Την προηγούμενη εβδομάδα το υπουργείο Εξωτερικών ταύτιζε την Εκκλησία με τη Χρυσή Αυγή επειδή η Ιερά Σύνοδος είχε πάρει θέση κατά της ονομασίας των Σκοπίων με τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Μόλις το Μαξίμου αντιλήφθηκε ότι η τοποθέτηση αυτή μπορούσε να επηρεάσει εκλογικά, καθώς η κυβέρνηση θα άνοιγε μέτωπο με την Εκκλησία, ο πρωθυπουργός απέστειλε επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο με την οποία τον ενημέρωνε ότι θα σεβαστεί τις θέσεις της για τα εκκλησιαστικά ζητήματα του Σκοπιανού, ενώ την Πέμπτη το βράδυ έσπευσε στην Αρχιεπισκοπή για να πληροφορήσει απευθείας τον κ. Ιερώνυμο για τις εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις.

Μπορεί όλος ο πολιτικός κόσμος να παραμένει στο σκοτάδι, μπορεί οι πολίτες να πληροφορούνται τις εξελίξεις από σκοπιανά ή αλβανικά μέσα ενημέρωσης, όμως ο κ. Τσίπρας προτίμησε να ενημερώσει πρώτα την Αρχιεπισκοπή, όχι γιατί σέβεται το θεσμό της Εκκλησίας, καθώς δεν υπήρξε καμία δημόσια αποδοκιμασία του non paper του ΥΠΕΞ για την ταύτισή της με την Χρυσή Αυγή, αλλά γιατί θέλει να τη χρησιμοποιήσει.

Εάν στο μέλλον τα πολιτικά σχέδια του πρωθυπουργού εξυπηρετούνται από μία διαμάχη με την Εκκλησία, δεν θα διστάσει να την ξεκινήσει. Ακόμη και σε συλλαλητήρια εάν χρειαστεί θα συμμετάσχει, «ξορκίζοντας» τους ενδοτικούς.

Οι μεταμορφώσεις του κ. Τσίπρα ανάλογα με τη συγκυρία δεν πρέπει πλέον να ξαφνιάζουν κανένα, ιδίως μετά το καλοκαίρι του 2015, όταν καλούσε τους ψηφοφόρους να πουν «όχι» στο μνημόνιο, για να καταλήξει στο «ναι», με ένα επαχθέστερο πακέτο μέτρων.

Ολοι θυμόμαστε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Σκοπιανό τη δεκαετία του ’90, όταν η ηγεσία, αλλά και αρκετά στελέχη του που τώρα είναι μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τάσσονταν υπέρ της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» χωρίς αστερίσκους ή άλλες επιφυλάξεις. Νέτα σκέτα.

Ο πρωθυπουργός «τρέχει» τώρα το θέμα, επιχειρώντας να δημιουργήσει προβλήματα στην αντιπολίτευση, όταν δεν έχει εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του συγκυβερνήτη και υπουργού Αμυνας, Π. Καμμένου.

Συνολικά η κυβέρνηση ανοίγει και κλείνει θέματα βλέποντας κοντόφθαλμα εάν τη συμφέρει πολιτικά ή όχι. Η τακτική αυτή οδηγεί σε σίγουρη αποτυχία. Το είδαμε το 2015 με το δημοψήφισμα για το Μνημόνιο, ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί η ίδια ζημιά με τα εθνικά μας θέματα. Γιατί εκεί οι βλάβες μπορεί να είναι μόνιμες…