Ακούμε κατά καιρούς διάφορες απρόκλητες και αδικαιολόγητα οργίλες δηλώσεις κατά του Αδωνιδος Γεωργιάδη από διάφορα ανθυποστελέχη της παράταξης του, τα οποία κατά τα άλλα είναι είτε άγνωστα, είτε απόντα και με μηδέν χιλιόμετρα αγώνα απέναντι στη χειρότερη μεταπολεμική κυβέρνηση της χώρας.
Το τελευταίο κρούσμα αναπαράγεται και σε επίσημο site περιχαρούς κυβερνητικού φερέφωνου, σύμφωνα με το οποίο κάποιος πρέπει να τραβήξει το αυτί του Αδωνιδος διότι είναι «τσιρκουλο» και άλλα φαιδρά.
Μήπως λοιπόν αντί για το αυτί του αντιπροέδρου, κάποιος θα έπρεπε να τραβήξει γερά το αυτί σε αυτά τα σταγονίδια της γαλάζιας συνιστώσας και να τους υπενθυμίσει ότι άλλος κρίνει ποιος παραμένει εντός ή θέτει εαυτόν εκτός κόμματος ανάλογα με τη συμπεριφορά του;
‘Όπου τα συγκεκριμένα «σταγονίδια» και περιτρίμματα εκθέτουν όχι μόνο τους εντός παράταξης τους μεγαλόσχημους με τους οποίους φέρονται, δικαίως ή αδίκως, να συνδέονται, αλλά και την ίδια την παράταξη τους της οποίας το κορμί συνεχώς ματώνουν με τις πισόπλατες ανοησίες τους την ώρα της μάχης;
Δημιουργώντας τελικά βάσιμες υποψίες ότι αλλού τρώνε, αλλού πίνουν αλλά αλλού έχουν καταθέσεις προσωπικής δέσμευσης;
Για να μαζευόμαστε λίγο-λίγο όλοι οι αστοί διότι «οι καιροί είναι πονηροί και οι νύχτες γκαστρωμένες» που θα έλεγε και μια ψυχή κάποτε.
ΚΚ2
Το Παρατηρητήριο
