Όταν σε μια χώρα κυριαρχούν οι Σειρήνες του λαϊκισμού από πολιτικάντηδες, τότε είναι προφανές ότι δεν βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.
Όταν δε, οι πολίτες του ακολουθούν, τότε έχουμε πρόβλημα. Μετά από 8 χρόνια μνημονιακών μέτρων πάθαμε αλλά δεν μάθαμε.
Ο γράφων έχει γράψει εδώ και μήνες για ζημιά που ανέρχεται στα 210 δισ. ευρώ και μόλις προχθές ήρθε ο επικεφαλής του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ για να δηλώσει ότι η ζημιά από την περίοδο Βαρουφάκη το 2015 δεν είναι 100 δισ., αλλά διπλάσια!
Εν τοιαύτη περιπτώσει, όλοι μιλάνε για τον… καλό θεό της Ελλάδας, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι και αυτός μπορεί κάποια στιγμή να βαρεθεί τα… χασομέρια!
Κάπου εκεί βάζουμε το χέρι μας και εμείς με τις επιλογές μας, ώστε να είμαστε μονίμως στην άκρη του γκρεμού…
Στις σύγχρονες δυτικές οικονομίες όλοι έχουν αντιληφθεί πώς λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος.
Καταλαβαίνουν ότι η παραγωγή πλούτου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθιο για να υπάρξουν συνθήκες ευημερίας για τους πολίτες.
Αντιλαμβάνονται ότι χωρίς επενδύσεις παγίου κεφαλαίου και υψηλών προστιθέμενων αξιών με κίνητρο το κέρδος, δεν μπορεί να εξελιχθεί η ανθρωπότητα.
Ταυτόχρονα, ο υπερδανεισμός της ελληνικής οικονομίας κατά το παρελθόν λειτουργεί αποτρεπτικά για τους υπόλοιπους.
Κανείς δεν θέλει να βρεθεί στην κατάσταση που βρέθηκε η Ελλάδα.
Όλα αυτά που συνέβησαν το 2015 έχουν (εκ)παιδευτικό χαρακτήρα.
Όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι όταν τελειώνουν τα δανεικά, τότε τελειώνουν και τα σοσιαλιστικά παραμύθια! Τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα.
Οι δυτικές οικονομίες ακόμη και με σοσιαλδημοκρατικές ή σοσιαλιστικές κυβερνήσεις προωθούν φιλελεύθερες πολιτικές για το άνοιγμα των οικονομιών τους.
Ο ανταγωνισμός είναι απίστευτος και όλοι προσπαθούν να κερδίσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα μερίδια στον διεθνή καταμερισμό. Γιατί αν μια χώρα δεν είναι ανταγωνιστική, τότε το τσουνάμι που ακολουθεί σαρώνει πρώτα απ΄ όλα τους αδύναμους.
Στον σημερινό πραγματικό κόσμο, εάν θέλει κάποιος να είναι σοσιαλιστής δημιουργεί πρώτα απ΄ όλα ισχυρές βάσεις στην παραγωγική δομή της οικονομίας, διευρύνει την πίτα, βάζει στο παιχνίδι ολοένα και περισσότερους αποκλεισμένους και εν τέλει προάγεται η ανάπτυξη της οικονομίας και η ευημερία της κοινωνίας.
Το μεγαλύτερο ανταποδοτικό όφελος από μια οικονομία που αναπτύσσεται είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, μάλλον δεν μάθαμε καλά τα οικονομικά ή μπερδέψαμε τον Keynes.
Οι χώρες που έχουν ισχυρή παραγωγική βάση έχουν και μεγαλύτερα περιθώρια να δανειστούν.
Χώρες σαν την Ελλάδα που εξαρτώνται από το εξωτερικό, δεν μπορούν να αντέξουν και εφόσον είναι εκτεθειμένες δανειακά και με σαθρή παραγωγική βάση, τότε δεν μπορούν να πάθουν τίποτα διαφορετικό από αυτό που πάθαμε το 2010.
Είναι κάτι νομοτελειακό…
Για να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα,
…όποιος δεν σκέφτεται φιλελεύθερα και νομίζει ότι με τα δανεικά θα λύσει τα πάντα, τότε έρχεται η ίδια η πραγματικότητα για να τον προσγειώσει.
Ενίοτε και ανώμαλα.
Το μοντέλο των δανεικών που λειτουργεί ως όπλο στα χέρια λαϊκιστών πολιτικών, τότε στο τέλος αποβαίνει εις βάρος των πολιτών.
Δείτε την αμετροέπεια που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια στους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα και το «μπούκωμα» του Δημοσίου.
Κάποιοι πίστευαν ότι είμαστε ένας πολύ… έξυπνος λαός και θα δουλεύουμε έως τα 50 για να πάρουμε μια δυσανάλογα υψηλή ή και… προκλητική σύνταξη, κοροϊδεύοντας τους Γερμανούς και τους άλλους ευρωπαίους…
Η πραγματική ζωή έχει δείξει ποιοι είναι οι έξυπνοι και που βρίσκονται τα… κορόιδα. Ή, κατά μία άλλη εκδοχή, το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται!
Πρέπει να πιστέψουμε ότι τα επόμενα χρόνια έχουμε όλες τις προοπτικές για να αποτελέσουμε μια θετικότατη έκπληξη για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει με δανεικά για να υποστηριχθεί η κατανάλωση, γιατί βρισκόμαστε σε πρόγραμμα… θεραπείας και αυστηρής παρακολούθησης.
Το μόνο που πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας είναι ότι μόνο με επενδύσεις μπορούμε να έχουμε μέλλον.
Και για να έχουμε επενδύσεις που θα μας οδηγήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον, πρέπει να έχουμε μυαλό. Αν έχουμε μυαλό και με δεδομένη και την εμπειρία της χρεοκοπίας μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο δανεισμένος «φεσώνεται» και καταδικάζεται, ενώ ο νοικοκύρης παράγει, εσοδεύει, αποταμιεύει και επενδύει.
Είναι η στιγμή που λες ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν θα είχε συμβεί εάν είχαμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από ιδεοληψίες και ταυτόχρονα διαθέταμε οικονομική παιδεία.
Γιατί αν είχαμε οικονομική παιδεία θα μάθαιναν όλοι ότι για να είσαι κοινωνικά ευαίσθητος και… χουβαρντάς, πρέπει να είσαι νοικοκύρης.
Και για να είσαι νοικοκύρης σε μια ανοικτή οικονομία, μάλλον πρέπει να λειτουργείς φιλελεύθερα, αν θέλεις να δηλώνεις σοσιαλιστής…
newsthema.blogspot.gr