Η διαχείριση των λαϊκών αντιδράσεων για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων κατέδειξε δομικές δυσλειτουργίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος εν συνόλω που θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις.

Να ξεκινήσουμε από την παρανοϊκή ταύτιση των συμμετεχόντων στα συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ως ακροδεξιών, πατριδοκάπηλων και όλα τα συναφή από πολιτικά στελέχη πρώτης γραμμής του κυβερνώντος κόμματος. Προφανώς, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσουν και τον καθηγητή κ. Κασιμάτη και τον Μίκη Θοδωράκη, που θα είναι οι βασικοί ομιλητές σήμερα Κυριακή σε αυτήν την κατηγορία.

Αφού λοιπόν αναγορεύουν αυτές τις εμβληματικές προσωπικότητες της Δημοκρατίας μαζί με εκατομμύρια πολιτών σε συνοδοιπόρους των χρυσαυγιτών, όπως έσπευσαν να δηλώσουν, τότε οι ίδιοι μετατρέπονται σε συνοδοιπόρους αυτών που δηλώνουν «Έλληνας δεν γεννιέσαι, καταντάς», απειλούν «Έλληνες ερχόμαστε για τα παιδιά σας» και επιλύουν τα πολιτικά προβλήματα των Βαλκανίων με ρήσεις του τύπου «η Μακεδονία ανήκει στις αρκούδες της».

Εφαρμόζοντας αυτήν τη λογική στην αντιμετώπιση των εκατομμυρίων πολιτών που δεν συμμερίζονται τις μηδενιστικές της απόψεις, η κυβερνώσα αριστερά πετάει στα σκουπίδια ότι στοιχεία σοβαρότητας, ρεαλισμού και πλουραλισμού είχε καταφέρει να διατηρήσει και μετατρέπεται σε μια φονταμενταλιστική σέχτα που υπηρετεί το μίσος για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Από πλευράς της, η Νέα Δημοκρατία, προσπαθεί απεγνωσμένα να ευθυγραμμιστεί με το λαϊκό αίσθημα, μετά το σοκ που της προκάλεσε η τεράστια λαϊκή συμμετοχή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Όμως, ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να υφίσταται παρόμοιες εκπλήξεις.

Αφήνοντας κατά μέρος το ότι μεγάλο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού της Ν.Δ. δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα σε μια σύνθετη ονομασία που θα επετύγχανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί δέος η τεράστια απόσταση που υπήρχε μεταξύ των πολιτικών στελεχών της Ν.Δ. και της εκλογικής της βάσης. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο για οποιονδήποτε πολιτικό και δείχνει ότι απλά δεν κάνει για αυτήν τη δουλειά.

Ο τελευταίος επαρχιακός πολιτευτής της δεκαετίας του 70, του 80 ή του 90 θα έπιανε τον παλμό του κόσμου και δεν υπήρχε περίπτωση να αιφνιδιαστεί, όπως αιφνιδιάστηκε η κρυμμένη στους γυάλινους πύργους της ηγεσία της Ν.Δ. αποδεικνύοντας ότι οι επικοινωνιολόγοι και οι ειδικοί στις δημόσιες σχέσεις δεν υποκαθιστούν την επαφή με τη βάση.

Αν όμως δεν έχεις το βασικό προσόν του τελευταίου μπακάλη, δηλαδή να γνωρίζεις τι θέλει η πελατεία σου, απλά δεν κάνεις για αυτήν τη δουλειά… Τέλος, τι να πει κανείς για το μόρφωμα που επιδιώκει να αποτελέσει τον διάδοχο του ΠΑΣΟΚ;

Μετά το αρχικό momentum, αγνοώντας και αυτό τις διαθέσεις των 220.000 ανθρώπων που συμμετείχαν στην ψηφοφορία για την ηγεσία του, οδηγήθηκε σε μια παρανοϊκή ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, με αποτέλεσμα να υποστεί μια πιθανώς μη αναστρέψιμη ζημία.

Έτσι, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας είναι πρωτοφανής. Όλα μαζί τα υπάρχοντα κόμματα, τόσο τα κοινοβουλευτικά όσο και τα εξωκοινοβουλευτικά δεν εκφράζουν παραπάνω από το 30% του εκλογικού σώματος με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις.

Έχει δημιουργηθεί ένα πρωτοφανές κενό που, αργά ή γρήγορα, κάπως θα κλείσει στέλνοντας τις υπάρχουσες πολιτικές κλίκες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, το οποίο επικαλέστηκε και ο Μίκης Θεοδωράκης για τους άθλιους προβοκάτορες, κάτι θρασύδειλους σκατάδες που θέλησαν να του κλείσουν το στόμα… με μπογιά.