Έκρηξη επενδύσεων, βελτίωση των δεικτών σε όλα τα επίπεδα, και ανάκαμψη ακόμη και των πλέον προβληματικών τομέων της οικονομίας.
Το όμορφο αυτό «στόρυ» που μας πλασάρει με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση, όπως με το χθεσινό δελτίο του υπουργείου Οικονομίας, ήρθε να στραπατσάρει η ίδια η πραγματικότητα.
«Στην παρούσα συγκυρία, για να είμαστε ειλικρινείς, δύσκολα μια ξένη εταιρεία θα έρθει να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα», δήλωσε χθες ο πρόεδρος της Επιτροπής Βιομηχανικών Υποθέσεων της Business Europe, Γκέρχαρντ Κοχ στο πλαίσιο συνέντευξης που διοργάνωσε ο ΣΕΒ.
Και έφερε σαν παράδειγμα o αυστριακός επιχειρηματίας, το κόστος δανεισμού στην Ελλάδα, τους φόρους, τις ασφαλιστικές εισφορές, και το ενεργειακό κόστος που είναι τόσο ψηλά, ώστε να λειτουργούν αποτρεπτικά για τον ξένο επενδυτή.
Στην πράξη τι μας είπε; Ότι οι παραγωγικές επενδύσεις δεν είναι «ένα τσιγάρο δρόμος» για να θυμηθούμε και την έναρξη αυτές τις ημέρες της παραγωγής του IQOS από την Παπαστράτος στον Ασπρόπυργο.
Μας είπε δηλαδή ότι οι στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας την εμποδίζουν να εκμεταλλευτεί την εξαιρετικά θετική συγκυρία διεθνώς, σε αντιδιαστολή με την ευρωπαϊκή που γνωρίζει δυναμική ανάπτυξη, παρ’ ότι και εκεί δεν είναι όλα ανθηρά.
Πόση σχέση έχει η εικόνα του κ. Κοχ με εκείνη του υπουργού Οικονομίας κ. Παπαδημητρίου; Σχεδόν καμία.
Διαβάζουμε από το χθεσινό δελτίο οικονομικών εξελίξεων του υπ. Οικονομίας. Το 2017 ήταν έτος-ορόσημο για την οικονομία, οι ιδιωτικές επενδύσεις βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας εξαετίας, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας εμφανίζεται βελτιωμένη έναντι του 2014 κατά 6,1% (ΟΟΣΑ), οι ξένες άμεσες επενδύσεις σαν ποσοστό του ΑΕΠ έκαναν ρεκόρ 15ετίας τουλάχιστον.
Δεν αμφισβητούμε τους δείκτες. Πράγματι η οικονομία ανακάμπτει, νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται, οι ξένες επενδύσεις αυξάνονται, τα spread έχουν πέσει σε προ κρίσης επίπεδα, και το νέο επταετές ομόλογο που ετοιμάζεται να βγάλει η Ελλάδα θα βρει πιθανότατα πολλούς αγοραστές.
Με τη διαφορά ότι η ανάκαμψη της οικονομίας είναι η πιο αναιμική της ευρωζώνης, οι νέες θέσεις είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα μερικής απασχόλησης, και οι ξένες επενδύσεις εστιάζουν σε αποκρατικοποιήσεις όχι στη παραγωγή.
Όσο για τις αγορές, πράγματι ετοιμάζονται να υποδεχτούν με θέρμη το νέο ομόλογο, όχι όμως επειδή απογειώθηκε η ελληνική οικονομία, αλλά γιατί δεν υπάρχει κανένα «χαρτί» στην ευρωζώνη με απόδοση 3%-3,5% σαν αυτή που πιθανότατα θα έχει. Σκεφτείτε ότι το γερμανικό δεκαετές έχει 0,68% και το αντίστοιχο γαλλικό 0,96%.
Και ερχόμαστε τώρα στον κ. Κοχ. Έφερε σαν παράδειγμα για να δικαιολογήσει γιατί η Ελλάδα δεν είναι ακόμη ελκυστική για τους επενδυτές, τα επιτόκια δανεισμού που στη χώρα μας βρίσκονται στο 7% όταν κατά μέσον όρο στην Ευρώπη είναι 2% και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη χαμηλότερα. Τους φόρους εισοδήματος στην εργασία που είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, και το ενεργειακό κόστος για τις επιχειρήσεις το οποίο είναι κατά 30% ακριβότερο από το μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Αυτοί είναι μεταξύ άλλων οι λόγοι που ναι μεν οι δείκτες ανακάμπτουν, αλλά η επενδυτική άνοιξη που ονειρεύεται η κυβέρνηση ακόμη αργεί. Και μιλάμε για «ποιοτικούς» επενδυτές σαν τη Fraport, και τη Cosco, (δουλειές δρομολογημένες από την προηγούμενη κυβέρνηση), όχι για βραχυπρόθεσμους και hedge funds.
Αν πιστέψουμε τον αυστριακό επιχειρηματία, οι «ποιοτικοί» επενδυτές, από εκείνους που η κυβέρνηση οραματίζεται ότι μπορεί να προσελκύσει δεν έχουν ακόμη κίνητρο να εκτεθούν σε μια οικονομία που φορολογεί υπερβολικά την παραγωγή.
Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε και άλλους Παπαστράτους που θα έρθουν να κτίσουν εργοστάσια ώστε να φεύγουν προϊόντα και να έρχεται «συνάλλαγμα».
Αλλά αυτό δεν είναι «ένα τσιγάρο δρόμος», όπως κάποιοι θέλουν να το παρουσιάζουν.
Του Γιώργου Φιντικάκη
liberal.gr
