Η υπόθεση της Novartis, αλλά πολύ περισσότερο ο χειρισμός της από την κυβέρνηση, υποδηλώνει ξεκάθαρα ότι η επόμενη μέρα για τη χώρα δεν θα είναι ομαλή.

Η «φυγή» προς την κανονικότητα με τη σταδιακή έξοδο από τα μνημόνια και την επιτήρηση και η αλλαγή της σκυτάλης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προς τη Ν.Δ., ή και κάποια άλλα κόμματα αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, δεν θα είναι αναίμακτη πολιτικά.

Οσοι πίστευαν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα άλλαξε, έμειναν από την προηγούμενη εβδομάδα έκπληκτοι. 

Η θεωρία ότι από το περσινό καλοκαίρι και με την πλήρη αποδοχή όλων των μνημονιακών υποχρεώσεων της Ελλάδας ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται το μεγάλο και μοντέρνο κόμμα της Κεντροαριστεράς διαψεύστηκε πανηγυρικά. Τα πάμπερς του 1989 που έστησε τότε η Ν.Δ. για να γίνει κυβέρνηση είναι πανομοιότυπα με τις ιστορίες για τις τροχήλατες βαλίτσες που πηγαινοέρχονταν στο Μαξίμου και τις μαντεψιές περί χρηματισμών με βάση το ύψος μιας δημόσιας προμήθειας που γίνονται τώρα με τη Novartis.

Για να εξηγηθώ καλύτερα, δεν γνωρίζω αν κάποιος από όλους αυτούς τους πολιτικούς έχει αναμειχθεί στην υπόθεση και έχει πάρει μίζες. Δεν το γνωρίζει, όμως, ούτε ο Τσίπρας, άρα όταν μιλάει για πολιτικούς του αντιπάλους θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός.

Ναι, ο Τσίπρας είναι και όχι η Δικαιοσύνη που καταφανώς ήθελε να αναδειχθεί πρωταγωνιστής αυτής της υπόθεσης.

Αφού ο πρωθυπουργός έστειλε τον εκπρόσωπό του να ενημερωθεί και από το γραφείο του δόθηκε εντολή να πάει αμέσως ο φάκελος στη Βουλή και τρεις κορυφαίοι υπουργοί του έκαναν δηλώσεις επί του περιεχομένου της υπόθεσης ενώ θεωρητικά δεν έπρεπε να γνωρίζουν τίποτα.

Προσωπικά νομίζω ότι ήθελε να κάνει γνωστό στον ελληνικό λαό ότι η κυβέρνησή του είναι που τιμωρεί τη διαφθορά.

Θα πείτε, μπορεί ένας πρωθυπουργός να λέει στα ίσια κλέφτες δύο άλλους πρώην πρωθυπουργούς, μερικούς πρωτοκλασάτους υπουργούς, τον επίτροπό μας στην Ε.Ε. για τη Μετανάστευση και τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας;

Για μένα, μόνο αν σε αυτό το στάδιο που βρίσκεται η έρευνα της συγκεκριμένης υπόθεσης υπήρχαν και τα αδιάσειστα στοιχεία.

Δηλαδή πιασμένα μετρητά, λογαριασμοί με μη δικαιολογημένα ποσά ή, έστω, βίντεο και φωτογραφίες με χρηματισμούς.

Τότε, δεν περιμένεις τη Δικαιοσύνη, αλλά πολιτικά «τα σπας όλα» και κάνεις αμέσως και εκλογές για να τις κερδίσεις.

Αν όχι, δεν μιλάς και περιμένεις να δεις τι θα αποδειχθεί στ’ αλήθεια. Γιατί αλλιώς σου γυρίζει μπούμερανγκ, όπως το «βρώμικο ’89», ακόμα κι αν και εκείνη την εποχή φυσικά υπήρχαν χρηματισμοί και διαφθορά με τον Κοσκωτά.

Ολα αυτά βέβαια που συμβαίνουν σήμερα μόνο καλό δεν είναι για την πληγωμένη Ελλάδα.

Πρώτον, γιατί με τα συγκεκριμένα στοιχεία της δικογραφίας Novartis δεν τεκμηριώνεται απολύτως τίποτα, ακόμα και αν δεν ήταν παραγραμμένο.

Ο Αρτεμίου είναι δικηγόρος που φτιάχνει υπεράκτιες εταιρείες και εθεάθη στο Μέγαρο Μαξίμου προ μηνών. Να συμπεράνουμε όλοι μαζί ότι έφτιαξε μια offshore για κάποιον στο πρωθυπουργικό γραφείο; Ε, όχι βέβαια.

Δεύτερον, γιατί η δράση φέρνει αντίδραση και το «αίμα» ξαναδίνει «αίμα», ειδικά στην πολιτική.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ηρεμία, νέες ιδέες, επενδύσεις και δουλειά. Οχι από εμφυλιακές καταστάσεις.

Ετσι είναι, όταν πεις κάποιον κλέφτη και δεν είναι, τότε, όταν μπορέσει, θα σ’ το γυρίσει πίσω.

Και, δυστυχώς, δεν είμαστε για τέτοια.

Τάσος Καραμήτσος
protothema.gr