Το πολυνομοσχέδιο δεν ψηφίσθηκε χθες. Ψηφίσθηκε στη δεύτερη αξιολόγηση. Χθες φάνηκε το οικονομικό τοπίο 2018-2022. Λείπει το πολιτικό.
Η Ελλάδα συνεχίζει να ανήκει στην Ευρώπη αλλά (λόγω διαχείρισης της κρίσης από τον ΣΥΡΙΖΑ) τοποθετήθηκε χθες τελευταία στην ουρά των μικρών Βαλκανικών χωρών που ψάχνονται για μια θέση και στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Με καθυστέρηση, ετών και ετών, σε σχέση με τη Ρουμανία, την Τσεχία, τη Βουλγαρία αλλά και τα Σκόπια, η Ελλάδα, ουραγός στη Βαλκανική λίστα επενδυτικών ενδιαφερόντων των πολυεθνικών (πολύ κάτω από την Ισπανία, την Πορτογαλία αλλά και την Κύπρο) αναζητά κάποιου είδους ανάπτυξη, έστω και στη μορφή που εξυπηρετεί τα όποια διεθνή επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η δήθεν αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ολοκλήρωσε χθες το γεωπολιτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα διαμορφωθούν, εντός του 2018, όλα εκείνα, τα πραγματικά, κίνητρα που η Ελλάδα θα προσφέρει έναντι του οποιοιδήποτε πολυεθνικού και καπιταλιστικού ενδιαφέροντος.
Τα περί δίκαιης ανάπτυξης και όλα τα παρόμοια αριστερά κουραφέξαλα είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ και μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι για τους παραπέρα…
Στα συμφέροντα, τις πολυεθνικές και τους αγοραστές κρατικής περιουσίας η Ελλάδα θα προσφέρει, από τις 18 Αυγούστου 2018 (με τη λήξη της τέταρτης αξιολόγησης και του τρίτου μνημονίου) όλα εκείνα που διεκόπησαν ως προνόμια της ολιγαρχίας και μας οδήγησαν στην αποεπένδυση, την κρίση και την επιχειρηματική μετανάστευση.
Η θέση της Ελλάδας και το νόμισμά της (όσο ζει και βασιλεύει η Ευρωζώνη) θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και βεβαίως το Ευρώ ενώ το οικονομικό της σύστημα θα είναι η φιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία με παρουσία κράτους στο 30% που ήταν πριν τη μεταπολίτευση. Ίσως και να μειωθεί.
Αριστερή κυβέρνηση με διαθέσεις ανατροπών αποκλείεται στην Ελλάδα, όχι μόνο μέχρι το 2022 αλλά και μέχρι το 2117 που λήγει η υποθήκευση της ελληνικής κρατικής περιουσίας στους δανειστές.
Το ΚΚΕ (κατ’ επέκταση και το ΠΑΜΕ) θα ξεθωριάσουν με εγγύηση του ΣΥΡΙΖΑ (που θα αναλάβει να αποκαλύπτει τα ψέματά του -όπως έκανε και χθες στη Βουλή) είτε ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Οι προσφερόμενοι για δουλειά στην Ελλάδα, με 360 ευρώ, (πραγματικό μισθό στην τσέπη) θα είναι 1.200.000 και ας ακούγονται από την κυβέρνηση άλλα νούμερα.
Επενδύσεις και επενδυτές για να καλύψουν αυτή την ανεργία ούτε υπάρχουν ούτε πρόκειται να δούμε αν δεν επανεκτιμηθεί από το ξένο κεφάλαιο η νέα ελληνική Βαλκανική πραγματικότητα.
Τα συνδικαλιστικά κινήματα, τα συνδικάτα, οι εργατοπατέρες και οι απεργίες που ξέραμε μέχρι το 2010 και συμβαίνουν στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση τελειώνουν οριστικά με τη μεταφορά του κράτους στο Υπερταμείο (μέχρι τον Αύγουστο 2018).
Άλλες μορφές απεργίας, εκτός από αυτές των κρατικών υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, δεν υπήρχαν και δεν πρόκειται να υπάρξουν στην Ελλάδα ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις για την κήρυξη τους που αποδέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα περί κατάργησης του “λοκ-άουτ” που εξασφάλισε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην τρομάζουν τους επενδυτές. Στην αποβιομηχανοποιημένη Ελλάδα με τις κλειστές 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη μαύρη εργασία, τα τρίωρα και τα τετραήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια διεκδικήσεων δικαιωμάτων από εργαζόμενους.
Πέραν τούτου λοκ-άουτ στην Ελλάδα δεν έγινε τα τελευταία 100 χρόνια… Και δεν υπάρχει κάποιος ιδιώτης βλαξ να το χρησιμοποιήσει.
Το σύστημα αδειοδότησης μικρών και μεγάλων βιομηχανικών, ξενοδοχειακών, ναυπηγικών, μεταλλευτικών και άλλων επιχειρήσεων παραμένει μπάχαλο αλλά θα υπάρξει μέριμνα.
Για τις μεγάλες επενδύσεις (κοντά στις μεγάλες θα στριμωχτούν και μικρές) θα εισχωρήσουν ιδιώτες που θα αναλαμβάνουν την έκδοση αδειών με τις ευλογίες των αρμοδίων υπουργείων.
Οι κρατικοί υπάλληλοι που θα περισσέψουν (όταν τα ιδιωτικά γραφεία αναλάβουν αυτά που κάνει σήμερα το κράτος) θα απολυθούν ή θα προωθηθούν σε θέσεις καθαριότητας των Δήμων ή σε κρατικά νοσοκομεία. Το σύστημα είναι πιστή αντιγραφή από άλλες πρώην κομμουνιστικές χώρες.
Συμπερασματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, (αφοπλίζοντας με κάθε τρόπο το αντιδραστικό ΠΑΜΕ και τους χιλιαστές του ΚΚΕ) θα επιβάλλει νεοκαπιταλιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα που μόνο αυτός θα μπορεί να διαχειρισθεί.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr