Ο θρίαμβος της ηλιθιότητας

Ο ένας πολιτικός χαρακτηρίζει τους Έλληνες που τον ψήφιζαν για τριάντα συνεχή χρόνια ως ηλιθίους (άρθρο) – εντελώς ανίκανους να αποφασίσουν σωστά σε ένα δημοψήφισμα που ασφαλώς θα έπρεπε να διενεργηθεί, με θέμα την παράδοση ή μη του ονόματος της Μακεδονίας (κάτι που μάλλον έχει αποφασιστεί ανόητα από την κυβέρνηση, με αντάλλαγμα κάποιες παραχωρήσεις στο θέμα του χρέους για να βγει στις αγορές και να διατηρηθεί στην εξουσία).

Ο άλλος, ο πρώην υπουργός οικονομικών, υπεύθυνος τότε για την αποτυχημένη διαπραγμάτευση που κόστισε πανάκριβα στην Ελλάδα, κατηγορεί δημόσια τον πρωθυπουργό ως ηλίθιο! (πηγή) – αναφέροντας επί πλέον πως η λέξη που χρησιμοποίησε ήταν πολύ πιο σκληρή, ότι ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε τη βλακεία του, ενώ τον χαρακτήρισε ως «μαζορέτα» της Γερμανίας, μαζί με το σημερινό υπουργό οικονομικών (πηγή)!

Από την άλλη πλευρά ο αντιπρόεδρος της ΝΔ κατηγορεί υφυπουργό της κυβέρνησης για σκευωρία, για ψεύτικα στοιχεία, καθώς επίσης για μία σειρά παρανομιών με στόχο την ποινική του δίωξη (πηγή) – ενώ ο αρχηγός της ΝΔ τον πρωθυπουργό για θεσμικό ατόπημα, καθώς επίσης για προειλημμένες αποφάσεις στο θέμα των Σκοπίων, ερήμην του (στη «θαρραλέα» στάση του Αρχιεπισκόπου στο θέμα της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη καλύτερα να μην αναφερθούμε – σεβόμενοι την εκκλησία και τους αγώνες της).

Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς πώς η κατάσταση στην Ελλάδα είναι εκτός ελέγχου, με πλήθος κατηγοριών και προσβολών να εκτοξεύονται ατιμώρητα από παντού για τους πάντες – σε ένα έτος εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα, το οποίο ξεκίνησε πάρα πολύ άσχημα με την ψήφιση ενός ακόμη θηριώδους μνημονίου.

Την ίδια στιγμή βέβαια δρομολογείται η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας, με τη μεταφορά των κρατικών επιχειρήσεων στο Υπερταμείο – καθώς επίσης της ιδιωτικής με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς εκ μέρους των αφελληνισμένων τραπεζών. Παράλληλα, προωθείται ο διαμελισμός της Ελλάδας μέσω του Δούρειου Ίππου των Σκοπίων (άρθρο) και της πολιτικής αστάθειας – γεγονός που σημαίνει ότι, πράγματι απειλείται η εδαφική μας ακεραιότητα και όχι μόνο τα περιουσιακά μας στοιχεία.

Με κριτήριο λοιπόν όλα τα παραπάνω, έχουμε εισέλθει στο τελευταίο και χειρότερο στάδιο της κρίσης, ενώ έχει ξεκινήσει ήδη ο εμφύλιος πόλεμος – με τους πιστωτές ουσιαστικά να αδιαφορούν για το τι θα συμβεί, αφού έχουν εξασφαλίσει την αποπληρωμή τους (α) είτε από τα πρωτογενή πλεονάσματα και τη φτωχοποίηση των Ελλήνων, (β) είτε από την υποθήκευση ολόκληρου του δημοσίου πλούτου της χώρας, ο οποίος είναι πολλαπλάσιας αξίας από τα δάνεια της.

Όσον αφορά τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, μέσω των οποίων θα μπορούσε ίσως να εξασφαλίσει κάποια βιώσιμη λύση για τα οικονομικά της προβλήματα, είναι φανερό πως τα πολιτικά κόμματα δεν είναι διανοητικά σε θέση να τα αξιοποιήσουν στο χρονικό διάστημα που έχουμε στη διάθεση μας – οπότε οι δύο ισχυρές δυνάμεις, οι Η.Π.Α. και η συνεργαζόμενη μαζί τους Γερμανία, έχουν τον απαραίτητο χρόνο στη διάθεση τους για να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες (χωρίς να προσφέρουν κανένα αντάλλαγμα, εν ανάγκη ακόμη και διαμελίζοντας τη χώρα).

Το ενδεχόμενο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «ο θρίαμβος της ηλιθιότητας», η οποία πάντοτε τιμωρείται πολύ αυστηρά από τη φύση – ενώ, εάν οι Πολίτες συνεχίσουν να παραμένουν αμέτοχοι, παρακολουθώντας την ίδια τους την καταστροφή από τους καναπέδες τους, η Ελλάδα θα καταλήξει στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Ελπίζουμε μόνο να μην θεωρηθούν όλα αυτά απαισιόδοξες και ατεκμηρίωτες προβλέψεις – αφού θα σήμαινε ότι, οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ακόμη πού οδηγούνται, παρά το ότι μετά από οκτώ χρόνια κρίσης διαθέτουν όλη την απαιτούμενη εμπειρία, ενώ κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί πως υπάρχει έλλειμμα ενημέρωσης και γνώσης.