Τον θαυμάζω τον Νίκο τον Κοτζιά. Το πως προλαβαίνει τα πάντα!

Από την μία το Μακεδονικό, από την άλλη η διευθέτηση των ανοικτών θεμάτων με την Αλβανία και στα διαλείμματα, όταν μένει χρόνος, να σπεύδει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα του Άμυνας. 

Λένε ότι μία χώρα δεν μπορεί να διαπραγματευτεί σωστά όταν βρίσκεται σε αδυναμία. Προφανώς ο κ. Κοτζιάς έχει άλλη άποψη.

Είναι ένας ιδιαίτερα έξυπνος άνθρωπος για να μην αντιλαμβάνεται ότι η περίοδος της κρίσης μας έχει καταστήσει αδύναμους. 

Η σπουδή του, λοιπόν, να κλείσει τα θέματα σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρόνο κρύβει κάτι. Είτε δέχεται ο ίδιος αντίστοιχη πίεση από τους συμμάχους μας για να διευθετήσουμε τις εκκρεμότητες με τους βόρειους γείτονές μας, είτε περιμένει ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα για την χώρα μας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Όλοι οι άνθρωποι κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αν τα πάει καλά, θα είναι ένας από τους καλύτερους υπουργούς Εξωτερικών που πέρασαν από την χώρα. Αν δεν τα πάει καλά, θα χρεωθεί την αποτυχία. 

Όπως συνέβη και το 2015 που ο Γιάνης Βαρουφάκης πήρε στην πλάτη του όλη την ιστορία της καταστροφικής διαπραγμάτευσης. Το 2015, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να διαπραγματευτεί τα οικονομικά και το 2018 τα εθνικά. 

Εκείνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι να μην διαπραγματεύονται τα εθνικά όπως διαπραγματεύτηκαν τα οικονομικά.

Οι ενδείξεις που έχουμε πάντως δεν είναι καλές. 

Το γεγονός, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το Μακεδονικό για να πλήξει την ΝΔ δεν είναι κάτι που το χρεώνεται μόνο ο κ. Τσίπρας. 

Κι ο κ. Κοτζιάς έχει την ευθύνη του. Μικρότερη; Ενδεχομένως. Αλλά την έχει. 

Όπως και το γεγονός ότι ο ίδιος δεν φρόντισε να ενημερώσει την αντιπολίτευση για τις κινήσεις του.

Γι αυτό έχει μεγαλύτερη ευθύνη, καθώς εδώ δεν χωρούν εικασίες του τύπου “είναι ευθύνη του τάδε ή του δείνα”. Η ενημέρωση του πολιτικού κόσμου είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη.

Ούτε και με τα ελληνοτουρκικά τα έχει πάει καλά. Κανείς μας δεν κατάλαβε γιατί φώναξε στην Αθήνα τον Erdogan και νομίζουμε ότι τώρα γίνεται φανερό πόσο αδέξιοι ήμασταν. Την αποτυχημένη εκείνη επίσκεψη οι σύντροφοι του την χρέωσαν στο ακέραιο. Όχι, για να μην έχει αμφιβολία πως θα του συμπεριφερθούν αν κάτι πάει “στραβά”. 

Όχι ότι δεν το ξέρει! Εκεί σπούδασε! Στην ίντριγκα των κόκκινων παρασκηνίων. Για να είμαστε και πιο ακριβείς, ο κ. Κοτζιάς γνώρισε και το καθεστώς Χόνεκερ. Ο κ. Τσίπρας μας εντυπωσιάζει που αν και δεν γνώρισε το καθεστώς Χόνεκερ, έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι είναι δάσκαλος στην τέχνη, τόσο που έχει βάλει τα γυαλιά σε παλαιότερους, όπως ο κ. Κοτζιάς.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι σε χώρες που δεν έχουν μεγάλη δημοκρατική παράδοση, όπως η Αλβανία, έχει γίνει θέμα συζήτησης αν η κυβέρνηση μπορεί μόνη της να διαχειρίζεται τόσο σοβαρά θέμα, όπως οι εκκρεμότητες με την Ελλάδα. 

Κι εδώ ένας υπουργός μόνος του (;) κάνει τα πάντα. Είναι πράγματι εντυπωσιακό, όπως και η απουσία αντίδρασης από άλλους θεσμικούς παράγοντες. Ίσως να ξέρουν όλοι τους κάτι περισσότερο. 

Τι ίσως; Για το καλό μας ας ευχηθούμε να ξέρουν κάτι περισσότερο. 

Αλλιώς, ο Θεός να μας φυλάει! Επειδή δεν θα έχει μείνει κάποιος άλλος για να ακούσει τον πόνο μας…

Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr