Υπάρχουν σοβαρές εκτιμήσεις πως μια σειρά ζητημάτων που αφορούν παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη δικαιοσύνη συνιστούν οργανωμένο σχέδιο άλωσης και χειραγώγησής της.
Θυμίζουμε τις υποθέσεις Τσατάνη, Ράικου και τα «ροζ” δημοσιεύματα της Αυγής (θα τρίζουν τα κόκαλα του Ηλία Ηλιού, του Λ. Κύρκου και του Μ. Δρακόπουλου) για μέλος του ΣτΕ την περίοδο της απόφασης για τις τηλεοπτικές άδειες.
Εισαγγελείς παραιτούνται καταγγέλλοντας πιέσεις και στοχοποιήσεις από κέντρα εξουσίας αλλά και ομάδες με παρακρατικές συμπεριφορές, για τις οποίες υπάρχουν υποψίες πως χειραγωγούνται και λειτουργούν υπό την προστασία και καθοδήγηση κομματικών κέντρων.
Δικαστικές έρευνες φαίνεται πως εκβιάζονται, καθοδηγούνται και στοιχεία που μπορεί να αποδειχτούν αβάσιμα από κυβερνητικούς αξιωματούχους προβάλλονται σαν τελεσίδικες καταδικαστικές αποφάσεις…
Φιλοκυβερνητικές εφημερίδες και στελέχη της κυβέρνησης φαίνεται να γνωρίζουν το περιεχόμενο καταθέσεων προστατευόμενων μαρτύρων πριν αυτές ακόμη ολοκληρωθούν.
Ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης κατηγορούνται και διασύρονται με πολύ βαριές κατηγορίες, με βάση γενικόλογες αντιφατικές και ανακριβείς μαρτυρίες δήθεν προστατευόμενων μαρτύρων.
Μέσα ενημέρωσης δέχονται παντός είδους πιέσεις γιατί διατηρούν αντιπολιτευτική γραμμή. Επίσης μέσα ενημέρωσης αλλάζουν χέρια υπό την σκιά ενδείξεων ύπαρξης οικονομικών ανταλλαγμάτων…
Εσχάτως ακόμη και δημοσιογράφοι με φιλοκυβερνητικές απόψεις δέχονται δημόσιο «μπούλινγκ” γιατί δεν είναι αρκετά επικριτικοί στην αντιπολίτευση.
Η σύζυγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στοχοποιείται συνεχώς με θολές κατηγορίες οι οποίες δεν επαρκούν ούτε για να φτάσουν στο εδώλιο, πόσο μάλλον να προκαλέσουν καταδικαστικές αποφάσεις. Αποτέλεσμα είναι να έχει καταστεί στόχος των παρακρατικών ομάδων.
Οι δανειστές κατάργησαν το ΣΔΟΕ και το αντικατέστησαν με την ΑΑΔΕ γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση το χρησιμοποιούσε σαν εργαλείο εκβίασης και ελέγχου. Η κυβέρνηση το επανιδρύει παράλληλα με την ΑΑΔΕ υπό τον άμεσο έλεγχο του Υπουργείου των Οικονομικών. Οι προθέσεις είναι φανερές…
Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν τμήματα ενός σχεδίου εκτροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος ή ατυχείς κινήσεις μιας κυβερνητικής ομάδας που δεν έχει σαφή επίγνωση των συνεπειών των πράξεών της;
Ασχέτως με το ποιο από τα δύο σενάρια ισχύει το βέβαιο είναι πως τα πράγματα περιπλέκονται τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τη χώρα.
Αλήθεια έχουν φανταστεί στην Κυβέρνηση πως όποτε και να γίνουν εκλογές (κάποτε θα γίνουν) υπάρχει και η περίπτωση να τις χάσει και να βρεθεί στην αντιπολίτευση με μια μαινόμενη τότε συμπολίτευση (συν λοιπή αντιπολίτευση) και μια δικαιοσύνη που θα προσπαθεί να αποκαταστήσει το γόητρό της;
Αρνητικά σημάδια
Η περίοδος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι μια από τις λίγες (ίσως και η μοναδική) που τα σκάνδαλα που ξεσπούν αφορούν την αντιπολίτευση κυρίως παρά την κυβέρνηση. Στο παρελθόν το σκάνδαλο Κοσκωτά ξέσπασε όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν στην εξουσία. Το ίδιο και το σκάνδαλο του Βατοπεδίου επί κυβέρνησης Καραμανλή, για το οποίο πρόσφατα βγήκαν αθωωτικές αποφάσεις.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιόδου είναι πως οι διάφορες εξτρεμιστικές ομάδες που συνήθως έχουν σαν στόχο την εκάστοτε κυβέρνηση, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν σαν στόχο την αντιπολίτευση.
Για όσους γνωρίζουν και ελάχιστη ιστορία, αυτό είναι χαρακτηριστικό ολοκληρωτικών καθεστώτων όπως ο σταλινισμός, ο ναζισμός και εσχάτως ο Μαδουρισμός…
Η ιστορία ενίοτε μπορεί να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα αλλά και οι φάρσες έχουν συνέπειες, όταν ευθύνονται για καταστροφές.
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
