Αναδημοσίευση από: defence-point.gr

Τις τελευταίες ώρες μεγάλη δημοσιότητα έχει δοθεί στην απειλητική επιστολή που έχει λάβει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος ζήτησε την ομόθυμη καταδίκη αυτής της ενέργειας.

Η καταδίκη, βέβαια, εξυπακούεται και επιβάλλεται. Το πρόβλημα είναι για ποιον λόγο έπρεπε να δημοσιοποιηθεί αυτή η επιστολή μερικές ώρες πριν το μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας κι ενώ το κλίμα είναι πολωμένο και οι αναρχικοί απειλούν τους πάντες και τα πάντα; Εξυπηρετεί την κυβέρνηση η δημιουργία «πολεμικού κλίματος»;

Θέλουν επεισόδια και θύματα στο συλλαλητήριο; Γιατί αν δεν θέλουν θα έπρεπε να κάνουν ό,τι μπορούν για μειώσουν την ένταση και όχι να την αυξήσουν. Όμως, τίθεται κι ένα άλλο ζήτημα. Κάθε άνθρωπος που κατέχει ένα δημόσιο αξίωμα αλλά και ο οποιοσδήποτε που απολαμβάνει δημοσιότητας, είναι σχεδόν αναπόφευκτο να λάβει και απειλητικές επιστολές.

Ακόμη και αστέρες του τραγουδιού δέχονται πλήθος (και όχι μόνο μία…) απειλητικές επιστολές από ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Αν λοιπόν ένα κοριτσάκι τραγουδίστρια της ποπ μπορεί να διαχειριστεί παρόμοιες απειλές χωρίς να χάνει την ψυχραιμία της, το ίδιο περιμένει κανείς και από τον υπουργό Εξωτερικών μιας ευρωπαϊκής χώρας.

Εάν δεν μπορεί να το κάνει ίσως δεν είναι κατάλληλος για αυτό το πόστο. Γιατί, πολύ απλά, επιδεικνύοντας τόσο μεγάλη «ευαισθησία» σε παρόμοιες απειλές χαμηλού επιπέδου, τίθεται εν αμφιβόλω το αν έχει τις ψυχικές αντοχές να διαχειριστεί πιο σοβαρές απειλές, που μπορεί να προέρχονται από ξένες μυστικές υπηρεσίες, για παράδειγμα, ή τρομοκρατικές οργανώσεις.

Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Αν κάποιος θέλει την ηρεμία του, ολοκληρωτικά και απόλυτα, δεν μπορεί να είναι υπουργός Εξωτερικών, δεν μπορεί να είναι υπουργός γενικώς, δεν μπορεί να κατέχει κάποιο δημόσιο αξίωμα. Γιατί όλες αυτές οι θέσεις απαιτούν μια κάποια αποδοχή του ρίσκου για την ασφάλειά του και αν η ικανότητα αυτή είναι κοντά στο μηδέν τότε υπάρχει πρόβλημα.