Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τους χειρισμούς του πρωθυπουργού για το Σκοπιανό είναι ότι εκεί στο Μαξίμου έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα.
«Με ένα σμπάρο, δυο τριγόνια» σκέφτηκαν στο Μαξίμου. Θα διασπάσουμε τη Ν.Δ. και θα παραμείνουμε στην εξουσία με ψήφους τρίτων.
Το ίδιο ισχύει και για τους Ανεξάρτητους Ελληνες, που διαφωνούν, αλλά μέχρι του σημείου να μην χάσουν τις υπουργικές καρέκλες.
Το σημαντικότερο όμως λάθος του πρωθυπουργού, που φανερώνει ότι έχει χάσει την επαφή του με τους πολίτες, ήταν ότι υποβάθμισε τη δυναμική της κοινωνίας που εκφράσθηκε με το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
Πίστεψαν στην κυβέρνηση ότι θα περνούσαν χωρίς προβλήματα το όνομα των Σκοπίων, είχαν δώσει διαβεβαιώσεις στο διεθνή παράγοντα, όπως προκύπτει από ρεπορτάζ στο συμπολιτευόμενο Τύπο, σύμφωνα με τα οποία ΗΠΑ και Γερμανία στηρίζουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης, κινήθηκαν αλαζονικά με δηλώσεις τύπου «έτσι θα λύσω το Μακεδονικό».
Ομως ο κ. Τσίπρας έχασε στο «γήπεδό» του, εκεί που κέρδιζε από το 2014 και μετά. Στις πλατείες, οι οποίες ξαναγεννήθηκαν όχι για να διεκδικήσουν οικονομικά αιτήματα, ή για να καταλάβουν την εξουσία, αλλά γιατί οι πολίτες που συνέρρευσαν στη Θεσσαλονίκη δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στους διαπραγματευτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης.
Εκεί χάθηκε το παιχνίδι για το Μαξίμου, που σταδιακά θα αρχίσει να βάζει στο ράφι το θέμα, παρά τις «ηρωϊκές» δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν κάμπτεται από τις αντιδράσεις και θα συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις.
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. βρέθηκαν κόντρα σε αυτούς που τους είχαν πιστέψει.
Ο Καμμένος το κατάλαβε εγκαίρως και «έστριψε» το τιμόνι ξέροντας ότι δεν θα έχει καμία τύχη στις εκλογές εάν επιμείνει στη γραμμή του ενδοτισμού.
Αντιθέτως, ο Τσίπρας εκτέθηκε πολλαπλώς. Πίστεψε ότι εάν τα έχει καλά με τον αμερικανικό παράγοντα, ή ακούσει καλά λόγια από τη Μέρκελ θα μπορούσε να χειραγωγήσει το πλήθος των συλλαλητηρίων. Τώρα πληρώνει το λογαριασμό.
Το Μαξίμου και ο Λεβέντης
Το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αισθανόταν πανίσχυρος και η κυβέρνηση ήθελε πολιτικούς συμμάχους, ο Βασίλης Λεβέντης ήταν ένας «σοβαρός πολιτικός αρχηγός», όπως τόνιζαν αρκετοί υπουργοί, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής.
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεθεί στο περιθώριο, οι κρίσεις της κυβέρνησης για τον πρόεδρο της Ενωσης Κεντρώων έχουν αλλάξει.
Ο Λεβέντης δήλωσε μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό ότι του άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να προσφύγει σε κάλπες λόγω του Σκοπιανού και το Μαξίμου με ανακοίνωσή του απάντησε στον πρόεδρο της Ε.Κ. επισημαίνοντας ότι «ο κ. Λεβέντης είχε ήδη επινοήσει κατά τις μέχρι τώρα δηλώσεις του αρκετές αναφορές που ουδέποτε έκανε ο πρωθυπουργός.
Προφανώς η ανάγκη του για δημοσιότητα ξεπερνά το ρόλο του ως πολιτικού αρχηγού με στοιχειώδη σοβαρότητα».
Οι ίδιοι που μιλούσαν για τη σοβαρότητα του Λεβέντη τώρα την αμφισβητούν. Ομως τώρα είναι αργά για τη σοβαρότητα του Μαξίμου, όχι του προέδρου της Ε.Κ.
Άσφαιρος πόλεμος κατά του Σαμαρά
Είναι λογικό στην κυβέρνηση να βγάζουν αφρούς με τον Σαμαρά.
Οι πολίτες θεωρούν την κυβέρνηση της Ν.Δ. της περιόδου 2012-2014 ως την πιο επιτυχημένη της μνημονιακής εποχής σε αντίθεση με τη σημερινή, που συγκρίνεται μόνο με αυτή του Γιώργου Παπανδρέου.
Για αυτό τώρα στο Μαξίμου προσπαθούν να σπείρουν διχόνοια στη Ν.Δ. διοχετεύοντας διαρκώς fake news σχετικά με τις θέσεις του Αντώνη Σαμαρά για το Σκοπιανό.
Δεν έχουν αντιληφθεί ότι κανείς από τη Ν.Δ. δεν «τσιμπάει» και οι μόνοι που εκτίθενται είναι τα «παπαγαλάκια» του Μαξίμου.
Πάνος Αμυράς
Ελεύθερος Τύπος