Αναδημοσίευση από: capital.gr
Του Θοδωρή Γιάνναρου
“Υπάρχει ένα αλάνθαστο ένστικτο που δίδασκε στους αρχαίους και τους έκανε να αποδεχθούν ότι η αξία μιας ευνομούμενης χώρας δεν μετριέται με βάση τον αριθμό των κατοίκων της, αλλά με βάση τον αριθμό των πολιτών της σε όλη την υφήλιο” – Gustave Le Bon.
Γιατί… το φημισμένο και πολυδιαφημισμένο Σύριζα αρνείται, άραγε, τόσο πεισματικά να ψηφιστεί ο εφαρμοστικός νόμος που θα δίνει το δικαίωμα στους Έλληνες της διασποράς να λαμβάνουν μέρος σε τέτοιου είδους σπουδαίες εθνικές διαδικασίες, όπως οι εθνικές εκλογές, και ειδικά να τους παρέχεται η δυνατότητα να ασκήσουν το ύψιστο δικαίωμα/καθήκον ενός Έλληνα πολίτη, αυτό του “εκλέγειν”, έστω και αν βρίσκονται μακριά από τη χώρα τους;
“Βοηθήστε να βιώσουμε και εμείς αυτές τις στιγμές Δημοκρατίας… Επιτρέψτε μας να είμαστε κομμάτι της, συμμετέχοντας…” λένε μέσα από τις επιστολές διαμαρτυρίας τους οι Έλληνες της διασποράς.
Ας πάρουμε το παράδειγμα των περασμένων προεδρικών εκλογών της Ρουμανίας, οι οποίες αποδείχθηκαν πολύ διδακτικές, αναφορικά με τον ρόλο της “διασποράς” σε μια εθνική εκλογική αναμέτρηση.
Η διαδικασία χαρακτηρίστηκε από μια ιστορική ανατροπή στον δεύτερο γύρο που ανέδειξε νικητή τον επικεφαλής του Εθνικού Φιλελεύθερου Κινήματος, Κλάους Βέρνερ Γιοχάνις. Στον πρώτο γύρο ο κεντροαριστερός, τύπου Τσίπρα/Μαδούρο, πρωθυπουργός, Βίκτορ Πόντα, είχε επικρατήσει με 40% έναντι 30,37% του αντιπάλου του, όμως η συγκεκριμένη Κυριακή καθώς και οι ημέρες που την ακολούθησαν σημαδεύτηκαν από μαζικές διαμαρτυρίες σε πολλές ρουμανικές πόλεις.
Αφορμή αποτέλεσε η μεταχείριση πολλών Ρουμάνων του εξωτερικού που δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν, επειδή η αναμονή ήταν πολύωρη εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού των εκλογικών κέντρων που είχαν στηθεί.
Η ταλαιπωρία των Ρουμάνων στο Παρίσι, το Λονδίνο, τη Βιέννη, το Βερολίνο, την Πράγα, την Αθήνα και αλλού, αφύπνισε τους συμπολίτες τους στο Βουκουρέστι και σε άλλες πόλεις της ρουμανικής επικράτειας, πυροδοτώντας την αποκαλούμενη και “Επανάσταση της Οδοντόβουρτσας”, αφού πολλοί έσπευσαν από τα χαράματα κρατώντας συμβολικά… τις οδοντόβουρτσές τους στα εκλογικά κέντρα, κάτι που εν τέλει άλλαξε τη πορεία των εκλογών.
Μία εβδομάδα αργότερα, η συμμετοχή αυξήθηκε κατακόρυφα και οι περίπου 4 εκατομμύρια εκλογείς του εξωτερικού έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του Γιοχάνις με 54,5%… Το γεγονός αυτό έμελλε να γίνει και ο εφιάλτης των “Πρωτοφορητών” στη χώρα μας.
Πέρα από τη Ρουμανία, όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών-μελών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν διαμορφώσει τις απαραίτητες “θεσμικές διαδικασίες” για να επιτρέψουν στους πολίτες τους που διαμένουν στο εξωτερικό να συμμετέχουν στις εκάστοτε εθνικές ή τοπικές εκλογές.
“Η Ελλάδα δεν είναι μία από αυτές τις χώρες και απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει σκοπό να είναι αρωγός αυτού του ύψιστου δικαιώματος δημοκρατίας, τουλάχιστον όσο υπάρχει η κυβέρνηση Συριζανέλ, που μάλλον φοβάται πολύ μιας και το ‘παραμύθι’ που καθημερινά ψελλίζουν, μάλλον δεν ταξιδεύει και τόσο μακριά”.
Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα απουσιάζει από τη λίστα των χωρών που επιτρέπουν στους ομογενείς τους να ψηφίσουν, πρέπει να αναζητηθεί στην ελευθερία που δίνει το Σύνταγμα στη Βουλή να διαμορφώνει εκείνη και οι βουλευτές που την απαρτίζουν το τοπίο.
Συγκεκριμένα, επτά συνολικά αρχές διέπουν την ψηφοφορία: της καθολικής ψηφοφορίας, της ισότητας της ψήφου, της άμεσης ψηφοφορίας, της μυστικότητας της ψήφου, της υποχρεωτικής ψηφοφορίας και οι δύο επίμαχες, αυτές της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών σε όλη την επικράτεια και της αυτοπρόσωπης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος.
Το άρθρο 51 παράγραφος 4 του Συντάγματος είναι αυτό που δίνει απαντήσεις σχετικά με τον τρόπο που μπορούν να καμφθούν οι περιορισμοί που θέτουν οι δύο τελευταίες αρχές.
“Οι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, από τους εκλογείς που βρίσκονται εκτός Επικράτειας.
Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται, οπότε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη συνολικά την Επικράτεια”.
Για να δούμε, όμως, τι ισχύει αναφορικά με τη συμμετοχή των ομογενών στις εκλογικές διαδικασίες σε άλλες χώρες και κράτη-μέλη της Ε.Ε.
-Στην Κύπρο, παραδείγματος χάριν, μπορεί κανείς να ψηφίσει από το εξωτερικό, αρκεί να δηλώσει ενδιαφέρον να ασκήσει το εκλογικό δικαίωμά του στα κατά τόπους προξενικά γραφεία και τις πρεσβείες.
-Στη Γερμανία το μόνο που απαιτείται είναι η επανεγγραφή στους καταλόγους του δήμου όπου έμενε κανείς προτού μεταναστεύσει.
-Στην Ισπανία επίσης προβλέπονται ειδικές διαδικασίες για τους κατοίκους του εξωτερικού, και μάλιστα γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στους μόνιμους και τους μη μόνιμους, π.χ. φοιτητές.
-Στην Ιταλία αρκεί η εγγραφή στους καταλόγους Ιταλών υπηκόων που διαμένουν στο εξωτερικό.
-Στο Βέλγιο, μετά την εγγραφή στην πρεσβεία ή το προξενείο, μπορεί κανείς να ψηφίσει είτε στις κάλπες που στήνονται εκεί είτε μέσω επιστολικής ψήφου.
-Στη Φινλανδία η εκλογική διαδικασία διεξάγεται στα προξενεία και τις πρεσβείες.
-Στο Λουξεμβούργο πρέπει κανείς να ζητήσει εγγράφως να ψηφίσει στις εκλογές ως κάτοικος εξωτερικού.
-Στη Γαλλία όχι απλά ψηφίζει κανείς, αλλά μπορεί να επιλέξει μεταξύ κάλπης στην πρεσβεία ή στο προξενείο, επιστολικής ψήφου ή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (κάτι που δεν ισχύει στις προεδρικές εκλογές). Οι Γάλλοι του εξωτερικού έχουν δικαίωμα να εκφράσουν την άποψή τους ακόμη και σε δημοψήφισμα, ενώ αποκλείονται από τις δημοτικές και τις περιφερειακές εκλογές.
-Τον δρόμο της Ελλάδας ακολουθεί μόνον η Ιρλανδία που δεν επίσης επιτρέπει στους Ιρλανδούς κατοίκους του εξωτερικού να ψηφίσουν, εξαιρώντας μόνο ειδικές κατηγορίες πληθυσμού, που υποχρεωτικά απουσιάζουν την ημέρα των εκλογών. Γι’ αυτούς προβλέπεται επιστολική ψήφος.
Τελικά… περί τίνος πρόκειται; Μήπως για μία ακόμα συνειδητή επιλογή της αριστερής μας κυβέρνησης, ή για έναν εσκεμμένο και στυγνό “αποκλεισμό” των Ελλήνων πολιτών της ομογένειας από τα δημοκρατικά τους δικαιώματα; Διότι, παρόλο που το Σύνταγμα μας δεν προβλέπει δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς, οι διαδικασίες πρέπει να κινηθούν άμεσα.
Ήδη η αξιωματική αντιπολίτευση διά του Προέδρου της κατέθεσε σχετική πρόταση, επικαλούμενη το αποτέλεσμα των αυστριακών εκλογών, στις οποίες η ψήφoς των Αυστριακών του εξωτερικού θεωρείται ότι συνέβαλε στο αποτέλεσμα, αποτρέποντας την επικράτηση του ακροδεξιού υποψηφίου!
Αντίστοιχες προτάσεις έγιναν και από τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα, αλλά από πλευράς Σύριζα και Αλέξη… “φωνή βοώντος εν τη αριστερή ερήμω”. Κάποια στιγμή, γνωστός και μη εξαιρετέος μεγαλοπαράγοντας της κυβέρνησης, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους σχετικά με τη χορήγηση στους Έλληνες της διασποράς του ύψιστου δημοκρατικού δικαιώματος, εκείνου δηλαδή του “εκλέγειν”, δήλωσε με θράσος πως… “ψήφος στους Έλληνες του εξωτερικού, σημαίνει αυτόματα και δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς… και αυτό δεν μπορεί να γίνει”.
Επί της ουσίας, οι κυβερνητικοί πολιτικοί της “1ης φοράς”, που δημιούργησαν αυτό το νέο κύμα μετανάστευσης και “άρον άρον” φυγής, αριθμητικά ανάλογο με αυτό της δεκαετίας του ’60, συνεχίζουν σκαιά να αφαιρούν από τους μεταναστεύσαντες ακόμα και το δικαίωμα λόγου, αναφορικά με την πορεία και το μέλλον της χώρας… ή μάλλον το αφήνουν σκόπιμα στις όποιες ορέξεις… της διεύθυνσης τιμολόγησης των αεροπορικών εταιρειών.
Τι αξία έχει σήμερα, αλήθεια, μια ψήφος για τους Συριζανέλ;
Σίγουρα έχει μεγάλη, μόνο όμως αν οι ψηφοφόροι είναι άβουλοι “οπαδοί” τους… και δυστυχώς γι’ αυτούς, με τους “ομογενείς”, τουλάχιστον σε αυτήν τη χρονική περίοδο, το μόνο σίγουρο είναι πως θα αλλάξουν οι όποιες “ισορροπίες”, εις βάρος του Αλέξημ, της “κλειστής παρέας” και των απανταχού νεο-αριστερών “Πρωτοφορητών”…
“Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι”, είχε πει ο Πλάτων… και σου το εξηγώ, Αλέξη, εδώ από τα χιόνια της Β. Ευρώπης, γιατί πώς αλλιώς μπορεί ένας σαν σένα να το καταλάβει; “Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του”… σημαίνει, Αλέξη μου!
Τίποτα, αριστερέ μου νεαρέ, δεν εξαρτάται από τη “Θεά τύχη”, αλλά τα πάντα εξαρτώνται από την “ορθή κρίση”, την “ειλικρίνεια των πράξεων” και την “προνοητικότητα”, που δυστυχώς για σένα τίποτα απ’ όλα αυτά δεν διαθέτει η κοινωνική σου φαρέτρα.
Γενικά, κύριε Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Αλέξη, οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν προνοήσει να αναφερθούν, τρεις χιλιάδες χρόνια πίσω, στον βίο και την πολιτεία σου, με τον Σοφοκλή να σέρνει τον χορό της αντιπολίτευσης στον χωροχρόνο, απέναντι σ’ εσένα και την παρέα σου… ξεστομίζοντας τότε, κάτω από τη γριά ελιά, στην περιοχή της αρχαίας Ακαδημίας της αρχαίας Αθήνας, το αλησμόνητο, “Ου τοις αθύμοις η τύχη ξυλλαμβάνει”, που με όλη μου την καρδιά θα σου το κάνω πάλι λιανά:
“Η τύχη δεν πιάνει αυτούς που δεν έχουν ψυχή”, οπότε, αγαπητέ μου, μη χάνεις τον χρόνο σου ελπίζοντας… στο θαύμα. Βρες καλύτερα κάτι άλλο να κάνεις, μακριά από εμάς, ώστε και εσύ και εμείς να ζήσουμε καλύτερα.
Ίδωμεν…
*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου “Ελπίς”