Του Θανάση Κ. (fb)

Tον ακούσατε τον κ. Βίζερ χθες;

Σε συνέντευξή του δήλωσε απερίφραστα, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα ζημίωσε τους Έλληνες όχι μόνο 100 δισεκατομμύρια, αλλά τα… διπλά!

Δηλαδή περί τα 200 δισεκατομμύρια!

Και ότι γι’ αυτό δεν ευθύνεται μόνο ο Βαρουφάκης, ευθύνεται και ο Τσίπρας!

Μη φανταστείτε ότι του «ξέφυγε»…

Μη φανταστείτε ότι ήταν «προσωπική του άποψη», και τίποτε παραπάνω…

Απλώς πλησιάζει η «τελευταία αξιολόγηση» του Μνημονίου.

Κι όσα είχαν «σκουπίσει κάτω από το χαλί» ως τώρα, ήλθε η στιγμή να βγουν στη φόρα και να μπουν στο λογαριασμό. Που θα είναι πολύ «τσουχτερός» για τον Τσίπρα!

Και για τη χώρα, βέβαια…

Μέχρι στιγμής είχαν κλωτσήσει πολλές φορές το «τενεκεδάκι» λίγο πιο κάτω…

–Είτε για να «ψήσουν» τον Τσίπρα να υπογράψει τα… ανήκουστα.

–Είτε γιατί δεν είχαν κυβέρνηση στη Γερμανία…

–Είτε γιατί δεν τα είχαν βρει μεταξύ τους (τι θα κάνουν με τον Τσίπρα) και με το ΔΝΤ.

Τώρα όμως, δεν υπάρχει «πιο κάτω», για να κλωτσήσουν κι άλλο το τενεκεδάκι.

Το Πρόγραμμα τελειώνει τον Ιούλιο, κι είναι η ώρα να παρθούν οι μεγάλες αποφάσεις.

Οπότε ο Βίζερ, πρόσωπο κλειδί των Ευρωπαίων και ως πρόσφατα Πρόεδρος του EuroWorking Group, έκανε δύο – όχι μία – σημαδιακές δηλώσεις τις τελευταίες μέρες.

–Την μία είναι πως, αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη στην αρχή της διακυβέρνησης Τσίπρα τον τελευταίο χρόνο ο Τσίπρας ήταν ο πιο «συνεργάσιμος» που έχει περάσει ποτέ.

Δεν του το είπε για καλό…

Ουσιαστικά «γιουσουφάκι» τον είπε!

Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «πανηγύρισε» καθόλου. Μάλλον έκανε πως δεν άκουσε…

Και τώρα ο ίδιος ο Βίζερ είπε και τον… άλλο μισό «χρησμό»!

–Ο Τσίπρας κόστισε το πρώτο διάστημα της Πρωθυπουργίας του στην Ελλάδα, όχι 100 δισεκατομμύρια (όπως είχε πει ο ίδιος πριν ένα χρόνο), αλλά μάλλον τα διπλά!

Μ’ άλλα λόγια, πρώτα τα έκανε μαντάρα και ζημίωσε τη χώρα του, κι ύστερα έγινε «γιουσουφάκι» των δανειστών!

Είναι αυτό «στήριξη» του Τσίπρα «απ’ έξω»; Δεν νομίζω.

Μάλλον με «προκαταρκτική κατάθεση» μοιάζει, στην μελλοντική Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει τι ακριβώς συνέβη στο μοιραίο πρώτο εξάμηνο του 2015. Και στην οποία θα κληθεί να καταθέσει και ο κ. Βίζερ…

Στο μεταξύ, έγινε και κάτι ακόμα «σημαδιακό» τις τελευταίες μέρες:

Έβγαλε η κυβέρνηση Τσίπρα ένα 7ετές ομόλογο 3 δισεκατομμυρίων με 3,5% επιτόκιο. Και δεν το… πολύ-πανηγύρισε;

Γιατί άραγε;

Γιατί ενώ η απόδοση μοιάζει «χαμηλή» (αφού τα διεθνή επιτόκια έχουν πέσει πολύ στο μεταξύ), το spread, δηλαδή το διαφορικό επιτόκιο, αυτό που δείχνει πραγματικά αν τα πράγματα για τη χώρα πάνε καλύτερα ή χειρότερο, ανεβαίνει! Δεν πέφτει όπως θα έπρεπε…

Οπότε τα νέα δεν είναι και καλά.

