Μέχρι και ο γραμματέας του ΚΚΕ, που είναι συνυπεύθυνο για την μακεδονική πληγή στα βόρεια σύνορα, παραδέχτηκε ότι η ονοματοδοσία είναι δευτερεύων ζήτημα μπροστά σε άλλες, πιο ουσιώδεις απειλές, από το κράτος των Σκοπίων.

Σ αυτές, που αναφέρονται πιο κάτω, προστίθεται και η παντελής άγνοια του πρωθυπουργού και των υπεύθυνων συμβούλων του για τα πραγματικά γεγονότα.

Αλλά, και ο τρόπος που βλέπουν τον πρωθυπουργό ΗΠΑ και Γερμανία, που θέλουν διακαώς λύση!

Ας αρχίσουμε με μια οφθαλμοφανή παραδοχή: Ότι ο πρωθυπουργός φοβάται το λαό. Κυρίως το λαό που δε συμφωνεί μαζί του! 

Αν δεν τον φοβόταν δεν θα χαρακτήριζε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης «εθνικιστικό παραλήρημα».

Θα το έπαιρνε και θα πήγαινε στον Νίμιτς και θα διαπραγματευόταν μαζί του, χρησιμοποιώντας το ως μέσο πίεσης. Μέσο πίεσης ενός λαού 11 εκατομμυρίων. Όπως ακριβώς σκαρφίστηκε να κάνει και με το δημοψήφισμα του 2015!

Και θα έβαζε τα όρια των γειτόνων εκεί που είναι πραγματικά:

• Θέλετε όνομα; Το πραγματικό σας όνομα: Σλαβομακεδονία. 

• Θέλετε ιθαγένεια; Την αληθινή: Σλαβομακεδονική. 

• Θέλετε γλώσσα; Την πραγματική: Σλαβομακεδονική.

Και έτσι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αλυτρωτισμού, καπηλείας ιστορίας και τα λοιπά. Κανένα! Και θα είχε υπηρετηθεί και η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Αλλά, έτσι δεν θα υπηρετιόταν ο Σκοπιανός εθνικισμός! Πώς θα γεννιόταν ένα ένδοξο έθνος με μια ένδοξη γλώσσα;;!!

Αν ο κ Τσίπρας τα ήξερε όλα αυτά και δεν φοβόταν το λαό δεν θα φοβόταν να κάνει και τώρα δημοψήφισμα. Και μάλιστα, σύμφωνο με το Σύνταγμα!

Κι αυτό μας οδηγεί σε μια δεύτερη αυταπόδεικτη παραδοχή: Ότι δεν κάνει δημοψήφισμα γιατί ξέρει ότι η πλειοψηφία του λαού θα πει «όχι» σε χρήση του ονόματος από οποιονδήποτε άλλον.

Κι αυτό μας οδηγεί σε ένα τρίτο αβίαστο συμπέρασμα: Ότι ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν «των δικαιωμάτων του λαού» και «του δικαιώματος να αποφασίζει ο λαός με δημοψηφίσματα για όλα» πουλάνε φούμαρα. Αν δεν πουλούσαν φούμαρα δεν θα εξόρκιζαν ένα δημοψήφισμα.

Και πουλάνε φούμαρα για να χρησιμοποιούν το λαό και την ψήφο του κάθε φορά που βολεύει την πολιτική τους.

• Έχοντας γραμμένο στα παλιά τους τα παπούτσια το δικαίωμά του λαού να λέει τη γνώμη του με δημοψηφίσματα. 

• Έχοντας γραμμένη την έννοια του δημοψηφίσματος! 

Το αποδεικνύει περίτρανα το δημοψήφισμα του 2015. Που έγινε κατά παράβαση του Συντάγματος, το οποίο δεν επιτρέπει δημοψήφισμα για οικονομικά θέματα!

Για έναν απλό λόγο:

Είναι επικίνδυνο να αναθέτεις σε ανθρώπους που δεν ξέρουν οικονομική πολιτική, να αποφασίζουν για την οικονομική πολιτική. Η οποία είναι αποκλειστική υποχρέωση της κυβέρνησης.

(Απαραίτητη διευκρίνιση. Ο γράφων δεν θέλει δημοψήφισμα για το Μακεδονικό. Θέλει να ξέρει η κυβέρνησή του καλύτερα από τον καθένα τα μεγάλα θέματα και να δίνει την καλύτερη λύση. Ξέροντας. Με διακομματική συναίνεση. Με υπευθυνότητα.)

Φυσικά, η περιφρόνηση του πρωθυπουργού για το λαό αποδείχτηκε με την έκβαση του λαϊκού «όχι», που μετατράπηκε σε «ναι»!

Γιατί, το Σύνταγμα ήξερε καλύτερα από τους άσχετους κυβερνήτες, ήδη πριν απ αυτούς, ποιος και γιατί αποφασίζει για την οικονομική πολιτική! Και δικαιώθηκε.

Οι αντιφάσεις του πρωθυπουργού

Αυτό το απλό αποδεικνύεται και τώρα με τον αποτροπιασμό του κ Τσίπρα και των συντρόφων του για ένα δημοψήφισμα. Με τη δικιολογία ότι «οι κραυγές και ο παροξυσμός είναι χαρακτηριστικό των πατριδοκάπηλων, αλλά μόνο ο διάλογος και η νηφαλιότητα προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην πατρίδα»! Αυτά είπε ο κ Τσίπρας.

Μάλιστα, μετά την απαράδεκτη προνομιακή ενημέρωση του αρχιεπίσκοπου, εξήρε «το μήνυμα ομοψυχίας και νηφαλιότητας» που εξέφραζε η αποδοκιμασία των συλλαλητηρίων από τον Ιερώνυμο!

Ξεπερνάω την 100% εξωθεσμική και αντικοινοβουλευτική πολιτική σύμπλευση της αριστεράς του πρωθυπουργού με τη δεξιά του Κυρίου, που είναι ιδεολογικά παρά φύσιν για τον έναν και θεσμικά απαράδεκτη για τον δεύτερο.

Και πάω στο μείζον:

Πότε ακριβώς ανακάλυψε ο πρωθυπουργός το διάλογο και τη νηφαλιότητα ως ωφέλιμα για την πατρίδα; 

• Όταν σπέρνει εμφύλιο μεταξύ των πολιτών υπερτονίζοντας την εύνοια της κυβέρνησης για τους «λαϊκά στρώματα», επιτιθέμενος οικονομικά σε όλη τη μεσαία τάξη; 

• Χωρίς να έχει ικανότητα αντίληψης ότι αυτή η πολιτική δημιουργίας ψηφοφορικής πελατείας μπορεί να στρέφει τη μεσαία τάξη να αγανακτεί με τα λαϊκά στρώματα; 

• Με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάθος χρόνου μεταξύ των πολιτών;

Πότε ανακάλυψε τη νηφαλιότητα και το διάλογο ο πρωθυπουργός; 

• Όταν αρνείται να συνδιαλλαγεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε όλα τα θέματα, εκτός από εκείνα στα οποία έχει ανάγκη από ψήφους στη Βουλή; 

• Όταν αρνείται, όπως έχει υποχρέωση, να ενημερώσει για ένα κορυφαίο θέμα σαν το Μακεδονικό την αντιπολίτευση; 

• Όταν έχει για εκφραστή του τον πιο χυδαίο, επιθετικό εκπρόσωπο του πολιτικού κόσμου, τον Πολάκη;

• Ανακάλυψε το διάλογο και τη νηφαλιότητα όταν απαξιώνει την αξιωματική αντιπολίτευση, που είναι θεσμός, στους διεθνείς συνομιλητές, αγνοώντας την; 

• Κάνοντας έτσι βλακωδώς τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης σε όλα τα θέματα πιο αδύνατη απέναντι σε κάθε είδους διαπραγματευτές; 

• Συμπεριλαμβανομένου και του Μακεδονικού;

Τσίπρας υπέρ του Σκοπιανού εθνικισμού!

Τέλος, ο πρωθυπουργός δεν έχει ιδέα από το Μακεδονικό ζήτημα. 

Πληροφορείται γι αυτό από πανεπιστημιακούς συμβούλους του, που ανατριχιάζουν με ό,τι θεωρούν ελληνικό εθνικισμό, υπερασπιζόμενοι τον εθνικισμό των Σκοπιανών! 

Αποδεικνύεται και από τις χτεσινές του αγραμματοσύνες:

Ο πρωθυπουργός δεν ξέρει ότι μ αυτά που λέει υπερασπίζεται την προπαγάνδα των Σκοπίων!

Ότι μ αυτές τις αγραμματοσύνες οι Σκοπιανοί διεκδικούν την ελληνική ιστορία.

Ότι μ αυτές τις αγραμματοσύνες εκείνοι μεν προσπαθούν να εδραιώσουν ένα ψεύτικο έθνος, μια ψεύτικη εθνική γλώσσα γιατί η δική τους είναι βουλγάρικη, ο δε πρωθυπουργός της Ελλάδας τους δίνει το πιστοποιητικό του!

Και δεν το ξέρει, γιατί μέχρι πριν πολύ λίγο καιρό δεν ήξερε καν τι είναι αυτό το θέμα!

Έτσι, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μην είναι εθνικιστής, αλλά είναι ο πιο επικίνδυνος για το θέμα. Είναι σαν Σκοπιανός εθνικιστής!

Και δεν έχει καταλάβει και το χειρότερο:

Ότι οι ξένοι προστάτες και παραστάτες και κάθε είδους επικυρίαρχοι έχουν καταλάβει πόσο λίγα ξέρει για όλα τα πράγματα. 

Και, αφού βλέπουν με πόση προθυμία δέχεται τα πάντα προκειμένου να είναι πρωθυπουργός, βρήκαν τη χρυσή τους ευκαιρία να λύσουν όπως θέλουν όλα τα ανοιχτά ζητήματα της περιοχής.

Κι αφού βάλει την υπογραφή του σε οικονομικά και «εθνικά» και πάει να κάνει κάτι «δικό του» θα του τραβήξουν το χαλί κάτω απ τα πόδια. Όπως έκαναν και σ άλλους πριν απ αυτόν.

Έτσι, στο τραπέζι έχουν βάλει επιτακτικά το Μακεδονικό, το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. 

Πότε άλλοτε θα βρουν τέτοιο παιδί, με τέτοιους υπουργούς, για όλες τις δουλειές;

Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης
liberal.gr