Η απελευθέρωση της αγοράς των καζίνο στην Ελλάδα και η μείωση της φορολογίας τους αναμένεται να έχει πολύ θετικές συνέπειες και για τους Έλληνες και για την ελληνική οικονομία.
Στη χώρα μας η αγορά καζίνο είχε πάντα πολύ αυστηρούς περιορισμούς καθώς υπήρχε η λανθασμένη αντίληψη βασιζόμενη στα… ελληνοχριστιανικά ιδεώδη περασμένων δεκαετιών πως η εύκολη πρόσβαση στον τζόγο θα ήταν καταστροφική για όσους έχουν ροπή προς την καταστροφή.
Όποιος θέλει να καταστραφεί από τον τζόγο, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ ή την παχυσαρκία μπορεί να τα καταφέρει παρά τα όποια αυστηρά μέτρα θεσπίζει το κράτος.
Συνήθως αυτού του είδους οι απαγορεύσεις δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα προλαμβάνουν.
Η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ μεταξύ 1920-1933 ελάχιστα συνεισέφερε στην πρόληψη της κατάχρησης αλκοόλ αλλά βοήθησε να πολλαπλασιάσει την ισχύ του το κοινό έγκλημα με κορυφή του παγόβουνου την “μαφία”.
Στα καθ’ ημάς η απαγόρευση της νόμιμης λειτουργίας του Κ.Κ. μετά τον πόλεμο ελάχιστα μείωσε την επιρροή του στην κοινωνία η οποία έμεινε σταθερή μέχρι τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης περί το 10%. Αντιθέτως η φθίνουσα πορεία ξεκίνησε την περίοδο της νομιμότητας ιδίως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ…
Είναι γνωστό πως η υψηλή φορολογία δημιουργεί σοβαρά κίνητρα για αυξημένη φοροδιαφυγή. Όταν μια παρέα πληρώνει 100 Ευρώ σε μια ταβέρνα με απόδειξη και τα 70-80 Ευρώ καταλήγουν στο κράτος είναι εύλογο παρέα και ταβερνιάρης να συμφωνήσουν στα 50-60 Ευρώ χωρίς απόδειξη. Αμφότεροι θα βγουν κερδισμένοι. Ακόμη και αν η επιχείρηση κληθεί να πληρώσει μερικά πρόστιμα ή “φακελάκια” σε ελεγκτές η διαφορά είναι τέτοια που πάλι κερδισμένη θα είναι.
Σε κάποιες χώρες που προσπάθησαν να θέσουν την πορνεία υπό αυστηρό έλεγχο, γιγαντώθηκε η παράνομη πορνεία με συνέπεια την αύξηση του κοινού εγκλήματος που προσπάθησε να κερδίσει από την αδυναμία της ζήτησης να βρει εύκολα την προσφορά. Παράπλευρες συνέπειες η αύξηση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και η φοροδιαφυγή.
Είναι θεμιτό και λογικό να υπάρχουν όρια και τιμωρίες για συνήθειες που βλάπτουν τον κοινωνικό ιστό. Κάθε απαγόρευση και περιορισμός όμως από άποψη πρακτικού αποτελέσματος έχουν νόημα, όταν λειτουργεί υπέρ τους το ισοζύγιο ρίσκου-απόδοσης( ή απόλαυσης)…
Σε όλους μας αρέσει το αλκοόλ, τα λιπαρά και οι σοκολάτες. Δεν είμαστε όμως όλοι αλκοολικοί, υπέρβαροι, με φραγμένες αρτηρίες και σάκχαρο. Μαθαίνουμε πως η χρήση με μέτρο όλων αυτών αυξάνει τη σημασία της απόλαυσης και μειώνει το ρίσκο επώδυνων συνεπειών…
Κατά συνέπεια η στήλη δεν πιστεύει πως η απελευθέρωση της αγοράς των καζίνο θα έχει μεγαλύτερες καταστροφικές συνέπειες στα νοικοκυριά και τον κοινωνικό ιστό σε σχέση με την περίοδο όπου σε όλη την επικράτεια λειτουργούσαν ένα δυο – κρατικά καζίνο.
Ούτε η δυνατότητα της επιχείρησης του καζίνο να δανείζει τους παίκτες που ξεμένουν είναι περισσότερο καταστροφική απ’ την κατάσταση όπου περιμένουν έξω από την πόρτα οι τοκογλύφοι με τους μπράβους τους για να λύσουν προβλήματα συγκυριακής έλλειψης ρευστότητας.
Τα κίνητρα που δίνει η κυβέρνηση με το άνοιγμα της αγοράς των καζίνο και τη μείωση της φορολογίας είναι σωστά αν επιδιώκει την αύξηση των κρατικών εσόδων από τον τζόγο, την απασχόληση στον τζόγο, την πρόσβαση στον τζόγο…
Μάλιστα, αν αντί για μερικές άδειες λειτουργίας καζίνο παραπάνω άνοιγε εντελώς την αγορά στους παραπάνω τομείς θα υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση.
Τα προβλήματα της αύξησης των αδειών λειτουργίας καζίνο και της μείωσης της φορολογίας είναι δυο:
Το ένα έχει να κάνει με τις υποψίες διαφθοράς και το δεύτερο με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Όταν μοιράζεις τις άδειες με το “σταγονόμετρο” σε έναν τομέα που υπάρχει αυξημένη ζήτηση, αυτοί που θα πάρουν τις άδειες μπορεί να κερδίσουν πάρα πολλά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Κατά συνέπεια θα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πολλά σε αυτούς που θα τις μοιράσουν.
Όταν μειώνεις τη φορολογία στα καζίνο αλλά καταδιώκεις με κάθε τρόπο τις εταιρείες ανάπτυξης λογισμικού (όπως π.χ. συμβαίνει με την Τaxibeat) οδηγείς τους ανθρώπους να γίνουν γκρουπιέρηδες, όχι μηχανικοί λογισμικού…
Η αριστερά σε αυτήν τη χώρα είχε πάντα πρόβλημα με το να εξελιχθούν οι Έλληνες σε γκαρσόνια της Ευρώπης. Από την άποψη των κινδύνων που κρύβει η “μονοκαλλιέργεια” της τουριστικής βιομηχανίας αυτό είναι σωστό.
Όταν όμως η αριστερά έγινε εξουσία, αντί το πρώτο μέτρο να είναι ο μηδενισμός της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών για 20-30 χρόνια των εταιρειών που αναπτύσσουν λογισμικό ή υψηλή τεχνολογία, ξεκινά με ανάλογα κίνητρα στον τζόγο…
Άρα, τα ερωτήματα που τίθενται ευθαρσώς είναι: Απατεώνες που επιζητούν μίζες και όπως ο Άκης κρύβονται πίσω από αριστερό άλλοθι και συναισθηματική αρλουμπολογία ή απλώς ηλίθιοι που τους εκμεταλλεύονται παρασιτικά συμφέροντα;
Άλλο το νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και άλλο του “γκρουπιέρη” και των συνοδών πλούσιων κυρίων και κυριών…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr