Αναδημοσίευση από: capital.gr
Του Κώστα Στούπα
Θα ήταν απίθανο με βάση τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής στην αντιπολίτευση αλλά και στην εξουσία την τελευταία τριετία, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να αποδειχτεί πως είναι σε θέση να διαχειριστεί με στοιχειώδη επάρκεια ένα σκάνδαλο μεγατόνων όπως αυτό της Novartis που αποτελεί ένα μικρό κομμάτι του ευρύτερου σκανδάλου του φαρμάκου..
Δεν διαθέτει ούτε την πολιτική βούληση, ούτε το ηθικό ανάστημα, ούτε την ικανότητα διαχείρισης της εξουσίας έτσι ώστε ο αρμόδιος θεσμός της ανεξάρτητης δικαιοσύνης να κάνει όπως πρέπει και οφείλει τη δουλειά του…
Με τον τρόπο που μεθόδευσε την υπόθεση επιβεβαίωσε πως αδιαφορεί πλήρως για την τιμωρία των υπαιτίων αλλά κυρίως για την εξυγίανση της αγοράς του φαρμάκου. Επιπλέον με τις οφθαλμοφανείς παρεμβάσεις και τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης απαξιώνει στα μάτια της κοινωνίας τόσο τον θεσμό της δικαιοσύνης όσο και το κύρος του πολιτεύματος που απορρέει από τη διάκριση των εξουσιών…
Το σκάνδαλο της Novartis όπως άλλωστε και εκείνο της Siemens ή και της άλλης φαρμακευτικής της De Pue, δεν αποκαλύφθηκαν από ελεγκτικούς μηχανισμούς του δημοσίου, την ελληνική δικαιοσύνη ή τον ελληνικό τύπο, αλλά από τη δικαιοσύνη άλλων χωρών (εν προκειμένω την αμερικανική και τη γερμανική).
Στην Ελλάδα τα μόνα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται από δημόσιες αρχές, τη δικαιοσύνη και τον Τύπο είναι αυτά που αφορούν αποκλειστικά αντίπαλα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα. Αυτό συμβαίνει δεκαετίες και ενδεχομένως από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει ως κοινωνία…
Η κυβέρνηση ούσα υπό πίεση μετά την τροπή που έλαβε η υπόθεση του “Μακεδονικού” λόγω ατυχών χειρισμών της που απέβλεπαν σε μικροπολιτικά οφέλη, ανέσυρε εσπευσμένα από το συρτάρι το σκάνδαλο Novartis μέσω των γνωστών διαύλων χειραγώγησης της δικαιοσύνης…
Με τρεις ανώνυμους μάρτυρες υπό καθεστώς προστασίας, τους οποίους δεν μπορεί να εξετάσει κανείς και χωρίς κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο όπως τραπεζικοί λογαριασμοί ή αδικαιολόγητη εμφάνιση περιουσιακών στοιχείων στοχοποιεί, όλως τυχαίως, όλους τους εν ενεργεία πολιτικούς της αντιπάλους και δυο πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν δυνητικά να εξελιχθούν σε μελλοντικούς πολιτικούς αντιπάλους (Στουρνάρας-Πικραμμένος).
Από τη “φωτογραφία” των κατηγορουμένων απουσιάζουν τυχαίως πολιτικά πρόσωπα που πέρασαν από το Υπουργείο Υγείας ή κατείχαν καίριες θέσεις την περίοδο που γινόταν το πάρτι των φαρμάκων αλλά συνεργάζονται πολιτικά και διαθέτουν διόδους αλληλοϋποστήριξης με την ίδια…
Το Λιμενικό Σώμα μάλιστα, στον επίσημο λογαριασμό που διαθέτει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έτρεξε να διαβεβαιώσει πως ο πολιτικός του προϊστάμενος κ. Κουρουμπλής που έχει χρηματίσει στο Υπουργείο Υγείας δεν είναι μεταξύ όσων εμπλέκει το πόρισμα στην υπόθεση. Αυτό πριν ακόμη το απόρρητο πόρισμα της δικαιοσύνης μεταβιβαστεί στη Βουλή και γίνει γνωστό στους βουλευτές.
Επίσης σωρεία Υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης με δηλώσεις στον τύπο φέρονται να γνωρίζουν τα ονόματα του απόρρητου πορίσματος πριν αυτό δοθεί στη Βουλή. Ο κ. Τζανακόπουλος επισκέπτεται τον Άρειο Πάγο ως μη όφειλε. Ο ίδιος δηλώνει πως πήγε να ενημερωθεί από την αρμόδια εισαγγελέα ενώ η ίδια είχε αρνηθεί νωρίτερα πως τον συνάντησε.
Ο κ. Πολάκης δηλώνει δημόσια την ιδιότητα των μυστικών μαρτύρων…
Τόσο τα στοιχεία του πορίσματος που έχουν γίνει γνωστά όσο και οι μεθοδεύσεις που αποκαλύπτει η στάση και γνώση κυβερνητικών στελεχών υποδηλώνει πως πρόκειται για μια προχειροστημένη σκευωρία εναντίον πολιτικών αντιπάλων με επικοινωνιακούς και μικροπολιτικούς στόχους.
Η προχειρότητα και ανεπάρκεια της κυβέρνησης να στήσει μια σοβαρή επικοινωνιακή αντεπίθεση τρομάζει όσους αναλογίζονται πως με την ίδια ανεπάρκεια χειρίζονται σοβαρά εθνικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα.
Η κυβέρνηση πέταξε άρον-άρον στο τραπέζι το σκάνδαλο της Novartis προκειμένου να στρέψει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μακριά από το ζήτημα του “Μακεδονικού” που εξελισσόταν σε μια αυτοτροφοδοτούμενη αρνητική παράμετρο γι’ αυτήν.
Η πιθανότερη κατάληξη είναι αντί να επωφεληθεί να βρεθεί με μια επιπλέον ανοιχτή πληγή…
Η πληγή του φαρμάκου…
Μεταξύ άλλων οι ανώνυμοι μάρτυρες του πορίσματος ισχυρίζονται πως το ελληνικό δημόσιο έχε υποστεί ζημιά 3 δισ. ευρώ από το σκάνδαλο Novartis. H εταιρεία όμως είναι στην Ελλάδα από το ‘96 και με ένα τζίρο 200-300 εκατ. το χρόνο ακόμη και αν πούλαγε “κοπανιστό αέρα” αντί για φάρμακα δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοια ζημιά.
Τόσο πρόχειρες κατηγορίες αποδυναμώνουν το κατηγορητήριο και επί της ουσίας το μόνο που καταφέρνουν είναι η συγκάλυψη των πραγματικών υπευθύνων του σκανδάλου και η πιθανότητα εξυγίανσης της αγοράς του φαρμάκου.
Τα προβλήματα από το σκάνδαλο του φαρμάκου στη χώρα είναι δυο. Το ένα είναι πως οι Έλληνες βλάπτουν την υγεία τους με την αυξημένη κατανάλωση φαρμάκων και το άλλο είναι το οικονομικό κόστος της αυξημένης φαρμακευτικής δαπάνης για το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αν κοιτάξει κάποιος τις φαρμακευτικές δαπάνες του δημοσίου αυτές από 1,2 δισ. Ευρώ το 2008 ξεπερνούν τα 5,1 δισ. Ευρώ το 2009. Τα μνημόνια στη συνέχεια μεταξύ 2010-14 τις επανέφεραν κάτω από τα 2 δισ. Ευρώ. Η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη το 2009 ήταν στα 460 Ευρώ για την Ελλάδα και 291 Ευρώ κατά Μ.Ο. για την ΕΕ. Το 2014 είχε πέσει στα 183 Ευρώ για την Ελλάδα και 283 για την ΕΕ.
Το πάρτι και το έγκλημα με τα φάρμακα έγινε στην Ελλάδα. Τα στοιχεία δείχνουν πότε έγινε. Αν το πολιτικό σύστημα ενδιαφερόταν να εξυγιάνει τον κλάδο της Υγείας θα όριζε μια αδιάβλητη επιτροπή κύρους η οποία θα καλούσε όλους τους υπεύθυνους να απολογηθούν για τα πεπραγμένα και μετά η δικαιοσύνη θα έπρεπε να αποδώσει ευθύνες αφού η Βουλή θα είχε άρει το νόμο περί προστασίας πολιτικών…
Ο τρόπος που χειρίζεται η κυβέρνηση την υπόθεση οδηγεί σε συγκάλυψη των υπευθύνων και ευτελισμό των θεσμών της δημοκρατίας.