Ο κάθε ένας έχει μία τοποθέτηση για τα ελληνικά πράγματα με βάση την οπτική με την οποία τα βλέπει και τα συμφέροντά του.
Ο Γερμανός, για παράδειγμα, θα ήθελε να μην αλλάξει κάτι ουσιαστικά στην Ελλάδα του 2018 και μέχρι να ξεκαθαρίσει τι θα ελέγχει ο ίδιος στην χώρα.
Εμείς ως Έλληνες πολίτες θέλουμε άλλα πράγματα.
Η ελληνική ελίτ, τι θέλει;
Θα ρωτήσει κάποιος αν υφίσταται ελληνική ελίτ ή πρόκειται για κάποιο κακόγουστο αστείο, όπως εκείνο του «αλβανού τουρίστα» της δεκαετίας του 90.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι υφίσταται, αλλά όχι υπό την έννοια που την έχουμε γνωρίσει σε άλλες χώρες. Υπάρχει, δηλαδή, ένα club ισχυρών του χρήματος, οι οποίοι όμως δεν έχουν μία κοινή αντίληψη για το πως θα πρέπει να διαμορφωθούν τα πράγματα στην χώρα στα επόμενα χρόνια. Η όποια άποψη για τα κοινά εξαντλείται συνήθως στα στενά όρια του προσωπικού τους συμφέροντος. Ασφαλώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα.
Όταν λοιπόν βρίσκονται στο εξωτερικό και συζητούν με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, δεν είναι σε θέση να αντιτάξουν μία ουσιαστική θέση, επειδή ακριβώς δεν την διαθέτουν.
Ο Γερμανός τους ζητά εμμέσως πλην σαφώς να «βοηθήσουν» την κυβέρνηση Τσίπρα, επειδή δεν θέλουν να χαλάσει το δικό τους αφήγημα. Ότι με την δική τους βοήθεια βγήκε η χώρα από την κρίση.
Στο σημείο αυτό θα έπρεπε αυτό που ονομάζουμε ελληνική ελίτ κάτι να πει, κάτι να προσπαθήσει να κερδίσει. Ας πούμε να πει στους Γερμανούς: «Εντάξει όλα αυτά, αλλά να σταματήσετε να κτυπάτε την ελληνική ναυτιλία». Κάτι να πει, τέλος πάντων!
Η δουλειά της ηγεσίας του επιχειρηματικού κόσμου δεν είναι να διαλέγει κυβερνήσεις. Είναι να πιέζει τις κυβερνήσεις να ακολουθούν ένα δρόμο που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα.
Και στο εξωτερικό η δουλειά τους είναι να ενισχύουν την χώρα και όχι τα κόμματα.
Την ίδια ώρα όμως δεν μπορούν να αφήνουν αναπάντητες διάφορες «παροτρύνσεις» που σκοπό έχουν τελικά να ενισχύσουν τα συμφέροντα των Γερμανών ή των Γάλλων στην χώρα ή όποιου άλλου.
Θέλουν οι Γερμανοί να αγοράσουν τα πάντα στην Ελλάδα στις σημερινές αποτιμήσεις; Δεν μπορεί κάποιος να τους σταματήσει. Και δεν είναι και απαραίτητο.
Αλλά η δική μας δουλειά είναι να προσπαθήσουμε να ανοίξει το παιγνίδι για όσους περισσότερους παίκτες γίνεται. Για να μην γίνει η χώρα μας ένα γερμανικό ή γαλλικό ή ρωσικό προτεκτοράτο.
Καλά κάνουν, λοιπόν, οι Γερμανοί και θέλουν ό,τι θέλουν.
Το ερώτημα είναι εμείς τι θέλουμε και πως αυτό το υπερασπίζεται η ελληνική άρχουσα τάξη.
Αστεία πράγματα; Δεν είναι έτσι ακριβώς!
Όταν θέλουν διαμορφώνουν μία κοινή θέση. Έστω και παρασκηνιακά.
Όταν δεν θέλουν, πλάθουν κουλουράκια.
Εκτός κι αν δεν είναι δική τους η θέση «να πάμε προς μία εθνική ενότητα». Μία θέση άκρως κουτοπόνηρη, που στοχεύει στο να μην αλλάξουν οι σημερινές ισορροπίες, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια.
Ποιος είναι στ’ αλήθεια αντίθετος στην «εθνική ενότητα» και στο «εθνικό σχέδιο για την Οικονομία»;
Εκεί μπορούν να πάνε και να πούνε τα κάλαντα. Κι όχι σε λάθος διεύθυνση και σε λάθος εποχή. Και χρησιμοποιώντας μάλιστα και επιχειρήματα για το τι θέλουν οι Γερμανοί, λες και απευθύνονται σε Γερμανούς πολιτικούς…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr