Καλώς ή κακώς, ευτυχώς ή δυστυχώς ορισμένα ζητήματα είναι τόσο δυσεπίλυτα που ίσως η μη λύση και η διατήρηση της εκκρεμότητας να είναι προτιμότερες από μία κακή λύση.
Συμβαίνει στο Κυπριακό, συμβαίνει και στο Σκοπιανό.
Για διαφορετικούς λόγους βέβαια σε κάθε περίπτωση, αλλά με δεδομένη τη σκληρή πραγματικότητα. Είναι πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να βρεθούν λύσεις που να ικανοποιούν απόλυτα τα ελληνικά συμφέροντα.
Για παράδειγμα στο Σκοπιανό πράγματι η ονομασία δεν είναι εν τέλει το κυριότερο. Το μείζον ζήτημα είναι ο αλυτρωτισμός. Και αν κανείς υποστηρίξει ότι… καλά ποιος είναι ο άμεσος κίνδυνος από ένα κρατίδιο που καλά καλά δεν έχει οργανωμένη αστυνομία πολλώ δε μάλλον στρατό για να αποτελεί ουσιαστική απειλή, η απάντηση είναι απλή.
Δεν μπορεί καμία χώρα να “χαρίζει” την ιστορία της και την πολιτιστική της κληρονομιά.
Μία τέτοια χώρα είναι καταδικασμένη.
Και στην Ελλάδα έχουμε αποδεχτεί πολλά. Ιδιαίτερα τα χρόνια των Μνημονίων.
Όμως υπάρχουν και όρια. Δεν είναι θέμα πατριωτισμού κλπ. Είναι το αυτονόητο.
Και δεν μπορεί να υπάρξει εύκολα λύση γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές από τους Σκοπιανούς οι ελληνικές θέσεις. Ιδιαίτερα όταν έχουν μεγαλώσει γενιές ολόκληρες με μία πλαστή ιστορικά συνείδηση. Εκείνη του μακεδονικού έθνους. Άντε πείσε τους…
Γόρδιος δεσμός… Και χωρίς Μέγα Αλέξανδρο να τον κόψει…
Το παιχνίδι χάθηκε πριν πολλά χρόνια… Όπως ακριβώς και στο Κυπριακό. Όπου επίσης δεν φαίνεται ότι μπορεί να υπάρξει καλή λύση. Ευνοϊκή για τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα.
Η μη λύση είναι δυστυχώς ίσως προτιμότερη…
Μακάρι λοιπόν να υπάρξει κάποια θετική κατάληξη στο Σκοπιανό, που δεν θα διχάζει τους πολίτες σε καμία χώρα.
Όμως η αλλαγή ονομασίας σε ένα αεροδρόμιο ή έναν δρόμο, δεν μπορεί να θεωρούνται σοβαρές εξελίξεις παρά μόνο ως δήλωση προθέσεων ενός πρωθυπουργού, του κ. Ζάεφ, που κινδυνεύει να θεωρηθεί στη χώρα του ακόμα και προδότης. Αν δεχθεί τις ελληνικές θέσεις… Και να διχάσει ακόμα περισσότερο αντί να ενώσει…
Να μην έχετε αμφιβολία ότι ο Σκοπιανός πρωθυπουργός βρίσκεται επίσης σε πολύ δύσκολη θέση.
Όμως ούτε η Ελλάδα μπορεί να επιτρέψει την καπηλεία της ιστορίας της απλώς και μόνο επειδή κατοικήθηκε μία περιοχή ή καταλήφθηκε από άλλες εθνότητες.
Όσο Μακεδόνες είναι οι Σκοπιανοί, άλλο τόσο… Ίωνες είναι οι Τούρκοι.
Πώς να το κάνουμε. Άλλο ο γεωγραφικός προσδιορισμός, άλλο η εθνική ταυτότητα.
Καλό θα είναι να τα συνεκτιμήσει αυτά ο Έλληνας πρωθυπουργός. Και να μην παρεκκλίνει από τις εθνικές γραμμές.
Παιχνίδια και πολιτική σπέκουλα με τα εθνικά θέματα δεν μπορεί να είναι επιτρεπτά.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr