Την τελευταία εβδομάδα, λίγο πριν και αμέσως μετά το Eurogroup, συνέβησαν ορισμένα γεγονότα που δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν είναι πλέον τόσο… αγαπημένη των δανειστών.
Όχι ότι ο Τσίπρας και ο Καμμένος δεν κάνουν και με το παραπάνω αυτά που τους ζητούν οι τροικανοί, απλά ίσως κατάλαβαν οι ξένοι ότι το τέλος της κυβέρνησης πλησιάζει και ότι ήρθε η ώρα να την τελειώσουν. Τη δουλειά τη βρόμικη την έκαναν ήρθε η στιγμή να πληρώσουν, όπως πληρώνουν πάντα οι «Εφιάλτες» της ιστορίας.
Βεβαίως, όπως όλοι θυμόμαστε, η τρόικα είναι ανάλγητη όταν πρόκειται να κόψει κεφάλια. Και το 2014 αποφάσισαν να ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά και το έκαναν με τη βοήθεια των «χρήσιμων ηλίθιων» της αριστεράς, και του μπάρμπα Φώτη, μην το ξεχνάμε.
Όμως, τρεις συν μία καίριες παρεμβάσεις μέσα σε λίγες ημέρες δείχνουν μεταστροφή της τρόικας και αλλαγή συμπεριφοράς. Εκεί που όλα ήταν μέλι – γάλα, εκεί που δεν υπήρχαν καθόλου αρνητικές ειδήσεις στο εξωτερικό ή ύπουλα χτυπήματα, ήρθαν τα πάνω – κάτω.
Ο Βίζερ βγαίνει και λέει ξεκάθαρα ότι θα χρειαστούν μεταρρυθμίσεις και να μην εφησυχάζουμε με τις ανοησίες περί καθαρής εξόδου. Ο Ρέγκλιγκ στη δική του συνέντευξη μιλά για αυστηρότερο πλαίσιο εποπτείας της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο ενώ ο Μ. Ντράγκι πάγωσε τους τραπεζίτες και το Μαξίμου όταν τους είπε ότι πρέπει να επεκταθούν σε όλη την Ελλάδα οι πλειστηριασμοί κι ότι ο δανεισμός των τραπεζών με φθηνό χρήμα είναι αδύνατος.
Η τέταρτη παρέμβαση ήταν της Κ. Λαγκάρντ η οποία μίλησε ξανά για τις συντάξεις αφήνοντας το ενδεχόμενο νέων περικοπών ενώ για το χρέος πάλι αόριστες ήταν οι αναφορές της ότι «θα εργαστούν από κοινού για την ελάφρυνση» χωρίς χρονοδιαγράμματα ή πως θα γίνει η διαδικασία.
Είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά. Είτε όντως οι δανειστές αποφάσισαν να βάλουν τέλος στην κυβέρνηση είτε πρόκειται για τον ύστατο εκβιασμό τους ενόψει του τέλους του προγράμματος τον Αύγουστο.
Και όλο αυτό φαίνεται στον εκνευρισμό που δείχνει το οικονομικό επιτελείο και το Μαξίμου. Ήδη εδώ και μέρες δεν ακούμε τα περί καθαρής εξόδου, αλλά μασημένα λόγια απ’ όλους.
Κι αν το «Μακεδονικό» βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος και μονοπωλεί τα πάντα, η οικονομία θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Η υπόθεση των Σκοπίων κάποια στιγμή θα σβήσει αλλά το θέμα της κρίσης, της εξόδου από τα μνημόνια και της απελευθέρωσης της χώρας από τα δεσμά θα είναι εδώ. Και μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις.
Προς το παρόν ενδεχομένως να πάμε σε έναν ανασχηματισμό του οικονομικού επιτελείου, όμως, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, αλλά στην ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης. Η τρόικα την ξεζούμισε και πλέον δεν μπορεί να της προσφέρει τίποτε περισσότερο.
Κι αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν 15 μονάδες διαφορά ή τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει έδαφος αυτό έχει μικρή σημασία. Αυτό που έχει το μεγαλύτερο βάρος είναι η διαχείριση της οικονομικής κατάστασης. Και ουσιαστική και επικοινωνιακή με την κυβέρνηση να έχει εξαντλήσει όλα τα όπλα της. Εκτός κι αν μας προκύψει καμιά… δίωξη ή φυλάκιση μεγαλόσχημου προκειμένου να περάσει κι αυτή η κρίση της κυβέρνησης… μέχρι την επόμενη.