Μάλλον είναι πολύ χειρότερα: διότι αμέσως μετά οι αποδόσεις του «φρέσκου» αυτού ομολόγου άρχισαν να ανεβαίνουν κι άλλο!

Εκτοξεύθηκαν κυριολεκτικά 15% σε λίγα 24ωρα…

Όσοι το αγόρασαν δεν θέλουν να το κρατήσουν. Το πουλάνε πριν καλά-καλά το πάρουν στα χέρια τους. Κάτι φοβούνται…

Πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα πλέον, τα μελλοντικά επιτόκια, αν ξαναβγούμε στις αγορές θα είναι ακόμα ψηλότερα. Κι αυτό καθιστά πολύ δύσκολη πια την αυτοδύναμη έξοδο από τα Μνημόνια που επαγγέλλεται η κυβέρνηση Τσίπρα.

Αφού τέλειωσε η «καθαρή έξοδος», τώρα σκοντάφτει και η «αυτοδύναμη έξοδος».

Δηλαδή προς τα πού βαδίζουμε;

Προς το «υβριδικό Μνημόνιο»! Κανονικό μνημόνιο με «προαπαιτούμενα» που τα έχουν ήδη υπογράψει (νέες περικοπές στις συντάξεις και νέα μείωση του αφορολόγητου), αλλά δίχως νέα χρήματα.

Ουσιαστικά… «δίχως κέρδος – κέρατα»!

Θα μας κρατήσουν σε απόλυτο έλεγχο και εποπτεία (πολύ αυστηρότερα απ’ άλλες χώρες που βγήκαν από το Πρόγραμμα), μας έχουν υποθηκεύσει επί Τσίπρα τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια (πράγμα που δεν συνέβη με καμία άλλη χώρα που ήταν σε Πρόγραμμα), αλλά χωρίς να μας δώσουν άλλα χρήματα!

Μόνο με όσα έχουν περισσέψει από το τρίτο Μνημόνιο Τσίπρα που είναι γύρω στα 16 δισεκατομμύρια περίπου. Συν 3 που βγήκαν «μετά κόπων και βασάνων» από το τελευταίο 7ετές ομόλογο, σύνολο 19.

Αυτό είναι το «μαξιλάρι ασφαλείας» που θα δώσουν στην Ελλάδα αφότου τελειώσει το τρίτο Μνημόνιο.

Θα την αφήσουν να σέρνεται με υπερφορολόγηση και πλήρη μνημονιακή εποπτεία, μέχρι να αποφασίσει η ίδια να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις (που άλλες τις τρενάρει ο Τσίπρας και άλλες τις ψηφίζει, αλλά δεν τις προχωράει) και τις αποκρατικοποιήσεις (που ο Τσίπρας μονίμως τις φρενάρει)…

Και βεβαίως έρχεται η τέταρτη «αξιολόγηση» τους επόμενους μήνες (ως το Μάιο-αναγκαστικά δεν πάει παρακάτω!), με κάτι ξεγυρισμένα μνημονιακά «υπόλοιπα»:

όπως απολύσεις από το Δημόσιο,

συν δέσμευση για περαιτέρω μείωση του δημοσίου τα επόμενα χρόνια,

συν νέα «εργασιακά» (δεν τελειώσαμε!),

συν ανακεφαλαίωση τραπεζών (5-10 δισεκατομμύρια, θα δούμε πως και από πού),

συν πληρωμή ληξιπροθέσμων (που όλο τα ξοφλούν κι όλο βγαίνουν νέα),

συν πιθανά πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για το 2018 (αφού πάλι υστερεί η ανάπτυξη μετά τη μεγάλη υστέρηση πέρσι).

