«Η γη της ευκαιρίας (η Ελλάδα) ανοίγει τις πόρτες της για εξαιρετικά κερδοφόρες επενδύσεις. Η ανάκαμψη της Ελλάδας είναι εδώ και σας καλεί να γίνετε μέρος της» ανακοινώνει ο πρωθυπουργός στο πλαίσιο του 19ου Ετήσιου Capital Link Invest in Greece Forum που διοργάνωσε η Capital Link στη Νέα Υόρκη.
Ο δε γνωστός Τσακαλώτος αναζητά με «σίγουρη επιτυχία», κατά πως φαντάζονται, επενδύσεις εξ Αμερικής.
Είναι πραγματικά να ανατριχιάζει, να απορεί, να εκπλήσσεται αλλά και να ελεεινολογεί κανένας την κατάσταση στην οποία σταδιακά «εισέρχονται» οι γνωστοί Light Κολεκτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι δυνατόν άνθρωποι που θέλουν μεγάλο κοινωνικό κράτος και έχουν ως στόχο την «κοινωνικοποίηση»-κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής να μιλούν για επενδύσεις και για το πώς θα τις προσελκύσουν;
Βεβαίως και είναι. Διότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν και δεν είχαν βέβαια αιδώ και γι’ αυτό τα «ξυπνοπούλια» (οι επενδυτές τώρα) καλούνται να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες της φτηνής Ελλάδας.
Και φυσικά οι αγορές πλέον δεν είναι για να «χτυπάνε το νταούλι» και να χορεύουν (οι αγορές) κατά πως ορίζουν οι Light Κολεκτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος φυσικά του κκ Πρωθυπουργού.
Αν υπήρχε στάλα ντροπής θα έλεγαν και όφειλαν να πουν, ότι αυτά που λέγαμε ήταν ας πούμε ανακριβή, ότι δεν έστεκαν.
Ότι στις αγορές δεν μπορείς να χτυπάς κανένα νταούλι…
Ότι τα ξυπνοπούλια (οι Επενδυτές σήμερα) είναι απαραίτητα και ότι αυτοί φέρνουν τα χρήματα…
Θα έλεγαν ακόμη (αν υπήρχε στάλα ντροπής) ότι τα κέρδη είναι σεβαστά και φυσικά ανήκουν σ’ αυτούς που επενδύουν χρήματα για να παράγουν χρήσιμα προϊόντα ή υπηρεσίες που άλλοι άνθρωποι (οι καταναλωτές) αγοράζουν.
Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει αυτό το ελάχιστο ίχνος ντροπής για να γίνει αυτό το λυτρωτικό βήμα ειλικρίνειας και αλήθειας… αλλά αυτό είναι ούτως ή άλλως δεδομένο. Η ντροπή ελλείπει σχεδόν πλήρως… Σε αντίθεση με την ξεδιαντροπιά…
Το ερώτημα όμως που δεν τίθεται είναι:
-Πώς φτάνουν οι Light Κολεκτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ να γλείφουν εκεί που έφτυναν; Ζητώντας επενδύσεις στην «γη της (φτηνής) ευκαιρίας» όπου κάθε ξυπνοπούλι μπορεί να κερδοσκοπήσει…
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ευχερής και εμφανής αλλά και απαραίτητο να δοθεί για να καταστεί σαφές το πώς έρχεται η ανάπτυξη…
Ε!!! λοιπόν οι Light Κολεκτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί βέβαια με τους κρατικοπαρεμβατιστές των ΑΝΕΛ) βρέθηκαν στο σημείο που βρίσκονται όλοι όσοι νομίζουν ότι μπορούν να βαρούν νταούλια και η οικονομία να αναπτύσσεται. Βρίσκονται δηλαδή στο σημείο όπου διαπιστώνουν ότι οι «παραγωγικές δυνάμεις» δεν αναπτύσσονται αφ’ εαυτών. Χρειάζονται κάποιους ικανούς ανθρώπους να επενδύσουν χρήματα και ιδέες για να παράγουν χρήσιμα προϊόντα και υπηρεσίες που κάποιοι άλλοι να θέλουν να αγοράσουν…
Και μόνο εφόσον αυτά που παράγουν αγοραστούν θα έρθουν τα κέρδη… Στα ξυπνοπούλια… ή αλλιώς τα βρωμερά καπιταλιστικά γουρούνια…
Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα για τους κάθε λογής και κάθε εποχής κολεκτιβιστές και κρατικοπαρεμβατιστές. Θα έρθουν να επενδύσουν (τα γνωστά ξυπνοπούλια) σε μια χώρα η οποία κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις ως προς την οικονομική ελευθερία και στην οποία διάφοροι επαγγελματίες «οικολόγοι» μαζί με αρχαιολογικά συμβούλια και άλλους «ευαίσθητους» μπορούν να σταματούν την όποια επένδυση ανά πάσα στιγμή… Η θα έρθουν να επενδύσουν σε μια χώρα όπου για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση χρειάζεται μια δεκαετία… Μάλλον θα την αποφύγουν…
