγονός ότι το αίτημα για προανακριτική της κοινοβουλευτικής του ομάδας (που προσυπέγραψε και ο ίδιος), αφορά αποκλειστικά και μόνο την διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών! Μα, εάν το θέμα ήταν ν’ αναληφθούν πολιτικές ευθύνες μόνο, προς τι το σόου και και η όλη παράνομη μεθόδευση; Αρκούσε μια «προ ημερησίας» στην Βουλή…

Και αφού εμμέσως πλην σαφώς οι πάντες συνομολόγησαν ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, οι κυβερνητικοί βουλευτές ως…πιστό και φιλότιμο ποίμνιο σύρθηκαν από τον γιδοβοσκό τους να ψηφίσουν υπέρ της σύστασης προανακριτικής, για την διερεύνηση…ποινικών ευθυνών! Το αποκορύφωμα μιας κακοστημένης επικοινωνιακής φιέστας.

Ο κ. Τσίπρας, πήγε για μαλλί (να βγάλει τους αντιπάλους του «στα μανταλάκι», να διασπάσει τα κόμματα,να εξασφαλίσει προεκλογική ατζέντα) και βγήκε κουρεμένος: τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όχι μόνο συσπειρώθηκαν παρά τις όποιες εσωτερικής διαφοροποιήσεις τους (οι καραμανλικοί βουλευτές συντάχθηκαν με την θέση της ηγεσίας στο θέμα της Novartis), αλλά προσέγγισαν το ένα το άλλο προ ενός αδίστακτου «κοινού εχθρού», που περιφρονεί Σύνταγμα και θεσμούς. Η Φώφη, εναρμονίσθηκε πλήρως στο πλευρό των βαλλομένων Βενιζέλου και Λοβέρδου, που αντιτίθενται σε σκέψεις της περί ενδεχόμενης προσέγγισης του κόμματος με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Υποχρεώνει και τον κ. Θεοδωράκη του «Ποταμιού», σε ευθυγράμμιση με την πορεία των υπολοίπων-αν τυχόν είχε άλλες σκέψεις για την στάση που θα τηρήσει στο «μακεδονικό».

Ο κ. Τσίπρας, «ξαφνικά», από επελαύνων καβαλάρης, βρίσκεται… πεζός, απομονωμένος και σε άμυνα, σε όλα τα μέτωπα που άκριτα και λόγω οίησης και αλαζονείας άνοιξε: Σκοπιανό, Τουρκικό, οικονομικό (το περί «αναβάθμισης» της Ελλάδος από την Moody’s, που επικαλέσθηκε χθες στην Βουλή πρόκειται, επί της ουσίας, για αστειότητες, κατά τους ειδικούς). Τα χαρτιά, που πόνταρε να ανοίξει, σκηνοθετώντας την προεκλογική του ατζέντα, δεν του βγαίνουν…

Και το μόνο που του απομένει, είναι η πόλωση μέχρις εσχάτων. Ένας… αντιπολιτευτικός κυβερνητικός αγώνας, χωρίς γάντια. Η συντήρηση (έστω και μόνο με πεζοδρομιακές μεθόδους, με λάσπη και αιωρούμενα υπονοούμενα κατά των αντιπάλων του) ενός διχαστικού, εμφυλιοπολεμικού κλίματος, μέχρι τις πρόωρες κάλπες. Οι οποίες, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν ν’ αργήσουν. Δεν τις θέλει ο εξουσιολάγνος κ. Τσίπρας. Αλλά θα καταφύγει σ’ αυτές, με την ελπίδα να ηττηθεί απλώς, να αποφύγει την πανωλεθρία…

Και θα πάει σ’ αυτές με το… προσφιλές του σάλπισμα: «Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν»! Σε μια συγκυρία που η εθνική συνεννόηση, με τόσα εθνικά μέτωπα ορθάνοιχτα, δεν είναι απλώς ζητούμενο, είναι όρος επιβίωσης εκ των ων ουκ άνευ…