Συν βεβαίως το μεγάλο θέμα ανακούφισης χρέους, όπου οι Γερμανοί ό,τι δίνουν το δίνουν σταδιακά, ενώ το ΔΝΤ επιμένει πως χρειάζονται πολύ περισσότερα – και χρειάζονται άμεσα.

Και στο μεταξύ, έχουμε το Σκοπιανό που «κόλλησε», γιατί ο Ζάεφ δεν μπορεί να κάνει τίποτε, πέρα από να αλλάζει ονόματα σε δρόμους και αεροδρόμιο!

Σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας του, δεν μπορεί να απαλείψει τον αλυτρωτισμό, οι Βούλγαροι δεν θέλουν κανένα από τα «σύνθετα ονόματα» για τα Σκόπια που… δέχθηκε η κυβέρνηση Τσίπρα, οι Αλβανοί των Σκοπίων επίσης διαφωνούν και οι Αμερικανοί μάλλον θορυβήθηκαν από τα Συλλαλητήρια…

Γιατί δεν τους συμφέρει αποσταθεροποίηση της Ελλάδας προκειμένου να… «σταθεροποιηθούν» τα Σκόπια! Χώρια που δεν επείγει πια τόσο, η ένταξη της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ.

Ο Τσίπρας έδειξε πρόθυμος να τα δώσει όλα, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί το παραμικρό. Φέρθηκε σαν «γιουσουφάκι». Αλλά τα γιουσουφάκια δεν μπορούν στα δύσκολα…

Κι ήλθε η Τουρκία κι άρχισε «τσαμπουκάδες» – και στην Κύπρο και στην Ελλάδα! Δείχνοντας το τεράστιο κενό ηγεσίας που έχουμε εδώ.

Κι αυτό το «κενό» ανησυχεί και τους ξένους, οι οποίοι φοβούνται πια – και σίγουρα δεν εμπιστεύονται καθόλου – την Τουρκία του Ερντογάν. Οπότε μπορεί κι οι ίδιοι να βρεθούν «μπλεγμένοι» και να τους στοιχίσει ο Τσίπρας.

Συμπέρασμα πρώτο: Ο Τσίπρας ψήφισε ό,τι ήταν να ψηφίσει, έκανε ό,τι ήταν να κάνει, άλλο δεν μπορεί.

Συμπέρασμα δεύτερο: Το ότι δεν μπορεί πια, αρχίζει να προβληματίζει τους ξένους, που του το λένε ευθέως.

Συμπέρασμα τρίτο: η Ελλάδα χρειάζεται πολύ σύντομα αλλαγή ηγεσίας. Γιατί αλλιώς, και η ίδια θα βρεθεί πολύ μπλεγμένη, αλλά και άλλοι θα μπλέξουν εξ αιτίας της.

Γιατί εδώ που τα λέμε, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση Τσίπρα που δεν μπορεί να κάνει κανένα σχεδιασμό. Αδυναμία σχεδιασμού δείχνουν και οι ξένοι. Και για την Ελλάδα, και για την Ευρώπη και για τους εαυτό του ο καθένας…

Συμπέρασμα τέταρτο: αν δεν αλλάξει κάτι πολύ άμεσα εδώ, όλοι πια θα έχουν σοβαρό πρόβλημα.

Συμπέρασμα πέμπτο και τελευταίο: με την σκευωρία για τη Novartis ο Τσίπρας ξεπέρασε όλα τα όρια αντοχών της χώρας του, και της δημοκρατίας στη χώρα του!

Εκτός από «γιουσουφάκι» των ξένων, αποδείχθηκε και «προβοκάτορας» των Ελλήνων!

Οπότε…