Άλλωστε οι Light Κολεκτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν τις επενδύσεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σέβονται και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Τα κέρδη των επιχειρήσεων σε μια χώρα όπως η Ελλάδα (των κολεκτιβιστών και των κρατικοπαρεμβατιστών) είναι γενικώς αμφίβολα. Οι διαρκείς αλλαγές των φορολογικών νόμων και γενικώς η ληστρική υπερφορολόγηση είναι μια γνωστή σε όλους πραγματικότητα…
Και οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν «έκρηξη» των επενδύσεων…. Η αλήθεια είναι ότι την περιμένουν διότι «μεγάλωσαν» με την αντίληψη ότι οι «παραγωγικές δυνάμεις» αναπτύσσονται έτσι ή αλλιώς… Δεν τους είπαν και δεν ξέρουν ότι για να αναπτυχθούν επιχειρήσεις και να υπάρχουν κέρδη είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχουν κάποια «ξυπνοπούλια» (Επενδυτές τώρα) που να «βάλουν χρήματα», να δανεισθούν, να στήσουν επιχειρήσεις για να παράγουν χρήσιμα προϊόντα ή υπηρεσίες που να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι να θέλουν να τις αγοράσουν…
Μια «μικρή», καθοριστική λεπτομέρεια που πάντα οι κολεκτιβιστές και οι κρατικοπαρεμβατιστές αγνοούν…
Όμως υπάρχει κάτι ακόμη, απολύτως καθοριστικό που επίσης δεν συζητείται, κι’ αυτό είναι το κατά πόσο οι κολεκτιβιστές και οι κρατικοπαρεμβατιστές θα σεβαστούν τα κέρδη των επιχειρήσεων και των «ξυπνοπουλιών» που τις διοικούν; Αν δηλαδή οι επενδυτές (όπως τους λένε σήμερα) πραγματοποιήσουν κέρδη θα έχουν το δικαίωμα να τα κάνουν ότι θέλουν ή θα έρθει το κράτος να τα λεηλατήσει με διάφορους τρόπους;
Το βέβαιο είναι ότι σεβασμός στα κέρδη και τις υψηλές αμοιβές δεν υπήρξε ποτέ από τη μεριά των κολεκτιβιστών. Είναι βέβαιο ότι μόλις δουν κέρδη θα επιπέσουν επ’ αυτών «για να τα δώσουν στους αδύναμους» αλλά κατά βάση για να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους και την πολυσχιδή κομματική πελατεία-νομενκλατούρα η οποία τους στηρίζει στην κοινωνία… Θα βρουν μάλιστα ευφυείς τρόπους αρπαγής όπως θέσεις εργασίας για συμβούλους στρατηγικού σχεδιασμού…και «σκάρωμα» ποικιλώνυμων οργανισμών για τη φροντίδα του πολίτη πάντα…
Το σχέδιο τους όπως σ’ όλη την ιστορία των κολεκτιβιστών είναι: Δουλέψτε εσείς για να σας τα πάρουμε στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης για να μοιράσουμε στους αδικημένους. Πρωτίστως βέβαια στον εαυτό τους… μην ξεχνάμε ότι μιλούν για δίκαιη ανάπτυξη…
Και ερχόμαστε σ’ ένα τελευταίο σημείο το οποίο φυσικά ελλείπει παντελώς από το δημόσιο διάλογο.
Ποιοι σήμερα μιλούν για το ότι οι Επενδυτές (τα μέχρι χθες «ξυπνοπούλια») είναι απαραίτητα για να υπάρξει ανάπτυξη;
Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να αναγνωρίζουν με σαφήνεια και χωρίς περιστροφές το δικαίωμα των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών στα κέρδη που πραγματοποιούν; Στους οποίους φυσικά ανήκουν και οι ζημιές εφόσον προκύψουν….
Υπάρχουν σήμερα πολιτικοί και πολιτικές δυνάμεις που να αναγνωρίζουν την επιχειρηματικότητα ως αξία ζωής και τους επιχειρηματίες ως τους κατ’ εξοχήν παραγωγούς πλούτου;
Αναδείχθηκε ποτέ ότι οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες είναι αυτοί που ευεργετούν τις κοινωνίες στις οποίες δραστηριοποιούνται;…
Ποτέ δεν διακηρύχθηκαν αυτά. Αντιθέτως τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι επιχειρήσεις λοιδορήθηκαν και κατασυκοφαντήθηκαν ως αιμοσταγείς εκμεταλλευτές που ληστεύουν τον κόπο των εργατών. Οι κολεκτιβιστές μάλιστα πέτυχαν την τέλεια ιδεολογική νίκη στον τομέα αυτόν έτσι ώστε επιχειρηματικότητα να σημαίνει εκμετάλλευση και καταπίεση.
Κανένας μέχρι τώρα στην Ελλάδα δεν υπερασπίσθηκε τη θέση ότι επιχειρηματίες και επιχειρηματικότητα είναι οι απολύτως απαραίτητοι πυλώνες της ανάπτυξης.
Γιάννης Νικολής
capital.gr
